امیر محمودی؛ علی احمد ناصح؛ محمّدعلی تجری
چکیده
«امکان تفسیر قرآن برای غیر معصومان» از موضوعاتی است که محدث فتونی در مقدمه تفسیر مرآة الأنوار بدان پرداخته و در صدد جمع میان روایاتِ آن برآمده. او با استناد به روایات متعدد، علم به قرآن را منحصر در اهلبیت دانسته و ادعا میکند که غیر آن بزرگواران، بدون ارشاد ایشان و عنایت خدا، اکثر تنزیل و ظاهر قرآن را نمیفهمند تا چه رسد ...
بیشتر
«امکان تفسیر قرآن برای غیر معصومان» از موضوعاتی است که محدث فتونی در مقدمه تفسیر مرآة الأنوار بدان پرداخته و در صدد جمع میان روایاتِ آن برآمده. او با استناد به روایات متعدد، علم به قرآن را منحصر در اهلبیت دانسته و ادعا میکند که غیر آن بزرگواران، بدون ارشاد ایشان و عنایت خدا، اکثر تنزیل و ظاهر قرآن را نمیفهمند تا چه رسد تأویل و باطن آن را. وی در گام بعد، با ذکر برخی آیات و روایاتی که عموم مؤمنان را به قرآن و تأمل در آن فرا خوانده و با اشاره به صحابهای که عالم به تأویل قرآن بودهاند، تفسیر و تأویل قرآن را برای کسانی که نزد ائمه شاگردی کنند و اصول و قواعد تفسیری را از سخنان ایشان استنتاج کنند، ممکن میداند. این مقاله در گام نخست، ادعای اول فتونی را نقد و تکمیل میکند و با استفاده از روایات مورد پذیرش خود او، حتی فهم اندک مخالفین ائمه از قرآن را هم به آن بزرگواران برمیگرداند و تبیین جامعتری را در جمع روایات مربوطه ارائه میدهد و در گام بعد، بر محور تفکیک «تعلّم اصول تفسیری روایات اهلبیت» از «تعلّم باطنی نزد اهلبیت و کسب نور از ایشان» و با اثبات ذومراتب بودن این تعلّم و تنوّر، نقد و تکمیلی بر نحوه استدلال فتونی در اثبات امکان تفسیر قرآن برای شاگردان ائمه دارد.
محمّدعلی تجری؛ فاطمه زینالدّینی؛ سیّد محسن خلیلینژاد
چکیده
از دوران صدر اسلام، مسلمانان نماز را به پیروی از پیامبر اکرم(ص) ادا میکردند. از همان زمان، گروههایی از خوارج به گرایش به رأی در تعداد نمازهای روزانه پرداختهاند. در دوران معاصر، قرآنیّون به سبب کنار گذاشتن سنّت و انکار آن در معرفت دینی و تفسیر قرآن، به تفسیرهای مختلفی از نماز بر اساس آیات قرآن دست زدهاند. در این نوشتار با تقسیم ...
بیشتر
از دوران صدر اسلام، مسلمانان نماز را به پیروی از پیامبر اکرم(ص) ادا میکردند. از همان زمان، گروههایی از خوارج به گرایش به رأی در تعداد نمازهای روزانه پرداختهاند. در دوران معاصر، قرآنیّون به سبب کنار گذاشتن سنّت و انکار آن در معرفت دینی و تفسیر قرآن، به تفسیرهای مختلفی از نماز بر اساس آیات قرآن دست زدهاند. در این نوشتار با تقسیم قرآنیّون به چهار گروه، به مطالبی چند از دیدگاههای آنها دربارة استنباط نمازهای پنجگانه و تعداد آنها از آیات قرآن، تعداد رکعات، شکل ظاهری نماز، بحث در مواردی چون وضو، استقبال قبله و جهر و اخفات پرداخته است و به نقد دیگاههای قرآنیّون در این باب میپردازیم. در سیر بحث، به چهار گروه از قرآنیّوناشاره شده است که عبارتند از: گروه عبدالله جکرالوی، گروه احمدالدّین، گروه سیّد رفیعالدّین، گروه مجملین. هر یک از این گروهها انحرافاتی دارند که به بررسی و نقد آنها میپردازیم.