بازشناسی تطبیقی مفهوم قول و نطق موجودات از منظر مفسران با تکیه بر تفاسیر التبیان، مجمع البیان و المیزان

رحمان عشریه؛ حسین عباسی؛ مجتبی قاسمی

دوره 10، شماره 37 ، شهریور 1398، ، صفحه 77-104

https://doi.org/10.22054/rjqk.2019.45108.1928

چکیده
  آنچه از قرآن و روایات اهل بیت(ع) به دست می‌آید این است که هر موجودى در عالم خود سهمى از عقل و درک و شعور دارد و با زبان خود تسبیح خدا مى‏گوید، بر همین اساس حیات اختصاص به موجودات حیوانی و نباتی نداشته و نطق و سخن گفتن هم مختص به این زبان گوشتی نیست. بنابراین استماع و شنیدن نیز نمی تواند به همین گوش عادی وظاهری اختصاص داشته باشد. هرچند ...  بیشتر

تسبیح موجودات غیر ذی‌شعور از دیدگاه قرآن

امرالّه معین؛ هنگامه بیادار؛ ابوالحسنی فاطمه

دوره 5، شماره 18 ، آذر 1393، ، صفحه 7-34

https://doi.org/10.22054/rjqk.2016.1853

چکیده
  «تسبیح» به معنای تنزیهی است که توأم با علم و آگاهی باشد و از روی قصد صورت گیرد و تسبیح خداوند به معنای منزّه دانستن او از عیوب و نقایص امکانی است. «حمد» نیز به معنای ستایش فعل جمیل اختیاری است. وجه تقارن «حمد» و «تسبیح» در آیات مورد نظر این است که موجودات، با صفاتی خدا را حمد می‌گویند که محدود به حدود خود آنان است، ...  بیشتر