عبرت و عبرت آموزی در نهج البلاغه

جمشید صدری

دوره 1، شماره 1 ، شهریور 1389، ، صفحه 103-117

https://doi.org/10.22054/rjqk.2010.5540

چکیده
  عبرت حالتی است که انسان از امور ظاهری و مشهود، به شناخت باطنی و غیر مشهود امور نایل می شود. تشابه زندگی اقوام و ملل و تاثیر پذیری انسان از احوال امت های گذشته، سبب می شود که عبرت گیری به عنوان روشی تربیتی برای دست یابی به یک حیات مطلوب در نظر و عمل مطرح باشد. هر کس دیده ای عبرت بین داشته باشد می تواند از لا به لای حوادث و وقایع پیام ها را ...  بیشتر