تسبیح موجودات غیر ذی‌شعور از دیدگاه قرآن

امرالّه معین؛ هنگامه بیادار؛ ابوالحسنی فاطمه

دوره 5، شماره 18 ، آذر 1393، ، صفحه 7-34

https://doi.org/10.22054/rjqk.2016.1853

چکیده
  «تسبیح» به معنای تنزیهی است که توأم با علم و آگاهی باشد و از روی قصد صورت گیرد و تسبیح خداوند به معنای منزّه دانستن او از عیوب و نقایص امکانی است. «حمد» نیز به معنای ستایش فعل جمیل اختیاری است. وجه تقارن «حمد» و «تسبیح» در آیات مورد نظر این است که موجودات، با صفاتی خدا را حمد می‌گویند که محدود به حدود خود آنان است، ...  بیشتر