ORIGINAL_ARTICLE
بررسی کلامی و فقهی «ترجمة قرآن کریم» با تأکید بر دیدگاه سلفیه و نقد آن
دین اسلام آیینی جهانشمول با اصول و معارف اساسی و فراگیر است که عمدة آنها در قرآن کریم بیان شدهاست. اما شناخت آنها برای غیر عربزبانان تنها از راه ترجمه میسور است. از این رو، علمای مسلمان از دیرباز با مسئلة ترجمة قرآن مواجه بودهاند و دو نگرش موافق و مخالف نسبت به این مسئله شکل گرفتهاست. بررسی پیشینه و سیر تاریخی نشان میدهدکه موافقان ترجمة قرآن و مخالفان آن، از دو منظر کلامی و فقهی به مسئله نگریستهاند و دلایلی بر اثبات دیدگاه خود ارائه نمودهاند. جهانی بودن اسلام ازجمله ادلّة جواز، بلکه لزوم ترجمة قرآن است. از سوی دیگر، عواملی همچون گسترش اندیشة سلفی موجب مخالفت با ترجمة قرآن شدهاست. مخالفان که اغلب سلفی هستند، حدود پانزده دلیل، همچون نبودِ امکان ترجمة قرآن، خطر تحریف و بدعت ارائه نمودهاند که تحلیل و بررسی آنها نشان میدهد عموماً فاقد مبنای استوار و بنای درست بودهاست و همگی قابل نقد است.
https://rjqk.atu.ac.ir/article_8225_db0542e141405448b98655ff06859301.pdf
2017-08-23
7
28
10.22054/rjqk.2017.8225
کلام
فقه
سلفیّه
جواز ترجمة قرآن
حرمت ترجمة قرآن
محمد رضا
ابراهیم نژاد
ebrahimnejad32@yahoo.com
1
عضو علمی دانشگاه علامه طباطبایی
AUTHOR
قرآن کریم.
1
نهجالبلاغه.
2
آربری، آرتور جان. (1383). «خدمت و خیانت مترجمان قرآن». ترجمة محمدرسول دریایی. تهران: نشر اندیشه اسلامی.
3
ابنتیمیه، تقیالدین. (1408ق.). الفتاوی الکبری. تحقیق عبدالقادرعطا. ط1. بیروت: دارالکتب العلمیة.
4
ابنحنبل، احمد. (1411 ق.). اصول السّنة. جدّه: دارالمنار.
5
ابنالعربی، محمد. (1425ق.). احکام القرآن. بیروت: دارالکتاب العربی.
6
اسفراینی، ابوالمظفر شاهفور. (1375). تاج التراجم فی تقسیرالقرآن للأعاجم. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
7
اشعری، علیبن اسماعیل. (1397 ق.). الإبانة الأصول الدیانة. قاهره: دارالأنصار.
8
بیآزار شیرازی، عبدالکریم. (1376). قرآن ناطق. بیجا: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
9
بیضاوی، عبداللهبن عمر. (1418 ق.). انوارالتّنزیل و اسرار التّأویل. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
10
جواهری، سید محمدحسن. (1389). درسنامة ترجمه. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
11
حداد عادل، غلامعلی. (1382). دانشنامة جهان اسلام. ج 7. تهران: بنیاد دائرةالمعارف اسلامی.
12
حَمّود، محمدجمیل. (1421ق.). الفوائد البهیّة. بیروت: مؤسسة الأعلمی.
13
الحوت، محمدبن درویش. (1404ق.). رسائل فی بیان عقائد اهل السنّةوالجماعة. بیروت: عالم الکتب.
14
ذهبی، محمدحسین. (1425 ق.). التفسیر و المفسرون. قم: آوند دانش.
15
رشیدرضا، سیدمحمد. (1344ق.). ترجمة القرآن... الإسلام. مصر: مکتبة الوفاء.
16
رمضان، نجدة. (1998م.). ترجمة القرآن الکریم وأثرها فی معانیه. دمشق: دارالمحبّة.
17
زمخشری، جارالله محمود. (بیتا). الکشاف. بیروت: دارالمعرفة.
18
سبحانی، جعفر. (1413ق.). الإلهیات. به قلم حسن عاملی. ج 1. قم: المرکز العالمی للدّراسات الإسلامیة.
19
السعید، صلاحالدین محمود. (بیتا). فتاوی العلماء حول القرآن الکریم. الإسکندریة: دارالإیمان.
20
سلماسیزاده، جواد. (1369). تاریخ ترجمة قرآن در جهان». تهران: انتشارات امیرکبیر.
21
شلتوت، محمود. ترجمة القرآن ونصوص العلماء فیها. قاهره: الأزهر.
22
صافی عثمان، عبدالقادر. (1413ق.). بدعیة ترجمةالقرآن الکریم. بیروت: المکتب الإسلامی.
23
طبری، محمدبن جریر. (1356). ترجمة تفسیر طبری. تصحیح حبیب یغمایی. تهران: نشر توس.
24
طعیمه، صابر عبدالرحمن. (2005م.). المتکلّمون فی ذات الله و صفاته. قاهره: مکتبة مدبولی.
25
عاملی، جعفر مرتضی. (1419ق.). الصحیح من سیرة النبی الأعظم. اصفهان: نشر سحرگاهان.
26
عسقلانی، احمدبن حجر. (1410ق.). فتح الباری. بیروت: دارالکتب العلمیّة.
27
غزالی، محمد. (1413ق.). المستصفی. به کوشش محمد عبدالسلام عبدالشافی. بیروت: دار الکتب العلمیّة.
28
قاضی، عبدالجباربن احمد. (1380ق.). المغنی فی ابواب التوحید والعدل. تحقیق ابراهیم الأبیاری. القاهرة: بینا.
29
ــــــــــــــــــــ . (1408ق.). شرح الأصول الخمسة. تحقیق عبدالکریم عثمان. القاهرة: مکتبة الوهبة.
30
کانو محمد، محمود. (1432ق.). ترجمة القرآن الکریم بین الحظر و الإباحة. امارات عربی متحده دُبی: جمعیة دارالبر.
31
معرفت، محمدهادی. (1387). تفسیر و مفسّران. ترجمة علی خیاط. قم: مؤسسة التمهید.
32
موسوی بجنوردی، کاظم. (1387). دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ج 15. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
33
مهنا، احمدابراهیم. (بیتا). دراسة حول ترجمة القرآن الکریم. قاهره: دارالشعب.
34
میبدی، ابوالفضل. (1357). کشفالأسرار وعدةالأبرار. تصحیح علیاصغر حکمت. تهران: انتشارات امیر کبیر.
35
نجار، علی. (1381). اصول و مبانی ترجمة قرآن. رشت: انتشارات کتاب مبین.
36
الندوة الدولیةحول ترجمة معانی القرآن الکریم. (2001م.). لیبی: جمعیت دعوت جهانی اسلام.
37
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسة مکالمات خداوند و پیامبران در قرآن و عهد عتیق
بنا بر گزارش ادیان ابراهیمی، خداوند با پیامبران خود سخن گفتهاست و نیز پیامبران با او سخن گفتهاند. در برخی کتب مقدس این ادیان، گفتگوهای خداوند و انبیا آمدهاست. از جملة این کتب، قرآن و عهد عتیق میباشند. سخنان و گفتگوهایی که بین خداوند و پیامبران در دو کتاب قرآن کریم و عهد عتیق نقل شدهاست، چه شباهتها وتفاوتهایی دارد؟ بررسی وجوه اشتراک و اختلاف آنها حاصل تلاشی است که در این مقاله بدان پرداختهایم. پرداختن به مباحث مقایسهای بین دو متن مقدس میتواند به شناخت بهتر دو دین و ایجاد راة برای گفتگوی ادیان و تقریب بین آنها منجر گردد. مکالماتی از خداوند و انبیا (آدم، نوح، ابراهیم ، لوط و موسی(ع)) در این کتب آمدهاست که در برخی وجوه مشابه و در برخی وجوه غیرمشابه میباشند. مکالمات خداوند و این پیامبران در قرآن و عهد عتیق بسیار متفاوت است؛ زیرا هر یک از مکالمات که بررسی میگردد، در سیاق آیات همان کتاب بررسی خواهد شد. حتی اگر آیهای در قرآن و یا عهد عتیق وجود داشته باشد که محتوای آن شبیه یکدیگر باشند، با توجه به سیاق آیاتی که در آن واقع شدهاست، معنای متفاوتی پیدا خواهد کرد. در بسیاری از آیات قرآن و عهد عتیق که مکالمات خداوند و پیامبران در آنها وجود دارد، اهداف قرآن و کتاب مقدس در آنها دیده میشود. قرآن کتابی است که ادعا دارد برای هدایت تمام بشر نازل شدهاست، در مکالمات پیامبران نیز چنین چیزی دیده میشود. عهد عتیق نیز تاریخ قوم بنیاسرائیل را بیان میدارد و کتابی است مخصوص قوم بنیاسرائیل و مکالمات بیشتر پیامبران نیز در این زمینه دیده میشود.از این رو، اسلام دینی است که ادعای جهانی شدن دارد و یهودیت، دینی قومیمحور میباشد.
https://rjqk.atu.ac.ir/article_8226_131d3023a16d22cc431363fc02af258e.pdf
2017-08-23
29
57
10.22054/rjqk.2017.8226
قرآن
عهد عتیق
کلام
وحی
آدم
نوح
ابراهیم
لوط
موسی
مرتضی
سمنون مهدوی
m-semnoon@sbu.ac.ir
1
عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی
LEAD_AUTHOR
سمیه
امینی کاظمی
smahdavius@yahoo.com
2
دانشجوی فارغ التحصیل درمقطع کارشناسی ارشد کلام تطبیقی
AUTHOR
ابنفارس، احمد. (1422ق.).معجم مقاییس اللّغة. چ1. بیروت: داراحیاء التراث العربی.
1
ابنمنظور، محمدبن مکرم. (1414ق.). لسانالعرب. چ3. بیروت: دار صادر.
2
ابنمیمون، موسی. (1429ق.).دلالة الحائرین. ط2. القاهرة: مکتبة الثقافة الدینیة.
3
جوادی آملی، عبدالله. (1381). وحی و نبوت در قرآن. چ1. قم: مرکز نشر اسراء.
4
راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1972م.). معجم مفردات الفاظ القرآن. بینا: مطبعة التقدم العربی.
5
طباطبائی، سیّد محمدحسین. (1417ق.). المیزان فی تفسیرالقرآن. چ5. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعة مدرسین حوزة علمیة قم
6
قرآن کریم. (1415ق.). ترجمة محمدمهدی فولادوند. چ1. تهران: نشر دارالقرآن الکریم.
7
کتاب مقدس (عهد عتیق). (1380). ویلیام گلن. ترجمة فاضل همدانی. چ1. تهران: اساطیر.
8
کتاب مقدس.نسخة PDf: www.PDF.Tarikhema.ir.
9
ORIGINAL_ARTICLE
تأملی دیگر در آیات و روایات ناظر بر تمثل اخلاق و تجسم اعمال
سرنوشت انسان پس از مرگ، مسئلة اساسی آدمیان است. این مقاله برآن است تا با بررسی و تحلیل عقلی و نقلی آیات و روایات ناظر بر این مسئله اثبات نماید که نوع جزای انسان، تکوینی است و عاقبت هر کس، متناسب با اعمال خود او شکل میگیرد و هیچ گونه عامل خارجی باعث پاداش اخروی یا عقوبت وی نمیباشد. همچنین، تاکنون دربارة موضوع «تجسم اعمال» عمدتاً با رویکردی فلسفی، کلامی و قرآنی بحث و نظر فراوان شده، اما این مقاله سعی دارد با تکیه بر اشارتهای تربیتی و معرفتی این دسته از آیات و روایات و تقسیم تجسم عمل به «درونی» و «بیرونی» و این مسئله که تجسم درونی، فاعل و عامل اصلی و همسنخ با تجسم بیرونی است، به این مهم بپردازد. در باب اثرگذاری و شکلیابی اعمال (تجسم یا تمثل عمل) باید توجه نمود که اعمال، علاوه بر شکلدهی و تمثل روح (تمثل اخلاق)، در فراهمسازی عناصر و پدیدههایی خارجی (تجسم بیرونی) که در حقیقت، تجسمیافتة باطن هر عمل نیک یا بد است، تأثیرگذارند. عقیده به این موضوع و توجه به نکتههای معرفتی، اخلاقی و تربیتی آن، میتواند در رشد معنوی، علاقهمندی به خداوند و نیز بازدارندگی انسان از ارتکاب زشتکاری، تأثیرگذار بودهاست و به همان نسبت، باورهای نادرست را دربارة کیفیت و نوع مجازاتهای الهی اصلاح نماید.
https://rjqk.atu.ac.ir/article_8227_8cfe391ec616298c7eb313a43fc53d68.pdf
2017-08-23
59
85
10.22054/rjqk.2017.8227
نفس
تمثل روح
تجسم اعمال
جزا
عذاب
مرتضی
امامی
emami@kashanu.ac.ir
1
عضو هیأت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه کاشان
AUTHOR
قرآن کریم.
1
آلوسی، محمودبنعبدالله.(1414ق.). روحالمعانی فی تفسیرالقرآن العظیم. 16 ج. بیروت: دارالفکر.
2
ابنبابویه قمی، محمدبنعلی. (1413ق.). منلایحضرهالفقیه. 4ج. چ2. قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعة مدرسین حوزة علمیة قم.
3
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ . (1382). ترجمة محمدرضا انصاری محلاتی. قم: نسیم کوثر.
4
ابنشعبه، حسنبن علی. (1362). تحف العقول عن آل الرسول(ص). چ2. قم: مؤسسة النشر الإسلامی التابعة لجماعة المدرسین.
5
برقی، احمدبنمحمد. (بیتا). المحاسن. ج۱. قم: مجمع جهانی اهل بیت(ع).
6
بهایی، محمدبنحسین. (1415ق.). الأربعون حدیثاً. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
7
پاینده، ابوالقاسم. (1382). نهجالفصاحه. تهران: دنیای دانش.
8
ثقفی کوفی، ابراهیمبن محمد. (1354). الغارات (الإستنفار و الغارات). طبع قدیم. تصحیح محدث ارموی. ج1. تهران: ناشر انجمن آثار ملی.
9
جامی، جلالالدین. (1389). دیوان اشعار؛ هفت اورنگ، سلسلةالذهب. تصحیح مدرس گیلانی. تهران: انتشارات مهتاب.
10
جعفری تبریزی، محمدتقی. (1373). تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی جلال الدین محمد بلخی. چ12. تهران: اسلامی.
11
حافظ شیرازی، شمسالدین محمد. (1379). تصحیح قاسم غنی و محمّد قزوینی. تهران: نشر جمهوری.
12
حرّ عاملی، محمدبنحسن. (1376ق.). وسائلالشیعه. تحقیق عبدالرحیم ربانی شیرازی. تهران: چاپخانة اسلامی.
13
دهخدا، علیاکبر. (1383). امثال و حکم. چ 12. تهران: امیرکبیر.
14
سعدی شیرازی، مصلحالدّین. (1339). دیوان. به کوشش مظاهر مصفا. تهران: کانون معرفت.
15
شریفالرّضی، محمّدبن حسین. (1390). نهجالبلاغه. ترجمة علی شیروانی. قم: دفتر نشر معارف.
16
شهید ثانی، زینالدینبن علی. (1377). شرح مصباح الشریعة. ترجمة عبدالرزاق گیلانی. ج1. چ1. تهران: پیام حق.
17
صحیفة سجادیه. (1411ق.). تحقیق از سیّد محمّدباقر موحد أبطحی اصفهانی. چ 1. قم: مؤسسة امام مهدی(ع).
18
صدرای شیرازی، محمدبن ابراهیم. (1366). تفسیرالقرآن الکریم. چاپ محمد خواجوی. ج۴ و ۵. قم: بیدار.
19
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ . (1981م.). الحکمةالمتعالیةفی الأسفار الأربعة. با حواشی علامه طباطبائی. 9 ج. چ3. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
20
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ . (1360). الشّواهد الرّبوبیة فی المناهج السلوکیة. با حواشی ملاهادی سبزواری. تهران: چاپ افست.
21
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ . (1341). العرشیة. ترجمة غلامحسین آهنی. اصفهان: انتشارات دانشگاه اصفهان.
22
طباطبائی، سید محمدحسین. (1366). المیزان. چ 5. قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعة مدرسین.
23
طبرسی، فضلبنحسن. (1415ق.). مجمعالبیان فی تفسیرالقرآن. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
24
طوسی، محمدبن حسن. (1409ق.). التبیان فی تفسیرالقرآن. تصحیح احمد حبیب عاملی. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
25
عروسی حویزی، علیبنجمعه. (1383ق.). تفسیر نورالثقلین. تصحیح سیدهاشم رسولی محلاتی. 5 ج. قم: مطبعة العلمیة ـ نوید اسلام.
26
عیاشی، محمدبن مسعود. (1380). تفسیر عیّاشی. تصحیح هاشم رسولی. تهران: مکتبة العلمیة الإسلامیة.
27
غروی اصفهانی، محمدحسین.(1374). نهایة الدرایة. چ 1. قم: انتشارات سیدالشهداء.
28
فخررازی، محمدبن عمر. (بیتا). تفسیر الرازی (تفسیر کبیر). بیروت: دار احیاء التراث العربی.
29
فقیه، حسین. (1381). «رابطة دنیا و آخرت». معرفت. ش 62.
30
فیض کاشانی، محمد. (1377). علمالیقین فی اصولالدین. تحقیق محسن بیدارفر. قم: بیدار.
31
ـــــــــــــــــــــــــــــــ . (1416ق.). التفسیر الصافی. تحقیق سید محسن امینی. چ1. 7 ج. تهران: دارالکتب الإسلامیة.
32
قمی، علیبن ابراهیم. (1404ق.). تفسیر القمی. تصحیح سیدطیب موسوی جزایری. 2 ج. چ 3. قم: دارالکتاب.
33
کرمی، مجتبی. (1378). زندگینامه و رباعیات پهلوان محمود (پوریای ولی). چ1. تهران: روزنه.
34
کلینی، محمدبن یعقوب. (1365). اصول کافی. 8 ج. تهران: دارالکتب الإسلامیة.
35
ــــــــــــــــــــــــــــــــ . (1388). فروع کافی. ترجمة محمدحسین رحیمیان. 10 ج. قم: قدس.
36
المتقی الهندی، علی. (1364ق.). کنزالعمال. حیدرآباد: دائرةالمعارف العثمانیة.
37
مجلسی، محمدباقر. (1362ق.). بحارالأنوار. تحقیقة سیدجواد علوی. تهران: دارالکتب الإسلامیة.
38
ـــــــــــــــــــــــ . (1403ق.). بحار الأنوار. تحقیق سید ابراهیم میانجی و محمدباقر بهبودی. چ3. بیروت: دارالأحیاء التراث.
39
ـــــــــــــــــــــــ . (1363). مرآةالعقول. هاشم رسولی محلاتی. ج۹. چ1. تهران: دارالکتبالإسلامیة.
40
مصباحیزدی، محمدتقی. (1384). معارف قرآن. ج1ـ3. قم: انتشارات مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
41
مصطفوی، حسن. (1360). ترجمة مصباحالشریعة. چ1. تهران: انجمن اسلامی حکمت و فلسفة ایران.
42
مطهری، مرتضی. (1378). مجموعة آثار. ج 1. تهران: انتشارات صدرا.
43
مفید، محمدبننعمان. (1430ق.). الإختصاص. تحقیق علیاکبر غفاری. چ 9. قم: انتشارات جامعة مدرسین.
44
مکارم شیرازی، ناصر. (1373). ترجمه قرآن. چ2. قم: دار القرآن الکریم.
45
مکارمشیرازی، ناصر و دیگران. (1374). تفسیر نمونه. 27 ج. چ32. تهران: دارالکتب الإسلامیة.
46
موسوی خمینی، روحالله. (1373). شرح چهل حدیث (اربعین حدیث). تهران: مؤسسة تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره).
47
ـــــــــــــــــــــــــــــ . (1378). صحیفة نور. تهران: مؤسسة تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره).
48
مولوی بلخی، جلالالدّین محمد. (بیتا). مثنوی معنوی. تصحیح رینولد نیکلسن. تهران: مؤسسة مطبوعاتی علیاکبر علمی.
49
نظیری نیشابوری، محمدحسین. (1381). دیوان اشعار. تهران: انتشارات نگاه.
50
هاشمی خویی، میرزا حبیبالله. (1400ق.). منهاجالبراعة فی شرح نهجالبلاغة. تصحیح سید ابراهیم میانجی. چ4. طهران: مکتبة الإسلامیة.
51
ORIGINAL_ARTICLE
عوامل کشف و شهود در قرآن و روایات
یکی از منابع معرفت، «کشف و شهود عرفانی»، اعم از شهود عینالیقینی و حقالیقینی است که در قرآن و روایات از منزلت و موقعیت بنیادیـ راهبردی برخوردار میباشد.: 1ـ عوامل حصول معرفت شهودی از منظر قرآن و روایات چیست؟ 2ـ آیا معرفت شهودی از منظر قرآن و روایات اعتبار و حجیت معرفتشناختی دارد؟ برونداد نوشتار حاضر که مبتنی بر روش نقلیـ عقلی است، در علل دستیابی به کشف و شهود عبارتند از: عبودیت، تقوی و طهارت، شرح صدر، مراقبت نَفْس، عمل صالح، شهود، فقر وجودی و اخلاص که با یک مقدمه، در دو قسمت با ذکر نمونههایی از مکاشفات و مشاهدات عرفانی بررسی میکنیم.
https://rjqk.atu.ac.ir/article_8228_bbef1f2911d9b9577a12d4eb2d103db9.pdf
2017-08-23
87
115
10.22054/rjqk.2017.8228
قرآن
روایات
کشف و شهود
علم لدنی
عبودیت
مراقبت نَفْس
طهارت و تزکیة باطن
محمد جواد
رودگر
dr.mjr345@yahoo.com
1
دانشیار ، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
AUTHOR
قرآن کریم.
1
آشتیانی، سیدجلالالدین. (1365). شرح مقدمة قیصری. قم: بوستان کتاب.
2
ابنبابویه قمی (صدوق)، محمدبن علی. (1362). خصال. تصحیح علیاکبر غفاری. قم: انتشارات جامعة مدرسین.
3
ابنسینا، حسین. (1374). الإشارات والتنبیهات. شرح خواجه نصیرالدین طوسی و قطبالدین رازی. چ1. قم: مطبوعات دینی.
4
ابنعربی، محییالدین. (1418ق.). الفتوحات المکیه. 4 ج. بیروت: دار احیاءالتراث.
5
ابنفارس، احمد. (1404ق.). معجم المقاییس اللغة. قم: مکتب الأعلام الإسلامی.
6
ابنمنظور، محمدبن مکرم. (1414ق.). لسان العرب. چ3. بیروت: دار الفکر.
7
بروجردى، سیدحسین. (بیتا). تفسیر الصراط المستقیم. تحقیق و تعلیقهنگارى غلامرضا مولانا بروجردى. بیجا: بینا.
8
جعفری، محمدتقی. (1372). تفسیر نهجالبلاغه. ج7. قم: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
9
جوادی آملی، عبدالله . (بیتا). تفسیر موضوعی قرآن مجید. ج 13: قم: اسراء.
10
. (1385). نسیم اندیشه. ج 2. چ1. قم: مرکز نشر اسراء.
11
ــــــــــــــــــــــــــ . (1372). الف. تحریر تمهید القواعد. چ1. قم: مرکز نشر اسراء.
12
ــــــــــــــــــــــــــ . (1372). ب. تحریرتمهیدالقواعد. چ1. تهران: الزهراء.
13
ــــــــــــــــــــــــــ . (1375). سروش هدایت. ج 1. قم: مؤسسة اسراء.
14
ــــــــــــــــــــــــــ . (1381). حیات عارفانة امام علی(ع). چ2. قم: بینا.
15
ــــــــــــــــــــــــــ . (1387). سروش هدایت. ج 4. قم: مؤسسة اسراء.
16
حسنزاده آملی، حسن. (1379). انسان در عرف عرفان. تهران: انتشارات سروش.
17
ـــــــــــــــــــــــــــ . (1380). الف. هزار و یک کلمه. ج5. چ1. قم: دفتر تبلیغات اسلامی (بوستان کتاب).
18
ـــــــــــــــــــــــــــ . (1380). ب. عرفان و برهان و قرآن از هم جدائی ندارند. تهران: انتشارات فرهنگی رجاء.
19
ـــــــــــــــــــــــــــ . (1386). وحدت از دیدگاه عارف و حکیم. قم: نشر تشیع.
20
حسینی زبیدی، محمدمرتضى. (1414ق.). تاج العروس من جواهر القاموس. تحقیق و تصحیح على هلالى و علی سیرى. ج5. چ1. بیروت: دارالفکر.
21
رازی، ابوالفتوح. (1404ق.). روضالجنان. ج11. به تصحیح و تعلیق علامه شعرانی. قم: انتشارات کتابخانة آیتالله مرعشی نجفی.
22
راغب اصفهانی، حسینبن محمد. (1332ق.). المفردات فی غریب القرآن. قم: مکتبة المرتضوی.
23
سراج طوسی، ابونصر. (1960م.). اللمع. تحقیق عبدالحکیم محمود و طه عبدالباقی مسرور. مصر: دار الکتب الحدیث.
24
شجاعی، محمد. (1385). مقالات. جلد اول: مبانی نظری تزکیه. تهران: انتشارات سروش.
25
صدرای شیرازی، محمدبن ابراهیم. (1369). الحکمة المتعالیه (اسفار أربعه). قم: منشورات مصطفوی.
26
طباطبائی، سید محمدحسین. (1412ق.). المیزان. ج 5. قم: مؤسسة مطبوعات اسماعیلیان.
27
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ . (1374). شیعه در اسلام. چ2. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
28
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ . (1384). تفسیر المیزان. ج 18 و 19. چ2. قم: بینا.
29
غزالی، محمد. (بیتا). احیاء علومالدین. اشراف شیخ عبدالعزیز سیروان. چ3. بیروت: دارالعلم.
30
فراهیدی خلیلبن احمد. (1414ق.). العین. تحقیق مهدی المخزومی، ابراهیم سامرائی. تصحیح اسعد الطبیب. چ1. قم: سازمان اوقاف و امور خیریه ـ انتشارات اسوه.
31
فناری، محمدبن حمزه. (1384). مصباحالأنس. تصحیح و تعلیق محمد خواجوی. تهران: انتشارات مولی.
32
قرشی بنابی، علیاکبر. (1375). قاموس قرآن. تهران: دار الکتب الإسلامیة.
33
قمی، شیخ عباس. (1416ق.). سفینةالبحار. ج 2. چ1. تهران: نشر اسوه.
34
قیصری، داوود. (1357). رسائل قیصری. با تصحیح، تعلیق و شرح سیدجلالالدین آشتیانی. تهران: انجمن حکمت و فلسفه.
35
ـــــــــــــــــــ . (1375). شرح فصوصالحکم. تصحیح، تعلیق و شرح سیدجلالالدین آشتیانی. چ1. تهران: حرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
36
ــــــــــــــــــ . (1383). شرح فصوصالحکم. به کوشش سیدجلالالدین آشتیانی. چ 2. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
37
کاشانی، عبدالرزاق. (1370). الف. اصطلاحات الصوفیه. چ 2. قم: انتشارات بیدار.
38
کاشانی، عزالدین محمود. (1367). مصباح الهدایة و مفتاح الکفایة. تصحیح جلالالدین همایی. تهران: نشر هما.
39
کاشانی، کمالالدین. (1370). ب. اصطلاحات الصوفیه. قم: انتشارات بیدارفر.
40
ـــــــــــــــــــــــــ . (1379). لطائف الأعلام فی إشارات أهل التمام. با تصحیح و تعلیق مجید هادیزاده. تهران: میراث مکتوب.
41
کلابادی، محمدبن ابراهیم. (1360). التعرف لمذهب التّصوف. چ1. تهران: انتشارات اساطیر.
42
کلینی، محمدبن یعقوب. (1401ق.). اصول کافی. ط 4. بیروت: دار الصعب ـ دار التعارف.
43
مجلسی، محمدباقر. (1404ق.). بحار الأنوار. بیروت: مؤسسة الوفاء.
44
محمدی ریشهری، محمد. (1403ـ1405ق.). میزانالحکمة. چ اول. قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
45
ــــــــــــــــــــــــــــــ . (1381). میزانالحکمة. ترجمة حمیدرضا شیخ. قم: دارالحدیث.
46
مصباح یزدی، محمدتقی. (1286ق.). در جستجوی عرفان اسلامی. قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
47
مکارم شیرازی، ناصر. (1382). تفسیر نمونه. ج 24. چ 22. تهران: دارالکتب الإسلامیة.
48
ـــــــــــــــــــــــــ . (1383). تفسیر نمونه. ج9. تهران: دارالکتب الإسلامیة.
49
هجویری، علیبن عثمان. (1380). کشف المحجوب. تصحیح و. ژکوفسکی. مقدمة قاسم انصاری. چ7. تهران: انتشارات طهوری.
50
ORIGINAL_ARTICLE
نقد و بررسی دیدگاه ویلیام فدرر دربارة مصادر قرآن
در سدههای اخیر، قرآنپژوهی از اولویتهای مهم مستشرقان است. شماری از این آثار به انکار و یا دستکم تردید در وحیانیت قرآن تصریح دارد. ویلیام جوزف فدرر، نویسنده و مورخ معاصر آمریکایی نیز همسو با این نظر، منکر الهی بودن قرآن است. پژوهش حاضر با روش توصیفیـ تحلیلی ابعاد مختلف ادعای فدرر را به بحث مینهد و به بررسی دیدگاه ویلیام فدرر در کتاب «What every American needs to Know about the Qur`an» دربارة مصادر قرآن پرداختهاست. نتیجة پژوهش بیانگر نادرستی بسیاری از ادعاهای فدرر است. مهمترین نقاط ضعف وی عبارتند از: مراجعه نکردن به منابع دست اول و معتبر، آدرسدهی غیردقیق به منابع، مراجعه نکردن به منابع تاریخی، تفسیری و حدیثی شیعه، تعصب نسبت به باورهای مسیحیت و غرضورزی در برابر معارف قرآنی. نتیجة این پژوهش در حوزة مطالعات استشراق و نیز مباحث کلامی و تفسیری کاربرد آشکار دارد. همچنین، این نتایج در عرصة تبلیغ و جذب نامسلمانان و اقناع فکری ایشان کارایی دارد
https://rjqk.atu.ac.ir/article_8229_6e382766d6e0596a2d871791147bcd84.pdf
2017-08-23
117
141
10.22054/rjqk.2017.8229
مصادر قرآن
وحی
ویلیام فدرر
فرهنگ جاهلی
ادیان ابراهیمی
محسن
نورائی
m.nouraei@umz.ac.ir
1
عضو هیات علمی دانشگاه مازندران
LEAD_AUTHOR
سید کامل
عسکری
k.asgari@stu.umz.ac.ir
2
دانشگاه مازندران
AUTHOR
محمد
شریفی
m.sharifi@umz.ac.ir
3
استادیار دانشگاه مازندران
AUTHOR
ابراهیم رضوان، عمر. (1992م.). آراء المستشرقین حول القرآن الکریم. ط 1. ریاض: دارالطیبة.
1
ابراهیمی، ابراهیم و اصغر طهماسبی بلداجی. (1393). «نقد و بررسی آرای مستشرقان دربارة امّی بودن پیامبر اکرم(ص)». پژوهشنامة معارف قرآنی. ش ۱۸. صص 157ـ180.
2
اعظم شاهد، رئیس. (1386). اعجاز قرآن از دیدگاه مستشرقان. چ 1. قم: مرکز جهانی علوم اسلامی.
3
بل، ریچارد. (1382). درآمدی بر تاریخ قرآن. ترجمة بهاءالدین خرمشاهی. چ 1. قم: مرکز ترجمة قرآن.
4
جعفری، یعقوب. (1400ق.). تفسیرکوثر. چ1. قم: هجرت.
5
جمعی از نویسندگان. (1369). یادنامة طبری. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
6
رامیار، محمود. (1369). تاریخ قرآن. چ 3. تهران: امیرکبیر.
7
زمانی، محمد حسن. (1392). مستشرقان و قرآن (نقد و بررسی آراء مستشرقان دربارة قرآن). قم: مؤسسة بوستان کتاب.
8
سید رضی، محمدبن حسین. (1380). نهجالبلاغه. ترجمة محمد دشتی. قم: انتشارات مشهور.
9
السباعی، مصطفی. (بیتا). الإستشراق والمستشرقون(ما لهم و ما علیهم). بیجا: المکتب الإسلامی.
10
طباطبائی، سیدمحمدحسین. (1374). تفسیر المیزان فی تفسیر القرآن. ترجمة سیدمحمدباقر موسوی همدانی. چ 5. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعة مدرسین حوزة علمیه.
11
طبرسی، فضلبن حسن. (1360). مجمعالبیان فی تفسیر القرآن. تحقیق رضا ستوده. تهران: انتشارات فراهانی.
12
طبری، محمدبن جریر. (1356).تفسیر طبری. تحقیق حبیب یغمایی. تهران: انتشارات توس.
13
طبرسی، احمدبن علی. (1387). الإحتجاج. ترجمة بهزاد جعفری. چ 2. تهران: دارالکتب الإسلامیة.
14
عمید زنجانی، عباسعلی. (1373). مبانی و روشهای تفسیر قرآن. چ 3. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
15
فیض کاشانی، محسن. (1415ق.). تفسیر الصافی. تحقیق حسین اعلمی. چ 2. تهران: انتشارات الصدر.
16
مجلسی، محمدباقر. (1362). بحارالأنوار؛ الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار. چ 4.تهران: دارالکتب الإسلامیة.
17
مطهری، مرتضی. (1369). پیامبر اُمی. بیجا: بینا.
18
معرفت، محمدهادی. (1381). علوم قرآنی. چ 4. قم: مؤسسة فرهنگی التمهید.
19
ــــــــــــــــــــــــــ . (1392). نقد شبهات پیرامون قرآن کریم. ترجمة گروه مترجمان. قم: مؤسسة فرهنگی التمهید.
20
مکارم شیرازی، ناصر و دیگران. (1374). تفسیر نمونه. تهران: ناشر دارالکتب الإسلامیة.
21
Brockopp, Johnathan E. (2010). The Cambridge companion to Muhammad. Cambridge: Cambridge University Press.
22
Federer, William J. (2016). What every American needs to know about he Qur`an,(A history of Islam and United States). library of Congress: Amrisearch Inc.
23
Geiger, Abraham (Rabbi). (1896). Judaism and Islam (a prize essay). Translated by F.M Young. Madras: M.D.C.S.P.C.K. Press.
24
Goldziher, Ignaz. (1917). Mohammed and Islam. Translated from German by Kate Chamber Seelye.London: Yale University Press.
25
Hirschfeld, Hartwig. (1902). New Researches into the Composition and Exegesis of the Quran. London: Royal Asiatic society.
26
Hornby, A S. (1995). Oxford Advanced Learner`s Dicionary. Oxford University Press.
27
Isidore Singer & Emil G. Hirsch. (2011). Abraham Geiger: http://Encyclopedia of Jewish.com.
28
Mc Auliffe, Jane Dammen. (2007). The Cambridge Companion to the Qur`an. Cambridge: Cambridge University Press.
29
Nuldeke ,Theodor & etal. (2013). The History of the Qur`an. Edited and translated by Wolfgang H. Behn.Vol.8. Liden: BRILL Publication.
30
Rubin, Uri. (2012): http://www.urirubin.com.
31
Said, Edward J. (1979). Orientalism. New York: Random House Inc.
32
Smith, Henry. (1897). The Bible and Islam (the Influence of the Old and New Testaments on the Religion of Mohammed). London: James Nisbet & Co.
33
Tisdall, William st. Clair. (2016). The Sources of Islam. Translated and abridged by Sir William Muir. Edinburgh.
34
Yashar, Naif. (2016). "The Comparison of the Orientalistic View in the Context of the Contextualization Process of the Qur`an". The Journal of Academic SocialSscienceSstudies. No. 51. Pp. 347-370.
35
ORIGINAL_ARTICLE
پیشبینی هوش معنوی کودک بر اساس شعر مبتنی بر آموزههای قرآنی
هوش معنوی، کاربرد معنویّت برای پاسخگویی به نیازهای ذهنی و پرسشهای بنیادین هستیشناسانه است که بر پایة عقاید دینی بهکار گرفته میشود و نقش اساسی در تأمین سلامت روانی و هدفمند کردن زندگی دارد. اگرچه در پژوهشهای انجام گرفته در حوزة هوش معنوی به گروه سنّی بزرگسالان توجه فراوانی شدهاست، میتوان این نوع از هوش را با توجه به آموزههای قرآنی در کودکان نهادینه کرد. یکی از روشهای این امر، بهرهگیری از شعر است. در پژوهش حاضر که به شیوة تحلیلی ـ توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانهای انجام گرفتهاست، به بررسی هوش معنوی کودکان بر اساس شعر و مبتنی بر آموزههای قرآنی پرداخته میشود. به همین منظور، مؤلفههای هوش معنوی در شعر کودک واکاوی، و با استناد به آیههای قرآنی، کارکرد آن بررسی شدهاست. کاربرد هوش معنوی در شعر کودک باعث میشود که فضایل اخلاقی در کودکان پرورش یابد و او پاسخی متناسب با درک خود، نسبت به خدا و هستی بیابد و با اعتقاد به خدای آفریننده، در برابر سختیها بردبار باشد. مؤلفههای هوش معنوی در شعر کودک، منطبق با آموزههای قرآنی و با کارکرد تعلیمی است. از این رو، رهاورد وحی الهی برای پرورش روح کودک و تعالی بخشیدن به او برای شکوفایی، قابلیت و تواناییها در درک امور فرامادی است.
https://rjqk.atu.ac.ir/article_8230_c0f3f383abee5ebd3a9f29b9b07617ad.pdf
2017-08-23
143
171
10.22054/rjqk.2017.8230
خدا
آموزههای قرآنی
هوش معنوی
شعر کودک
رامین
محرمی
moharami@uma.ac.ir
1
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
LEAD_AUTHOR
خدابخش
اسداللهی
kh_asadollahi@uma.ac.ir
2
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
AUTHOR
شکراالله
پورالخاص
pouralkhas@uma.ac.ir
3
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
AUTHOR
پیام
فروغی راد
p.adabiat@gmail.com
4
دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
AUTHOR
قرآن کریم.
1
ابراهیمی، جعفر. (1374). بوی نان تازه.چ1. تهران: انتشارات حوزة هنری.
2
ـــــــــــــــــــ . (1375). خدا چه مهربان است. چ3. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
3
ـــــــــــــــــــ . (1377). شکوفههای شعر.چ1. تهران: کتابهای شکوفه.
4
ـــــــــــــــــــ . (1381). وقتی سایهها سنگ میشوند. چ1. تهران: سورة مهر.
5
ـــــــــــــــــــ . (1382). سبزپوش مهربان. چ1. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
6
ـــــــــــــــــــ . (1386). رازهایی در باد. چ1. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
7
ـــــــــــــــــــ . (1388). غصهها رو ساده کن. چ1. تهران: انتشارات مدرسه.
8
ـــــــــــــــــــ . (1390). قالی رنگینکمان. چ6. تهران: انتشارات مدرسه.
9
ابنبابویه قمی، محمدبن علی. (1390). الخصال. مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.
10
اکبرنژاد، مهدی و حسین رستمی. (1391). «چیستی محبت متقابل خداوند و انسان». فصلنامة اخلاق. س2. ش6. صص11ـ38.
11
خزایی، حسین. (1389). «هوش معنوی و بهداشت روانی». پژوهشهای علم و دین. س 1. ش1. صص 31ـ56.
12
داوودی، محمد. (1388). اخلاق اسلامی.چ16. قم: دفتر نشر معارف.
13
دریساوی، سمیه و علینقی فقیهی. (1392). «بررسی عوامل ضعف خودکنترلی از منظر قرآن کریم». نشریة معرفت اسلامی. س4. ش1. صص 75ـ92.
14
ذبیحنیا عمران، آسیه و حسین بردخونی. (1394). «بررسی، نقد و سیر شعر معاصر کودک و نوجوان در ایران». فصلنامة تخصصی سبکشناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب). س8. ش28. صص 226ـ246.
15
رجایی، علیرضا. (1389). «هوش معنوی: دیدگاهها و چالشها». پژوهشنامة تربیتی. س7. ش22. صص 21ـ48.
16
رحماندوست، مصطفی. (1376). چشمة نور. چ4. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
17
ـــــــــــــــــــــــــــــ . (1384). پرنده گفت بهبه. چ1. تهران: محراب قلم ـ کتابهای مهتاب.
18
زارع، حسین، احمد پدرم و الهه شیروانیان. (1391). «پیشبینی هوش معنوی دانشجویان از روی صفات شخصیتی آنها». تحقیقات علوم رفتاری. د10. ش1. صص 59ـ68.
19
ستوده، هدایتالله. (1385). روانشناسیاجتماع. چ1. تهران: انتشارات آوای نور.
20
سلاجقه، پروین. (1387). از این باغ شرقی. چ2. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
21
سهرابی، فرامرز و اسماعیل ناصری. (1391). هوش معنوی و مقیاسهای سنجش آن. چ1. تهران: انتشارات آوای نور.
22
شعباننژاد، افسانه. (1392).شکوفههای برفی. چ3. تهران: کتابهای شکوفه.
23
شعبانی، اسدالله. (1375). پولک ماه. چ1. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
24
ــــــــــــــــــــــ . (1378). پروانه و گل سر. چ2. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
25
ــــــــــــــــــــــ . (1391). من یا عروسک من. چ2. تهران: انتشارات مدرسه.
26
غباری بناب، باقر و دیگران. (1376). «هوش معنوی». فصلنامة اندیشة نوین دینی. س3. ش10. صص 125ـ147.
27
فرامرزی، سالار، رضا همایی و محمد سلطان حسینی. (1388). «بررسی رابطة هوش معنوی و هوش هیجانی دانشجویان». مطالعات اسلام و روان شناسی. س ۳. ش5. صص 7ـ23.
28
قنبری، سیروس و ایمان کریمی. (1392). «مؤلفههای هوش معنوی در نهجالبلاغه». فصلنامة پژوهشنامه نهجالبلاغه. س4. ش 13. صص 99ـ119.
29
کیانوش، محمود. (1379). شعر کودک در ایران. چ3. تهران: انتشارات آگاه.
30
ـــــــــــــــــــ . (1393). بچههای جهان. چ4. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
31
محمدبیگی، ناهید. (1389). رازکاوی ادبیات کودک و نوجوان (تحلیل محتوایی کودک، قصّه و شعر از سال 1300ـ1385). چ1. تهران: انتشارات ترفند.
32
مهرابی، ابراهیم. (1392). «اقتراحی (پیشنهادی) در متافیزیک هوش معنوی در اسلام». دوفصلنامة انسانپژوهی دینی. س10. ش29. صص 5ـ30.
33
میرکاظمی، حسین. (1355). «به دنیای کودکان باید عنایت داشت و آن را باور کرد». کیهان. صص 7ـ10.
34
نراقی، مهدی. (1389). جامع السعادات. چ9. ترجمة جلالالدین مجتبوی. تهران: شرکت چاپ و نشر کیمیای حضور.
35
نورعلیزاده میانجی، مسعود، ابوالقاسم بشیری و مسعود جانبزرگی. (1391). «رابطة خداآگاهی و خودآگاهی». نشریة روانشناسی و دین. س5. ش3. صص 5ـ24.
36
وندر زندن، جیمز دبیلیو. (1383). روانشناسی رشد (1و2). چ6. ترجمة حمزه گنجی. تهران: انتشارات بعثت.
37
هدایتی، مهرنوش و مژگان زریباف. (1391). «پرورش هوش معنوی از طریق برنامة فلسفه برای کودکان». نشریة تفکر و کودک. س3. ش1. صص 135ـ166.
38
یداللهپور، محمدهادی و مهناز فاضلی کبریا. (1393). «بررسی تطبیقی مفهوم هوش معنوب از منظر روانشناسی و اسلام». نشریة اسلام و سلامت دانشگاه علوم پزشکی بابل. ش1. صص 48ـ57.
39
ORIGINAL_ARTICLE
بازخوانشی از اقتباسهای قرآنی در صحیفة سجّادیّه (مطالعة موردی دعای اوّل تا هفتم)
یکی از جلوههای درخشان صحیفة سجّادیّه پیوند این کتاب شریف با قرآن کریم است. هدف این جستار، به تصویر کشیدن انس و همنشینی امام سجّاد(ع) با قرآن کریم و نیز اثرپذیری عمیق آن حضرت(ع) از کلام وحی در دعای اوّل تا هفتم صحیفة سجّادیّه است. ضرورت این پژوهش، هویداسازی یکی از انواع تعامل گنجینة حدیثی شیعه با قرآن کریم، از رهگذر بررسی گونهشناسی اقتباس و کارکردهای گوناگون این گونهها در بافت متنی صحیفة سجّادیّه میباشد. بدین منظور، با روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی این عنصر ادبی پرداخته شدهاست. گونههای مقتبس قرآنی در هفت دعای اوّل صحیفة سجّادیّه عبارت است از: اقتباس کامل، جزئی، متغیّر، اشارهای و استنباطی. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که پربسامدترین گونه، اقتباس متغیّر و دشوارترین نوع، از حیث تشخیص، اقتباس استنباطی است و انگیزة کاربست این گونهها برای تعلیل، تأکید، تفسیر و توضیح، تهلیل و تحمید و جری و تطبیق است و گاه کارکرد ترکیبی دارد.
https://rjqk.atu.ac.ir/article_8231_6d33f1d652e57bc899d699541af8ec35.pdf
2017-08-23
173
202
10.22054/rjqk.2017.8231
امام سجّاد(ع)
صحیفة سجّادیّه
اقتباسهای قرآنی
فتحیه
فتاحی زاده
f_fattahizadeh@alzahra.ac.ir
1
مدیرگزوه
AUTHOR
عارفه
داودی
advaf14@yahoo.com
2
دانشجوی کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، دانشگاه الزهرا (س)، تهران
AUTHOR
مرضیه
محصص
m_mohases@sbu.ac.ir
3
عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی دانشکده الهیات و ادیان گروه معارف اسلامی
LEAD_AUTHOR
قرآن کریم.
1
آقابزرگ تهرانی، محمّدحسن. (1415ق.). الذریعة إلی تصانیف الشیعة. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
2
ابنبابویه قمی، محمّدبن علی. (1398ق.).التوحید. نحقیق و تصحیح هاشم حسینی. قم: جامعة مدرّسین.
3
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ . (1372). معانیالأخبار. ترجمة عبدالعلی محمّدی شاهرودی. تهران: دارالکتب الإسلامیة.
4
ابندرید، محمدبن حسن. (1988م.). جمهرةاللغة. بیروت: دارالعلم للملایین.
5
ابنسیّده، علیبن اسماعیل. (1421ق.). المحکم والمحیط الأعظم. تحقیق عبدالحمید هنداوی. بیروت: دارالکتب العلمیة.
6
ابنمنظور، محمّدبن مکرم. (1414ق.). لسانالعرب. بیروت: دار صادر.
7
الأثری، محمّد بهجة. (1409ق.). الشعر و الشعراء و أنواع اقتباساتهم من ألفاظ القرآن الکریم و معاینه العدد البراع. ج17. بغداد: وزارة الثقافة والأعلام.
8
احمدنگری، عبدالنّبیبن عبدالرّسول. (1421ق.). قاضی عبدالنّبی بن عبدالرسول. ترجمة حسن هانی فحص. ط1. بیروت: دارالکتب العلمیّة.
9
احمدی، فاطمه. (1390). تجلّی قرآن در صحیفة سجّادیّه. تهران: حنیفا.
10
ازهری، محمّدبن احمد. (1412ق.). تهذیب اللغة. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
11
امین، سیّده نصرتبیگم. (بیتا). مخزنالعرفان در تفسیر قرآن مجید. اصفهان: انتشارات انجمن حمایت از خانوادههای بیسرپرست.
12
انگورج تقوی، حسین. (1391). عربی جامع. تهران: رمزینه.
13
بلاغی، صدرالدین. (1380). ترجمة صحیفة کاملة سجّادیه. تهران: دارالکتب الإسلامیة.
14
بیضاوی، عبدالله. (1418). أنوارالتنزیل وأسرارالتأویل. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
15
تفتازانی، مسعودبن عمر. (بیتا).المطول. بهامشه حاشیه السیّد میرشریف. قم: منشورات مکتبة الداوری.
16
تقوی، سیّد نصرالله. (1363). هنجار گفتار (در فن معانی و بیان و بدیع فارسی). اصفهان: انتشارات فرهنگسرای اصفهان.
17
جوادی آملی، عبدالله. (1391). همتایی قرآن و اهل بیت(ع). تحقیق سیّد محمود صادقی. قم: مرکز نشر اسراء.
18
ـــــــــــــــــــــــــ . (1385). تسنیم (تفسیر قرآن کریم). قم: نشر اسراء.
19
حسنزاده آملی، حسن. (1382). نورٌ علی نور، در ذکر و ذاکر و مذکور. قم: انتشارات تشیّع.
20
حسینی مدنی شیرازی، سیّد علیخان. (1427ق.). ریاضالسالکین فی شرح صحیفة سیّدالسّاجدین الإمام علیبن الحسین(ع). بیجا: مؤسسة النشر الإسلامی.
21
خطیب قزوینی، جلالالدین محمّد. (1424ق.). الإیضاح فی البلاغة المعانی والبیان والبدیع. وضع حواشیه ابراهیم شمسالدین. بیروت: دارالکتب العلمیّة.
22
خیاط، علی. (1390). «نیایش، فصل بالندة سیرة امامان(ع)».آموزههای قرآنی. ش13. صص 137ـ165.
23
خیّاط، علی و محمدعلی مهدوی راد. (1391). «اقتباس: گونهای از تجلّی آیات قرآن در نیایش معصومان علیهمالسلام».علوم حدیث. س17. ش64. صص 90ـ110.
24
دیرباز، عسکر و سکینه دشتی. (1394). «بررسی و تطبیق اوصاف الهی از منظر توحید شیخ صدوق و ملّاصدرا». پژوهشنامة کلام. س2. ش2. صص 43ـ64.
25
راستگو، محمّد. (1385). تجلّی قرآن و حدیث در ادب فارسی. تهران: انتشارات سمت.
26
راغب اصفهانی، حسیبن محمّد. (1412ق.). مفردات الفاظ القرآن. بیروت: دارالقلم.
27
زمخشری، جارالله محمود. (1407ق.). الکشّاف عن حقائق غوامضالتنزیل. بیروت: دار صادر.
28
سامرائی، فاضل صالح. (بیتا). معانیالنحو. عمان: دارالفکر.
29
شرتونی، رشید. (1390). مبادی العربیة. قم: انتشارات دارالفکر.
30
شعرانی، ابوالحسن. (1379). ترجمه و شرح صحیفة سجّادیّه. تهران: اسلامیّه.
31
طاهری، سیّد صدرالدین و منا فریدی خورشیدی. (1391). «ملائکةالله از دیدگاه ملا صدرا».مجلّه معرفت. س 21. ش 178. صص 89 ـ108.
32
طبانه، بدوی. (1408ق.). معجم البلاغة العربیة. جده و ریاض: دارالمناره و دارالرفاعی.
33
طباطبائی، سیّد محمّدحسین. (1417ق.). المیزان فی تفسیر القرآن. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعة مدرسین حوزة علمیّه.
34
طبرسی، فضلبن حسن. (1417ق.).اعلام الوری. قم: مؤسسة آلالبیت(ع) لإحیاءالتراث.
35
طریحی، فخرالدین. (1375). مجمعالبحرین. تحقیق و تصحیح احمد حسینی اشکوری. تهران: مرتضوی.
36
طعمة حلبی، احمد. (2007م.). «أشکال التناص الشعری شعر البیاتی نموذجا». مجلة الموقف الأدبی. ع430. صص60ـ83.
37
طوسی، محمّدبن حسن. (بیتا). التبیان فی تفسیر القرآن. تحقیق احمد قیصر عاملی. بیروت: دار احیاء.
38
عباسزاده، حمید. (1389). «اقتباسهای قرآنی در نهجالبلاغه». فصلنامة مطالعات تفسیری. س1. ش1. صص 38ـ55.
39
عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه. (1415ق.). تفسیر نورالثقلین. تحقیق سیّد هاشم محلاتی. قم: انتشارات اسماعیلیان.
40
عشایری منفرد، محمد. (1392). تحلیل ادبی نهجالبلاغه و قرآن. قم: مرکز بینالمللی ترجمه و نشر المصطفی.
41
فراهیدی، خلیلبن احمد. (1409ق.). العین. قم: نشر هجرت.
42
قپانچی، سیّد صدرالدین. (1426ق.).فی رحاب دعاء أبیحمزة الثمالی. بیجا: دلیلنا.
43
گاوان، عمادالدین محمود. (1381). مناظر الإنشاء. تصحیح معصومه معدنکن. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، نشر آثار.
44
مجلسی، محمّدباقر. (1404ق.). بحارالأنوار، الجامعة لدرر أخبار الأئمّة الأطهار علیهمالسلام. بیروت: مؤسسة الوفاء.
45
مدرّسی، محمّدتقی. (1405ق.). الدعاء معراج الروح و منهاج الحیاة. بیجا: المرکز الثقافی الإسلامی.
46
مدرسی چهاردهی، محمّدعلی. (1379). شرح صحیفة سجّادیّه. تهران: انتشارات مرتضوی.
47
هاشمی، سیّد احمد. (بیتا). جواهرالبلاغة فی المعانی و البیان و البدیع. ضبط، تدقیق و توثیق یوسف الصمیلی. بیروت: المکتبة العصریة.
48
همایی، جلالالدین. (1370). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: مؤسسة نشر هما.
49