ORIGINAL_ARTICLE
نقش و تأثیر مشورت همسران در سعادت خانواده از منظر قرآن و روایات
در فرهنگ اسلامی هدف زندگی خانوادگی سعادت اعضای خانواده است. زندگی خانواده در صورتی به این هدف میرسد که اعضای آن، عناصر دخیل در کمال خانواده را بشناسند. آیا مشورت همسران از منظر قرآن و روایات همانند موارد دیگر مشورت به رشد و کمال طرفین مشورت کمک کند یا نه؟ طبق نظریه رایج در فرهنگ اسلامی مشورت یک امر مردانه است و در نتیجه مشورت مرد با همسر خود تأثیری در کمال طرفین ندارد. این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی و طرح این سؤال که آیا از دیدگاه قرآن و روایات، مشورت همسران در فرایند کمال اعضای خانواده اثرگذار است یا نه، به بررسی این مسئله پرداخته است. در فرایند این تحقیق در باره هدف اصلی زندگی خانوادگی از دیدگاه قرآن و روایات، عناصر تشکیل دهنده بستر کمال خانواده، رابطه مشورت با عوامل سعادت اعضای خانواده و منطق نقد نظریه مردانه بودن مشورت سخن گفته شده و با بررسی ماهیت، کارکرد و نسبت مشورت با عناصر تشکیلدهندهی بستر تکامل خانواده به این نتیجه رسیده که مشورت در بافتار بستر کمال اعضای خانواده جایگاه قابل توجهی دارد. و با نقد سند و دلالت مستندات رواییِ نظریهی مردانه بودن مشورت و عرضهی آن بر قرآن کریم به مثابه سند بالادستی احکام و آموزههای خانوادگی این نظریه را نیز ابطال کرده است.
https://rjqk.atu.ac.ir/article_12989_d1c158fd3161f91186c818c1d45f6d64.pdf
2021-09-23
7
32
10.22054/rjqk.2021.61785.2351
مشورت
همسران
خانواده
سعادت
محمدرضا
جباران
mdrjbn@gmail.com
1
گروه اخلاق پژوهشکده نظامهای اسلامی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
LEAD_AUTHOR
آل طوق القطیفی، أحمد بن صالح. (1422ق/ 2001م.). رسائل آل طوق القطیفی. تحقیق و نشر شرکه دارالمصطفى(ص). بیجا: لإحیاء التراثالاول.
1
ابن اثی، مجدالدین. (1364). النهایه فی غریب الحدیث و الاثر. تحقیق طاهر أحمد الزاوی و محمود محمد الطناحی. قم: مؤسسة إسماعیلیان.
2
ابن بابویه، محمد بن على. (1413ق.). من لا یحضره الفقیه. تحقیق و تصحیح على اکبر غفارى. قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین.
3
ابن داود حلی، حسن بن علی. (1392ق - 1972م.). رجال ابن داود. تحقیق سید محمد صادق آل بحر العلوم. قم: منشورات الرضی.
4
ابنعادل، عمر بن على. (1419ق.). اللباب فى علوم الکتاب. تحقیق عبدالموجود عادل احمد و دیگران. دار الکتب العلمیه. بیروت: منشورات محمد علی بیضون.
5
ابنعاشور، محمدطاهر. (1420ق.). التحریر و التنویر. چ اول. بیروت: مؤسسة التاریخ العربی.
6
ابنعربى، محمدبن على. (1410ق.). رحمة من الرحمن فى تفسیر و اشارات القرآن. چ اول. تحقیق محمود محمود غراب. دمشق: مطبعة نضر.
7
أحمد بن حنبل. (بیتا). مسند. بیروت: دار صادر.
8
ایزدهی. سید سجاد. (1392). «ضوابط مصلحت در فقه شیعه». سیاست متعالیه. شماره اول. صص 31 -62.
9
بحرالعلوم، مهدی. (1363). الفوائد الرجالیه. تحقیق و تعلیق محمد صادق بحرالعلوم و حسین بحرالعلوم. چ اول. طهران: مکتبهالصادق.
10
برقى، احمد بن محمد. (1371ق.). المحاسن. تحقیق جلال الدین محدث. قم: دار الکتب الإسلامیه.
11
بغوى، حسین بن مسعود. (1420ق.). معالم التنزیل. تحقیق مهدى عبد الرزاق. چ اول. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
12
تفرشی، مصطفى بن الحسین. (1418ق.). نقدالرجال. چ اول. قم: تحقیق و نشر مؤسسة آل البیت (ع) لإحیاء التراث.
13
تمیمى آمدى، عبد الواحد بن محمد. (1410ق.). غرر الحکم و درر الکلم. تحقیق و تصحیح سید مهدى رجائى. قم: دار الکتاب الإسلامی.
14
جرجانى، ابوالفتح بن مخدوم.(1362). تفسیر شاهى. چ اول. تهران: نشر نوید.
15
جوادی آملی، عبدالله. (1391). تسنیم. پنجم. قم: انتشارات اسراء.
16
حر عاملى، محمد بن حسن. (1409ق.). وسائل الشیعه. قم: تحقیق و نشر مؤسسة آل البیت(ع).
17
حلی، حسن بن یوسف (علامه). (1417ق.). خلاصة الأقوال. تحقیق جواد قیومی. اول. قم: مؤسسة نشر الفقاهه.
18
_______________________. کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد. تحقیق حسن حسن زاده آملی. قم: مؤسسة نشر الإسلامی.
19
دهخدا، علیاکبر. لغتنامه. (1377). چ دوم. تهران: مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
20
رازى، فخرالدین. محمد بن عمر. مفاتیح الغیب. اعداد و نشر مکتب تحقیق دار احیاء التراث العربى. سوم. بیروت. 1420ق.
21
راغب اصفهانی. (1427ق.). المفردات فی غریب القرآن. تحقیق صفوان عدنان داوودی. دوم. بیجا: طلیعۀ نور.
22
رضا، محمد رشید. (1414ق.). المنار. چ اول. بیروت: دارالمعرفه.
23
سامانی، سید محمود. (1387). مشورت و مشاوران در سنت و سیره پیشوایان. اول. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
24
سمرقندى، نصر بن محمد. (1416ق.). بحرالعلوم. تحقیق عُمر عَمروى. اول. بیروت: دارالفکر.
25
شریف رضى، محمد بن حسین. (1414ق.). نهج البلاغه. تحقیق صبحی صالح. قم: هجرت.
26
صدرالدین محمد شیرازی. (1411ق.). تفسیر القرآنالکریم. تصحیح محمد خواجوی. چ دوم. قم: انتشارات بیدار.
27
الصنعانی، عبد الرزاق. (بیتا). المصنف. تحقیق حبیب الرحمن الأعظمی. بیجا: بینا.
28
طباطبایی، محمد حسین . (1417ق / 1997م.). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسة الاعلمی.
29
طبرسى، فضل بن حسن. (1412ق.). جوامعالجامع. تصحیح ابوالقاسم گرجی. اول. قم: مرکز مدیریت حوزه علمیه قم.
30
طبرسی، مجمع البیان. (1415ق.). تحقیق وتعلیق لجنة من العلماء والمحققین الأخصائیین. اول. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
31
طوسی، محمدبن حسن. (1409ق.). التبیان. تحقیق احمد حبیب العاملی. بیر.ت: دار احیاء التراث العربی.
32
عاملی، جعفر مرتضى. (1424 - 2003م.). مقالات و دراسات. چ اول. بیجا: المرکز الإسلامی للدراسات.
33
عسکرى، حسنبن عبدالله. (1428ق.). تصحیح الوجوه و النظائر. تحقیق محمد عثمان محمد. چ اول. قاهره: مکتبه الثقافه الدینیه.
34
فاضل لنکرانی، محمد. (1418ق/ 1998م.). تفصیل الشریعة فی شرح تحریر الوسیلة (کتاب الحج). چ دوم. بیجا: دار التعارف للمطبوعات.
35
فراهیدی، خلیل بن احمد. (1409ق.). العین. تحقیق مهدی المخزومی و إبراهیم السامرائی. چ دوم. قم: مؤسسة دارالهجره.
36
فیض کاشانی. (بیتا). المحجة البیضاء فی تهذیب الأحیاء. تحقیق و تصحیح علی اکبر غفاری. چ دوم. قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین.
37
کجوری شیرازی، مهدی. (1382). الفوائدالرجالیه. تحقیق محمد کاظم رحمان ستایش. چ اول. قم: دار الحدیث للطباعة والنشر.
38
کراجکى، محمد بن على. (1410ق.). کنز الفوائد. تحقیق نعمة عبد الله. قم: دارالذخائر.
39
کلینى، محمد بن یعقوب. (1407ق.). الکافی. تحقیق و تصحیح على اکبر غفارى و محمد آخوندى. تهران: دار الکتب الإسلامیه.
40
لیثى واسطى، على بن محمد. (1376). عیون الحکم و المواعظ. تحقیق و تصحیح حسین حسنى بیرجندى. قم: دارالحدیث.
41
مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى. (1403ق.). بحارالأنوار. تحقیق و تصحیح جمعى از محققان. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
42
مجلسی، محمدتقی. (بیتا). روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه. تحقیق و تعلیق سید حسین موسوی کرمانی و شیخ علی پناه الإشتهاردی. بیجا:بنیاد فرهنک اسلامی حاج محمد حسین کوشانپور.
43
مصطفوى، حسن. (1368ش.). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
44
مفید، محمدبن محمد. (1413ق.). الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد. تحقیق و تصحیح مؤسسة آل البیت(ع). قم: نشر کنگره شیخ مفید.
45
المقری الفیومی. أحمد بن محمد. (بیتا). المصباح المنیر. بیجا: دارالفکر للطباعة و النشر و التوزیع.
46
نراقی، محمد مهدی، (بیتا)، جامع السعادات، نجف، تحقیق محمد کلانتر، دارالنعمان للطباعة والنشر.
47
نورى، حسین بن محمد تقى. (1408ق.). مستدرک الوسائل. قم: تحقیق و نشر مؤسسة آل البیت(ع).
48
واحدى، على بن احمد. (1416ق.). الوسیط فی تفسیر القرآن المجید. تحقیق زفیتى محمد حسن ابوالعزم. نشر جمهوری مصر العربیه. وزارة الاوقاف. المجلس الاعلى للشئون الاسلامیة. قاهره: لجنة احیاء التراث الاسلامی.
49
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل گفتمان کنشهای گفتاری در آیات جهاد
مفهوم جنگ و جهاد یکی از جستارهای چالش برانگیزی است که عدم فهم صحیح آن، پیامد های سوئی به دنبال داشته است. از آنجا که در آیات قرآن مفهوم جهاد، امری مقدس و متعالی به شمار میرود و قرآن کریم در آیات بسیار و تعابیر مختلف به این موضوع پرداخته است، تحلیل صحیح الگوی بیانی قرآن و نحوۀ کاربست افعال میتواند به فهم روشمند آیات جهاد مدد رساند. از این رو در پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی به تحلیل گفتمان افعال گفتاری در آیات جهاد پرداخته شد و این نتیجه حاصل آمد که باید برای رسیدن به فعل مضمون در سخن که همان مقصود گوینده است، به ترکیب جامعی از نظامهای گفتمانی بر آمده از افعال گفتاری، نظر داشت. از این رو نظامهای گفتمانی هوشمند، احساسی و رخدادی که با عنایت به افعال گفتاری آیات جهاد تحلیل شدهاند، در ترکیب با یکدیگر تحلیل گفتمان جامع آیات جهاد را روشن میسازند. این گفتمان، گفتمانی ارشادی است که در کنار گفتمان هوشمند، از فشارههای تنشی_عاطفی و احساسی و نیز گفتمان رخدادی مبتنی بر مشیت الهی نیز بهره میبرد. در واقع افعال گفتاری، به شکلگیری نظام گفتمانی هوشمند در آیات جهاد، کمک کرده و زمینه را برای انجام کنش، فراهم میکند. نظام گفتمانی احساسی نیز در قالب افعال گفتاری عاطفی و ترغیبی، گفتمان شور و شعور را کامل مینمایند. نظام گفتمانی رخدادی نیز در قالب افعال گفتاری تعهّدی به مرجعی فراتر و مانا اشاره دارد و روشن میسازد مشیّت الهی، نصرت و یاری مجاهدان در راه خداست.
https://rjqk.atu.ac.ir/article_12990_fdcf268a20eb3236957fe4e46847d0eb.pdf
2021-09-23
33
58
10.22054/rjqk.2021.60558.2310
قرآن کریم
تحلیل گفتمان
جهاد
افعال گفتاری
ابراهیم
ابراهیمی
e-ebrahimi@araku.ac.ir
1
دانشیارالهیات، دانشکده علوم انسانی ، دانشگاه اراک، اراک، ایران
LEAD_AUTHOR
فاطمه
دست رنج
f-dastranj@araku.ac.ir
2
استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه اراک
AUTHOR
قرآن کریم. (1376ش). ترجمه محمد مهدی فولادوند. تهران: ایران.
1
آقا گلزاده، فردوس. (1375). تحلیل گفتمان انتقادی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
2
ابن درید، محمد بن حسن. (1998م). جمهره اللغه. بیروت: دارالعلم الملایین. چاپ اول.
3
ابنسیده، علی بن اسماعیل. (1421ق). المحکم المحیط الاعظم. با تحقیق عبدالحمید هنداوی. بیروت: دارالکتب العلمیه. چاپ اول.
4
ازهری، محمد بن احمد. (1421ق). تهذیب اللغه. بیروت: دار احیاء التراث العربی. چاپ اول.
5
اکبری، محسن؛ شیرینکار، محمد. (1395). «بازخوانی آراء مفسران سده اخیر در آیات جهاد»، فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات تفسیری، سال هفتم. شماره 27.
6
پایا، علی. (1383). فلسفه تحلیلی؛ مسائل و چشماندازها. تهران: طرح نو.
7
تاجیک، محمدرضا. (1379). گفتمان و تحلیل گفتمان. تهران: انتشارات فرهنگ گفتمان.
8
جبعی عاملی، زینالدین. (بیتا). الروضه البهیه فی شرح اللعمه الدمشقیه. دارالعالم اسلامی.
9
حسینی محمد؛ رادمرد، عبداله. (1394). «تأثیر بافت زمانی- مکانی بر تحلیل کنش گفتار: مقایسه فراوانی انواع کنشهای گفتار در سورههای مکّی و مدنی قرآن کریم. دوماهنامه جستارهای زبانی. دوره 6. شماره 3. صص65-92.
10
راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1412ق). مفردات الفاظ القرآن. بیروت: دارالقلم. چاپ اول.
11
سرل، جانراجرز. (1385). افعال گفتاری؛ جستاری در فلسفه زبان. ترجمه محمد علی عبداللهی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
12
قطب، سید. (1387). فی ظلال القرآن. مترجم مصطفی خرمدل. چاپ دوم. تهران: احسان.
13
شعیری، محمدرضا. (1386). «بررسی انواع نظامهای گفتمانی از دیدگاه نشانهمعناشناختی». مجموعه مقالات دانشگاه علامه طباطبایی. شماره 219. صص 106-119.
14
صفوی، کورش. (1387). در آمدی بر معناشناسی. تهران: سورۀ مهر (پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی).
15
عبد الباقی، محمد فؤاد. (1364). المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم. قاهره: دارالکتب المصریه.
16
فراهیدی، خلیل بن احمد. (1409ق). کتاب العین. چاپ دوم. قم: هجرت.
17
قاسمپور گنجهلو، زهرا و دیگران. (1395). «معناشناسی واژه جهاد در قرآن کریم»، سراج منیر. سال هفتم. شماره 23. صص 130-150.
18
فرکلاف، نورمن. (1379). تحلیل انتقادی گفتمان. گروه مترجمان. تهران: مرکز مطالعات رسانه.
19
کوبلی، پاول. (1387). نظریههای ارتباط. مترجم: احسان شاقاسمی. تهران: پژوهشکده علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
20
کوک، گای. (1388). زبان شناسی کاربردی. ترجمۀ مصطفی حسرتی، فریبا غضنفری و عامر قیطوری. کرمانشاه: انتشارات دانشگاه رازی کرمانشاه.
21
گلدزیهر، اگناس. (1378 ق). العقیده و الشریعه فی الاسلام. مصر: دارالکتب الحدیثه.
22
مصباح یزدی، محمد تقی. (1387). جنگ و جهاد در قرآن. قم: مرکز انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
23
مصطفوی، حسن. (1430ق). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. چاپ سوم. بیروت: دارالکتب العلمیه.
24
مکاریک، ایرنا ریما. (1384). دانشنامه نظریههای ادبی معاصر. ترجمه مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگه.
25
نجفی، محمد حسن. (1413ق). جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام. بیروت: داراحیاء التراث العربی.
26
وفایی، ترانه و شعیری، حمیدرضا. (1388). راهی به نشانه-معناشناسی سیّال با بررسی مورد ققنوس نیما. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
27
یول، جورج. (1387). کاربردشناسی زبان. ترجمه محمد عموزاده و منوچهر توانگر. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت).
28
Brinton, L. j. (2000). The Structure of English: A Linguistic Introduction, Vol 1. john Benjamins publishing Co, Amsterdam.
29
Searle, J.R. (1969). Speech Acts: an Essay in the philosophy of Language. Cambridge: Cambridge University Press.
30
Searle, J.R. (1975). A taxonomy of illocutionary acts. Language and knowledge. Minneapolis: university of Minneapolis press.
31
قرآن کریم. (1376ش). ترجمه محمد مهدی فولادوند. تهران: ایران.
32
آقا گلزاده، فردوس. (1375). تحلیل گفتمان انتقادی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
33
ابن درید، محمد بن حسن. (1998م). جمهره اللغه. بیروت: دارالعلم الملایین. چاپ اول.
34
ابنسیده، علی بن اسماعیل. (1421ق). المحکم المحیط الاعظم. با تحقیق عبدالحمید هنداوی. بیروت: دارالکتب العلمیه. چاپ اول.
35
ازهری، محمد بن احمد. (1421ق). تهذیب اللغه. بیروت: دار احیاء التراث العربی. چاپ اول.
36
اکبری، محسن؛ شیرینکار، محمد. (1395). «بازخوانی آراء مفسران سده اخیر در آیات جهاد»، فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات تفسیری، سال هفتم. شماره 27.
37
پایا، علی. (1383). فلسفه تحلیلی؛ مسائل و چشماندازها. تهران: طرح نو.
38
تاجیک، محمدرضا. (1379). گفتمان و تحلیل گفتمان. تهران: انتشارات فرهنگ گفتمان.
39
جبعی عاملی، زینالدین. (بیتا). الروضه البهیه فی شرح اللعمه الدمشقیه. دارالعالم اسلامی.
40
حسینی محمد؛ رادمرد، عبداله. (1394). «تأثیر بافت زمانی- مکانی بر تحلیل کنش گفتار: مقایسه فراوانی انواع کنشهای گفتار در سورههای مکّی و مدنی قرآن کریم. دوماهنامه جستارهای زبانی. دوره 6. شماره 3. صص65-92.
41
راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1412ق). مفردات الفاظ القرآن. بیروت: دارالقلم. چاپ اول.
42
سرل، جانراجرز. (1385). افعال گفتاری؛ جستاری در فلسفه زبان. ترجمه محمد علی عبداللهی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
43
قطب، سید. (1387). فی ظلال القرآن. مترجم مصطفی خرمدل. چاپ دوم. تهران: احسان.
44
شعیری، محمدرضا. (1386). «بررسی انواع نظامهای گفتمانی از دیدگاه نشانهمعناشناختی». مجموعه مقالات دانشگاه علامه طباطبایی. شماره 219. صص 106-119.
45
صفوی، کورش. (1387). در آمدی بر معناشناسی. تهران: سورۀ مهر (پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی).
46
عبد الباقی، محمد فؤاد. (1364). المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم. قاهره: دارالکتب المصریه.
47
فراهیدی، خلیل بن احمد. (1409ق). کتاب العین. چاپ دوم. قم: هجرت.
48
قاسمپور گنجهلو، زهرا و دیگران. (1395). «معناشناسی واژه جهاد در قرآن کریم»، سراج منیر. سال هفتم. شماره 23. صص 130-150.
49
فرکلاف، نورمن. (1379). تحلیل انتقادی گفتمان. گروه مترجمان. تهران: مرکز مطالعات رسانه.
50
کوبلی، پاول. (1387). نظریههای ارتباط. مترجم: احسان شاقاسمی. تهران: پژوهشکده علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
51
کوک، گای. (1388). زبان شناسی کاربردی. ترجمۀ مصطفی حسرتی، فریبا غضنفری و عامر قیطوری. کرمانشاه: انتشارات دانشگاه رازی کرمانشاه.
52
گلدزیهر، اگناس. (1378 ق). العقیده و الشریعه فی الاسلام. مصر: دارالکتب الحدیثه.
53
مصباح یزدی، محمد تقی. (1387). جنگ و جهاد در قرآن. قم: مرکز انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
54
مصطفوی، حسن. (1430ق). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. چاپ سوم. بیروت: دارالکتب العلمیه.
55
مکاریک، ایرنا ریما. (1384). دانشنامه نظریههای ادبی معاصر. ترجمه مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگه.
56
نجفی، محمد حسن. (1413ق). جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام. بیروت: داراحیاء التراث العربی.
57
وفایی، ترانه و شعیری، حمیدرضا. (1388). راهی به نشانه-معناشناسی سیّال با بررسی مورد ققنوس نیما. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
58
یول، جورج. (1387). کاربردشناسی زبان. ترجمه محمد عموزاده و منوچهر توانگر. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت).
59
Brinton, L. j. (2000). The Structure of English: A Linguistic Introduction, Vol 1. john Benjamins publishing Co, Amsterdam.
60
Searle, J.R. (1969). Speech Acts: an Essay in the philosophy of Language. Cambridge: Cambridge University Press.
61
Searle, J.R. (1975). A taxonomy of illocutionary acts. Language and knowledge. Minneapolis: university of Minneapolis press.
62
قرآن کریم. (1376ش). ترجمه محمد مهدی فولادوند. تهران: ایران.
63
آقا گلزاده، فردوس. (1375). تحلیل گفتمان انتقادی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
64
ابن درید، محمد بن حسن. (1998م). جمهره اللغه. بیروت: دارالعلم الملایین. چاپ اول.
65
ابنسیده، علی بن اسماعیل. (1421ق). المحکم المحیط الاعظم. با تحقیق عبدالحمید هنداوی. بیروت: دارالکتب العلمیه. چاپ اول.
66
ازهری، محمد بن احمد. (1421ق). تهذیب اللغه. بیروت: دار احیاء التراث العربی. چاپ اول.
67
اکبری، محسن؛ شیرینکار، محمد. (1395). «بازخوانی آراء مفسران سده اخیر در آیات جهاد»، فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات تفسیری، سال هفتم. شماره 27.
68
پایا، علی. (1383). فلسفه تحلیلی؛ مسائل و چشماندازها. تهران: طرح نو.
69
تاجیک، محمدرضا. (1379). گفتمان و تحلیل گفتمان. تهران: انتشارات فرهنگ گفتمان.
70
جبعی عاملی، زینالدین. (بیتا). الروضه البهیه فی شرح اللعمه الدمشقیه. دارالعالم اسلامی.
71
حسینی محمد؛ رادمرد، عبداله. (1394). «تأثیر بافت زمانی- مکانی بر تحلیل کنش گفتار: مقایسه فراوانی انواع کنشهای گفتار در سورههای مکّی و مدنی قرآن کریم. دوماهنامه جستارهای زبانی. دوره 6. شماره 3. صص65-92.
72
راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1412ق). مفردات الفاظ القرآن. بیروت: دارالقلم. چاپ اول.
73
سرل، جانراجرز. (1385). افعال گفتاری؛ جستاری در فلسفه زبان. ترجمه محمد علی عبداللهی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
74
قطب، سید. (1387). فی ظلال القرآن. مترجم مصطفی خرمدل. چاپ دوم. تهران: احسان.
75
شعیری، محمدرضا. (1386). «بررسی انواع نظامهای گفتمانی از دیدگاه نشانهمعناشناختی». مجموعه مقالات دانشگاه علامه طباطبایی. شماره 219. صص 106-119.
76
صفوی، کورش. (1387). در آمدی بر معناشناسی. تهران: سورۀ مهر (پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی).
77
عبد الباقی، محمد فؤاد. (1364). المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم. قاهره: دارالکتب المصریه.
78
فراهیدی، خلیل بن احمد. (1409ق). کتاب العین. چاپ دوم. قم: هجرت.
79
قاسمپور گنجهلو، زهرا و دیگران. (1395). «معناشناسی واژه جهاد در قرآن کریم»، سراج منیر. سال هفتم. شماره 23. صص 130-150.
80
فرکلاف، نورمن. (1379). تحلیل انتقادی گفتمان. گروه مترجمان. تهران: مرکز مطالعات رسانه.
81
کوبلی، پاول. (1387). نظریههای ارتباط. مترجم: احسان شاقاسمی. تهران: پژوهشکده علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
82
کوک، گای. (1388). زبان شناسی کاربردی. ترجمۀ مصطفی حسرتی، فریبا غضنفری و عامر قیطوری. کرمانشاه: انتشارات دانشگاه رازی کرمانشاه.
83
گلدزیهر، اگناس. (1378 ق). العقیده و الشریعه فی الاسلام. مصر: دارالکتب الحدیثه.
84
مصباح یزدی، محمد تقی. (1387). جنگ و جهاد در قرآن. قم: مرکز انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
85
مصطفوی، حسن. (1430ق). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. چاپ سوم. بیروت: دارالکتب العلمیه.
86
مکاریک، ایرنا ریما. (1384). دانشنامه نظریههای ادبی معاصر. ترجمه مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگه.
87
نجفی، محمد حسن. (1413ق). جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام. بیروت: داراحیاء التراث العربی.
88
وفایی، ترانه و شعیری، حمیدرضا. (1388). راهی به نشانه-معناشناسی سیّال با بررسی مورد ققنوس نیما. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
89
یول، جورج. (1387). کاربردشناسی زبان. ترجمه محمد عموزاده و منوچهر توانگر. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت).
90
Brinton, L. j. (2000). The Structure of English: A Linguistic Introduction, Vol 1. john Benjamins publishing Co, Amsterdam.
91
Searle, J.R. (1969). Speech Acts: an Essay in the philosophy of Language. Cambridge: Cambridge University Press.
92
Searle, J.R. (1975). A taxonomy of illocutionary acts. Language and knowledge. Minneapolis: university of Minneapolis press.
93
قرآن کریم. (1376ش). ترجمه محمد مهدی فولادوند. تهران: ایران.
94
آقا گلزاده، فردوس. (1375). تحلیل گفتمان انتقادی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
95
ابن درید، محمد بن حسن. (1998م). جمهره اللغه. بیروت: دارالعلم الملایین. چاپ اول.
96
ابنسیده، علی بن اسماعیل. (1421ق). المحکم المحیط الاعظم. با تحقیق عبدالحمید هنداوی. بیروت: دارالکتب العلمیه. چاپ اول.
97
ازهری، محمد بن احمد. (1421ق). تهذیب اللغه. بیروت: دار احیاء التراث العربی. چاپ اول.
98
اکبری، محسن؛ شیرینکار، محمد. (1395). «بازخوانی آراء مفسران سده اخیر در آیات جهاد»، فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات تفسیری، سال هفتم. شماره 27.
99
پایا، علی. (1383). فلسفه تحلیلی؛ مسائل و چشماندازها. تهران: طرح نو.
100
تاجیک، محمدرضا. (1379). گفتمان و تحلیل گفتمان. تهران: انتشارات فرهنگ گفتمان.
101
جبعی عاملی، زینالدین. (بیتا). الروضه البهیه فی شرح اللعمه الدمشقیه. دارالعالم اسلامی.
102
حسینی محمد؛ رادمرد، عبداله. (1394). «تأثیر بافت زمانی- مکانی بر تحلیل کنش گفتار: مقایسه فراوانی انواع کنشهای گفتار در سورههای مکّی و مدنی قرآن کریم. دوماهنامه جستارهای زبانی. دوره 6. شماره 3. صص65-92.
103
راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1412ق). مفردات الفاظ القرآن. بیروت: دارالقلم. چاپ اول.
104
سرل، جانراجرز. (1385). افعال گفتاری؛ جستاری در فلسفه زبان. ترجمه محمد علی عبداللهی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
105
قطب، سید. (1387). فی ظلال القرآن. مترجم مصطفی خرمدل. چاپ دوم. تهران: احسان.
106
شعیری، محمدرضا. (1386). «بررسی انواع نظامهای گفتمانی از دیدگاه نشانهمعناشناختی». مجموعه مقالات دانشگاه علامه طباطبایی. شماره 219. صص 106-119.
107
صفوی، کورش. (1387). در آمدی بر معناشناسی. تهران: سورۀ مهر (پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی).
108
عبد الباقی، محمد فؤاد. (1364). المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم. قاهره: دارالکتب المصریه.
109
فراهیدی، خلیل بن احمد. (1409ق). کتاب العین. چاپ دوم. قم: هجرت.
110
قاسمپور گنجهلو، زهرا و دیگران. (1395). «معناشناسی واژه جهاد در قرآن کریم»، سراج منیر. سال هفتم. شماره 23. صص 130-150.
111
فرکلاف، نورمن. (1379). تحلیل انتقادی گفتمان. گروه مترجمان. تهران: مرکز مطالعات رسانه.
112
کوبلی، پاول. (1387). نظریههای ارتباط. مترجم: احسان شاقاسمی. تهران: پژوهشکده علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
113
کوک، گای. (1388). زبان شناسی کاربردی. ترجمۀ مصطفی حسرتی، فریبا غضنفری و عامر قیطوری. کرمانشاه: انتشارات دانشگاه رازی کرمانشاه.
114
گلدزیهر، اگناس. (1378 ق). العقیده و الشریعه فی الاسلام. مصر: دارالکتب الحدیثه.
115
مصباح یزدی، محمد تقی. (1387). جنگ و جهاد در قرآن. قم: مرکز انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
116
مصطفوی، حسن. (1430ق). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. چاپ سوم. بیروت: دارالکتب العلمیه.
117
مکاریک، ایرنا ریما. (1384). دانشنامه نظریههای ادبی معاصر. ترجمه مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگه.
118
نجفی، محمد حسن. (1413ق). جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام. بیروت: داراحیاء التراث العربی.
119
وفایی، ترانه و شعیری، حمیدرضا. (1388). راهی به نشانه-معناشناسی سیّال با بررسی مورد ققنوس نیما. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
120
یول، جورج. (1387). کاربردشناسی زبان. ترجمه محمد عموزاده و منوچهر توانگر. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت).
121
Brinton, L. j. (2000). The Structure of English: A Linguistic Introduction, Vol 1. john Benjamins publishing Co, Amsterdam.
122
Searle, J.R. (1969). Speech Acts: an Essay in the philosophy of Language. Cambridge: Cambridge University Press.
123
Searle, J.R. (1975). A taxonomy of illocutionary acts. Language and knowledge. Minneapolis: university of Minneapolis press.
124
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل نشانه شناختی چگونگیِ وحی با تکیه بر مفهوم نزول در قرآن(بر اساس الگوی یاکوبسن)
اشاره به نزول وحی بر قلب پیامبرگرامی اسلام(ص) در آیاتی از قرآن، سبب ورود برخی نظرات در باب عدم وحیانی بودن الفاظ قرآن به مطالعات قرآنی معاصر شده است. در مقابل، گروهی از اندیشمندان نیز با تکیه بر دانش هایی که از گذشته رایج بوده، ادله ای جهت پاسخگویی به این دیدگاه ها ارایه کرده اند. از آنجایی که در دوره معاصر ، دانش های جدیدتری مانند زبانشناسی ظهور یافته، بررسی نزول وحی با تکیه بر این علوم نیز در کنار دانش های پیشین حائز اهمیت است. پژوهش حاضر، با تکیه بر رویکرد نشانه شناسی که از شاخه های زبانشناسی است، به بررسی وحی از منظر قرآن پرداخته و آرای محققانی چون یاکوبسن و ایزوتسو را در این باره مورد تحلیل قرار داده است.یافته های حاکی از ارتباط عمودی میان گیرنده و فرستنده وحی در مدل یاکوبسن و اختلاف سطح وجودی ایشان است. از منظر ایزوتسو در پدیده وحی،کانالی ویژه جهت ارتباط یکطرفه از سوی فرستنده ایجاد شده است. با عنایت به این که کانال ارتباطی ویژه بوده، انتقال پیام نیز در قالب نشانه های قابل فهم برای بشر (الفاظ و جملات عربی) صورت گرفته است. این امر بیانگر وحیانی بودن الفاظ قرآن است.
https://rjqk.atu.ac.ir/article_13271_da67f56687209db39462961932876b60.pdf
2021-09-23
59
80
10.22054/rjqk.2021.59608.2279
وحی
الفاظ قرآن
نشانه شناسی
نزول
ایزوتسو
زهره
اخوان مقدم
dr.zo.akhavan@gmail.com
1
عضو هیئت علمی
LEAD_AUTHOR
قرآن کریم.
1
ابنسیده، علی بن اسماعیل. (بیتا). المحکم و المحیط الاعظم. بیروت: دارالکتب العلمیه. منشورات محمدعلی بیضون.
2
ابنعربی، محییالدینمحمد. (1422ق.). تفسیر ابن عربی. چاپ اول. بیروت: دارالاحیاءالتراثالعربی.
3
ابنمنظور، محمدبنمکرم. (1414ق.). لسانالعرب. محقق میردامادی جمال الدین. بیروت: دارالفکر للطباعه والنشر و التوزیع. دارصادر.
4
احمدی، بابک. (1371ش.). از نشانههای تصویری تا متن. تهران: نشر مرکز.
5
اخوان مقدم، زهره. (1393ش.). از دریا به آسمان. اصول تفسیر قرآن برگرفته از روایات اهلبیت ع. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع).
6
ازهری، محمدبن احمد. ( 1347ق.). تهذیباللغه. تصحیح محمد هارون عبدالسلام و محمد علی نجار. قاهره: مؤسسه المصریه العامه.
7
امامی، صابر. (1378ش.). نماد و جایگاه آن در قرآن. کتاب ماه هنر. ش12.
8
ایزوتسو، توشیهیکو. (1361ش.). خدا و انسان در قرآن. ترجمه احمد آرام. تهران: شرکت سهامی انتشار.
9
بارت، رولان. (1370ش.). عناصر نشانهشناسی. ترجمه مجید محمدی. چ اول. تهران. هدی.
10
جوهری، اسماعیل بن حماد. (1407ق.). الصحاح تاجاللغه وصحاحالعربیه. تحقیق أحمدعبدالغفور عطار. بیروت: دارالعلم للملایین. مؤسسه المصریه العامه.
11
دوسوسور، فردینان. (1382ش.). دوره زبانشناسی عمومی. ترجمه: کورش صفوی. تهران: انتشارات هرمس.
12
دینهسن، آنه ماری. (1380ش.). درآمدی بر نشانهشناسی. مظفر قهرمان. تهران: پرسش.
13
زمخشری، محمود بن عمر. (1979م.). اساسالبلاغه. بیروت: دارصادر.
14
سلدن، رامان. (1372ش.). راهنمای نظریه ادبی معاصر. ترجمه: عباس مخبر. تهران: انتشارات طرح نو.
15
شفلر، ایزریل. (1366ش.). چهار پراگماتیست. ترجمه: محسن حکیمی. تهران: نشر مرکز.
16
صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد. (1414ق.). المحیط فی اللغه. محقق آل یاسین. محمدحسن. بیروت: عالم الکتاب.
17
صفوی، کورش. (1383ش.). از زبانشناسی به ادبیات. تهران: نشر سوره.
18
عامری نیا، محمدباقر. (1396ش.). «پژوهشی فلسفی-کلامی درباره وحیانیت الفاظ قرآن کریم». نامه الهیات. ش40.
19
عرب صالحی، محمد. (1393ش.). چالش با ابوزید. مجموعه مقالات جریانشناسی و نقد اعتزال نو. تهران: سازمان انتشارات پژوهشکده فرهنگ و اندیشه اسلامی.
20
علوی مهر، حسین. (1392ش.). مسأله وحی و پاسخ به شبهات آن. قم: مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی.
21
__________. (1382ش.). وحیانیت نص. قبسات. شمارۀ 29.
22
فخاری، علیرضا و همکاران. (1397ش.). «بازتعریف دلالت ثمانیه ازواج در آیه 6 سوره زمر با تکیه بر روابط معنایی شمارواژه ثمانیه». مطالعات قرآنی و فرهنگ اسلامی. شمارۀ 3.
23
فراهیدی، خلیل بن احمد. (1409ق.). العین. قم: نشر هجرت.
24
کوپال، عطاءالله. (1386ش.). «فراز و فرود نشانهشناسی از دانش تا روش». باغ نظر. ش7.
25
گیرو، پییر. (1383ش.). نشانهشناسی. محمد نبوی. تهران: آگه.
26
لطفی، سید مهدی. (1391ش.). «مجله الهیات تطبیقی. الگوهای ارتباط وحیانی». الهیات تطبیقی. شمارۀ 7.
27
محمدی حسنآبادی. ( 1393ش.). «فیروزه. رویکرد نشانهشناختی به مفهوم رنگ و کاربست آن در قرآن کریم». پژوهشهای زبانشناختی قرآن. شمارۀ 1. -77.
28
مشکوهالدینی، مهدی. (1381ش.). سیر زبانشناسی. مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی.
29
مکاریک، ایرناریما. (1384ش.). دانشنامه نظریههای ادبی معاصر. ترجمه: مهران مهاجر. محمدنبوی. تهران: انتشارات آگاه.
30
یاکوبسن، رومن. (1380ش.). زبانشناسی و شعرشناسی. ترجمه: کورش صفوی. تهران: هرمس.
31
یونگ، کارل گوستاو. (1395ش.). انسان و سمبلهایش. ترجمه: محمود سلطانیه. تهران: جامی.
32
Costaz, Louis. (2002). Dictionarie Syriaque-Francais/Syriac-English Dictionary. Beirut Dar El-Machreq.
33
Gesenius, William. (1939). A Hebrew and English Lexicon of the Old Testament. ed. F.A. Brown, Oxford.
34
Hirschfeld, H.(1902). NEW RESEARCHES INTO THE COMPOSITION AND EXEGESIS OF THE QURAN, Royal Asiatic Society, London.
35
ORIGINAL_ARTICLE
نقش مصادیق حقوقی و فقهی معاشرت به معروف درتحکیم خانواده از منظر قرآن کریم
یکی از تدابیر قرآن کریم برای پایداری خانواده، دستورمعاشرت به معروف است. معاشرت به معروف در خانواده دارای مفهوم و مصادیق وسیعی میباشد که در این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی به معاشرت به معروف بین همسران با رویکرد حقوقی و فقهی پرداخته می شود و به این سؤال اساسی پاسخ داده می شود که مصادیق فقهی و حقوقی معاشرت به معروف در روابط بین همسران چگونه در تحکیم خانواده تأثیرگذار است؟ مصادیق معاشرت به معروف در یک تقسیم بندی کلی به مصادیق مشترک بین همسران و مصادیق اختصاصی هریک از زوجین تقسیم میشوند. تأمین نیازهای جنسی یکدیگر، پرهیز از نشوز و شقاق و حل عاقلانه و عادلانه اختلافات از مصادیق حقوقی مشترک زوجین میباشند. مدیریت مرد ، پرداخت مهریه، پرداخت نفقه، تأمین مسکن، پرهیز از قذف و نسبت ناروا و عمل به معروف در مراحل طلاق از مصادیق حقوقی مختص به مرد می باشند و تمکین و رعایت عدّه پس از وفات و طلاق از مصادیق اختصاصی حقوقی زن میباشند که رعایت و انجام هریک از مصادیق یادشده در تحکیم خانواده تأثیرگذارند.
https://rjqk.atu.ac.ir/article_13272_da11fe882aa0226beb05c6fbb6c5350f.pdf
2021-09-23
81
106
10.22054/rjqk.2021.62501.2383
"معاشرت به معروف"
"تحکیم خانواده"
"قرآن"
"حقوق "
عنایت الله
شریفی
enayat.sharifi@yahoo.com
1
دانشیار دانشگاه علامه طباطبائی
LEAD_AUTHOR
قرآن کریم. ترجمه مکارم شیرازی.
1
ابنمنظور، محمدبن مکرم. (1414ق.). لسان العرب. بیروت: دارصادر.
2
اختری، عباسعلی. (1399). تحکیم خانواده از منظر حقوق و اخلاق. تهران: به نشر
3
امام خمینی، روحالله. (1419ق.). حریرالوسیله. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه.
4
____________. (1365ش.). رساله توضیح المسایل. تهران: صبا.
5
حرعاملی، محمدبن حسن. (1409ق). وسائلالشیعه. قم: مؤسسه آلالبیت.
6
جمعی از نویسندگان. (1399). دانش خانواده و جمعیت. چاپ سوم. قم : نشر معارف.
7
راغب اصفهانی. (بیتا). مفردات الفاظ القرآن. تهران: مؤسسه اسماعیلیان.
8
رشیدرضا، محمد. (1995م.).تفسیر القرآن الکریم (التفسیر المنار). بیروت: دارالمعرفه.
9
شهیدثانی،زینالدین بنعلی. (1388). شرح اللمعۀ الدمشقیه. چاپ هشتم. ترجمه علی شیروانی. قم: دارالعلم.
10
طباطبایی، سیدمحمدحسین. (1407ق.). المیزان فی تفسیرالقرآن. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
11
طبرسی، حسن بن فضل. (1372). مجمعالبیان. تهران: ناصرخسرو.
12
طریحی، فخرالدین.(1362). مجمعالبحرین. تهران: المکتبهالمرتضویه.
13
طوسى، محمدبنحسن. التبیان فی تفسیر القرآن. (1389ق.). به تصحیح عاملى، احمد حبیب. چاپ اول. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
14
عبدالرحمان، محمود(419 1ق.). معجم المصطلحات و الالفاظ الفقهیه. قاهره: دراالفضیله.
15
قرشى بنابى، سید علی اکبر. (1371ق.). قاموس قرآن. چاپ ششم. تهران: دارالکتب الإسلامیه.
16
کلینی، محمدبن یعقوب. (1365ش.). اصول کافی. تصحیح و تحقیق علی اکبرغفاری. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
17
محققداماد، سیدمصطفی. (1372ش.). بررسی فقهی حقوق خانواده. تهران: نشر علوم اسلامی.
18
محمدی ری شهری، محمد. (1392ش.). تحکیم خانواده از منظر قرآن و حدیث. قم: دارالحدیث.
19
مطهری، مرتضی. (1375). اخلاق جنسی. چاپ دهم. تهران: صدرا.
20
مغنیه، محمدجواد. (1425ق.). التفسیر المبین. جاپ سوم. قم: دارالکتاب الإسلامی.
21
مکارم شیرازی و همکاران. (1371ش.). تفسیرنمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
22
موسوى سبزوارى، عبدالاعلى.(1409ق). مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن. (سبزوارى). نجف: دفتر سماحه آیتالله العظمى السبزوارى.
23
نراقی، ملامهدی. (1408ق.). جامعالسعادات. بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات.
24
ORIGINAL_ARTICLE
نظارت بر قدرت سیاسی از منظرقرآن
نظارت بر قدرت سیاسی در تحلیل سازه قدرت سیاسی دارای اهمیت ویژه ای است، مسأله مقاله حاضر بررسی عناصر نظارت بر قدرت سیاسی از منظر قرآن است. فرضیه؛ از منظر آیات قرآن نظارت بر قدرت سیاسی، توسط عناصر درونی و بیرونی به صورت ترکیبی صورت می گیرد. روش تحلیل مقاله نیز تفسیر موضوعی قرآن بابهره گیری از روش استنطاق یا برون قرآنی شهید صدر میباشد. قرآن، عناصری را برای نظارت بر قدرت سیاسی بیان کرده است که از دو طریق نظارت درونی که شامل: تقوا، عدالت، نظارت خداوند، نظارت ملائکه، نظارت پیامبران و امامان، نظارت اعضاء و جوارح، نظارت مکان و طبیعت و امانت دانستن قدرت سیاسی می شود. و نظارت بیرونی نیز شامل: محور قراردادن شریعت، نظارت مردم بر مراکز قدرت، کیفردهی دنیوی، نظارت عمومی، نصیحت ائمه مسلمین میباشد. نتیجه آن که، نظارت درونی، تأثیر قاطع و غیرقابل اغماض در جلوگیری از شکلگیری منازعات قدرت در عرصه سیاسی و تبدیل جامعه به میدان تنازع و جدال قدرتها را دارد. همچنین نظارت بیرونی اگر چه لازم و اجتناب ناپذیر است، اما از محدودیتهایی برخوردار است و به تنهایی نمیتواند از شکل گیری منازعات قدرت سیاسی و تبدیل جامعه به میدان تنازع و جدال قدرتها جلوگیری کند، اما توانایی خاتمه دادن به منازعات و جدالهای قدرت سیاسی را دارد.
https://rjqk.atu.ac.ir/article_12992_1a45f66c623982a27ab880e814b52999.pdf
2021-09-23
107
136
10.22054/rjqk.2021.57245.2334
قرآن
قدرت سیاسی
نظارت درونی
نظارت بیرونی
حسین
احمدی سفیدان
ahmadihosin@gmail.com
1
استادیار دانشکده الهیات و علوم اسلامی دانشگاه تبریز
LEAD_AUTHOR
عمران
عباسپور
e.abbaspur@gmail.com
2
استادیار دانشکده الهیات وعلوم اسلامی دانشگاه تبریز
AUTHOR
قرآن کریم.
1
نهجالبلاغه.
2
ابن ابیجمهور، محمد بن زینالدین. (1403). عوالی اللئالی. قم: مطبعه سیدالشهدا.
3
ابن شعبه حرانی، حسن بن علی. (1363). تحف العقول عن آل الرسول. مصحح؛ علی اکبر غفاری. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
4
ایزدهی، سیدسجاد. (1389). نظارت بر قدرت در فقه سیاسی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
5
باقری، خسرو. (1387). هویت علم دینی. تهران: سازمان چاپ وانتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
6
بهروزی لک، غلامرضا و احمدی سفیدان. حسین. (1393). «مؤلفههای قدرت سیاسی در قرآن». فصلنامه علوم سیاسی. شماره 66.
7
بهشتی، احمد. (1360). حکومت در قرآن. قم: دفتر نشر پیام.
8
جاوید، محمدجواد. (1389). مبادی حقوق عمومی در اسلام: مشروعیت قدرت و مقبولیت دولت در قرآن. تهران: میزان.
9
جوادی آملی، عبدالله. (1367). اخلاق کارگزاران در حکومت اسلامی. چ2. تهران: مرکز نشر فرهنگی رجاء.
10
_________________. تفسیر موضوعی. سیره رسول اکرم(ص) در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
11
___________. (الف). (1387). تفسیر تسنیم. قم: اسرا.
12
____________.(ب). (1387). جامعه در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
13
حر عاملی، محمد بن حسن. (1424). وسایل الشیعه. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
14
راسخی لنگرودی، احمد. (1392). مهار قدرت. تهران: نشر علم.
15
سیدباقری، سیدکاظم. (1394). قدرت سیاسی از دیدگاه قرآن. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
16
سیوطی، عبدالرحمن بن ابوبکر. (1423). تفسیر الدرالمنثور فی التفسیر بالماثور. بیروت: دارالفکر.
17
صدر، سید محمدباقر. (1421). المدرسة القرآنیه یحتوی علی التفسیرالموضوعی للقرآن الکریم. قم: مرکز الابحاث والدراسات التخصّصیة للشهیدالصدر.
18
طباطبایی، محمدحسین. (1362). المیزان فی تفسیر القرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
19
طباطبائی، سید محمد حسین. (1374). تفسیرالمیزان. ترجمه سیدمحمد باقر موسوی همدانی. قم: جامعه مدرسین.
20
طبرسی، فضل بن حسن. (1365). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.
21
عباس نژاد، محسن. (1384). قرآن. مدیریت و علوم سیاسی. مشهد: بنیاد پژوهشهای قرآنی حوزه و دانشگاه.
22
عبدعلی بن جمعه حویزی. (۱373). تفسیر نور الثقلین. قم: مؤسسه اسماعیلیان.
23
عمید زنجانی، عباسعلی(1374). مبانی اندیشه سیاسی اسلام. تهران: مؤسسه فرهنگی اندیشه.
24
فارابی، ابونصرمحمد. (1379). السیاسة المدنیه. ترجمه و تحشیۀ سید جعفر سجادی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
25
قرائتی، محسن(1383). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن.
26
قمى، عباس. (بیتا). سفینة البحار و مدینة الحکم و الاثار. تهران: دار الاسوه.
27
لک زایی، نجف. احمدی سفیدان، حسین. (1392). «قرآن کریم و خط مشیهای سیاسی». فصلنامه سیاست متعالیه. شماره یک. صص 9-30.
28
مجلسی، محمدباقر. (1404). بحارالانوار. بیروت: مؤسسه وفا.
29
محسنی، منوچهر. (1381). مقدمات جامعهشناسی. تهران: نشر دوران.
30
مصباح یزدى، محمدتقى. (1376). اخلاق در قرآن. تحقیق و نگارش محمدحسین اسکندرى. قم: مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى (قدس سره).
31
مفتح، محمدمهدی. (1388). نظریه قدرت برگرفته از قرآن و سنت. قم: بوستان کتاب.
32
مکارم شیرازی، ناصر. (1373). ترجمه قرآن. قم: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.
33
مؤدب، سید رضا. (1390). مبانی تفسیر قرآن (ویرایش جدید). چاپ دوم. قم: دانشگاه قم.
34
میراحمدی، منصور. (1392). قدرت. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
35
نبوی، عباس. (1379). فلسفه قدرت. تهران: سمت با همکاری پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
36
قرآن کریم.
37
نهجالبلاغه.
38
ابن ابیجمهور، محمد بن زینالدین. (1403). عوالی اللئالی. قم: مطبعه سیدالشهدا.
39
ابن شعبه حرانی، حسن بن علی. (1363). تحف العقول عن آل الرسول. مصحح؛ علی اکبر غفاری. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
40
ایزدهی، سیدسجاد. (1389). نظارت بر قدرت در فقه سیاسی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
41
باقری، خسرو. (1387). هویت علم دینی. تهران: سازمان چاپ وانتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
42
بهروزی لک، غلامرضا و احمدی سفیدان. حسین. (1393). «مؤلفههای قدرت سیاسی در قرآن». فصلنامه علوم سیاسی. شماره 66.
43
بهشتی، احمد. (1360). حکومت در قرآن. قم: دفتر نشر پیام.
44
جاوید، محمدجواد. (1389). مبادی حقوق عمومی در اسلام: مشروعیت قدرت و مقبولیت دولت در قرآن. تهران: میزان.
45
جوادی آملی، عبدالله. (1367). اخلاق کارگزاران در حکومت اسلامی. چ2. تهران: مرکز نشر فرهنگی رجاء.
46
_________________. تفسیر موضوعی. سیره رسول اکرم(ص) در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
47
___________. (الف). (1387). تفسیر تسنیم. قم: اسرا.
48
____________.(ب). (1387). جامعه در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
49
حر عاملی، محمد بن حسن. (1424). وسایل الشیعه. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
50
راسخی لنگرودی، احمد. (1392). مهار قدرت. تهران: نشر علم.
51
سیدباقری، سیدکاظم. (1394). قدرت سیاسی از دیدگاه قرآن. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
52
سیوطی، عبدالرحمن بن ابوبکر. (1423). تفسیر الدرالمنثور فی التفسیر بالماثور. بیروت: دارالفکر.
53
صدر، سید محمدباقر. (1421). المدرسة القرآنیه یحتوی علی التفسیرالموضوعی للقرآن الکریم. قم: مرکز الابحاث والدراسات التخصّصیة للشهیدالصدر.
54
طباطبایی، محمدحسین. (1362). المیزان فی تفسیر القرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
55
طباطبائی، سید محمد حسین. (1374). تفسیرالمیزان. ترجمه سیدمحمد باقر موسوی همدانی. قم: جامعه مدرسین.
56
طبرسی، فضل بن حسن. (1365). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.
57
عباس نژاد، محسن. (1384). قرآن. مدیریت و علوم سیاسی. مشهد: بنیاد پژوهشهای قرآنی حوزه و دانشگاه.
58
عبدعلی بن جمعه حویزی. (۱373). تفسیر نور الثقلین. قم: مؤسسه اسماعیلیان.
59
عمید زنجانی، عباسعلی(1374). مبانی اندیشه سیاسی اسلام. تهران: مؤسسه فرهنگی اندیشه.
60
فارابی، ابونصرمحمد. (1379). السیاسة المدنیه. ترجمه و تحشیۀ سید جعفر سجادی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
61
قرائتی، محسن(1383). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن.
62
قمى، عباس. (بیتا). سفینة البحار و مدینة الحکم و الاثار. تهران: دار الاسوه.
63
لک زایی، نجف. احمدی سفیدان، حسین. (1392). «قرآن کریم و خط مشیهای سیاسی». فصلنامه سیاست متعالیه. شماره یک. صص 9-30.
64
مجلسی، محمدباقر. (1404). بحارالانوار. بیروت: مؤسسه وفا.
65
محسنی، منوچهر. (1381). مقدمات جامعهشناسی. تهران: نشر دوران.
66
مصباح یزدى، محمدتقى. (1376). اخلاق در قرآن. تحقیق و نگارش محمدحسین اسکندرى. قم: مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى (قدس سره).
67
مفتح، محمدمهدی. (1388). نظریه قدرت برگرفته از قرآن و سنت. قم: بوستان کتاب.
68
مکارم شیرازی، ناصر. (1373). ترجمه قرآن. قم: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.
69
مؤدب، سید رضا. (1390). مبانی تفسیر قرآن (ویرایش جدید). چاپ دوم. قم: دانشگاه قم.
70
میراحمدی، منصور. (1392). قدرت. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
71
نبوی، عباس. (1379). فلسفه قدرت. تهران: سمت با همکاری پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
72
قرآن کریم.
73
نهجالبلاغه.
74
ابن ابیجمهور، محمد بن زینالدین. (1403). عوالی اللئالی. قم: مطبعه سیدالشهدا.
75
ابن شعبه حرانی، حسن بن علی. (1363). تحف العقول عن آل الرسول. مصحح؛ علی اکبر غفاری. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
76
ایزدهی، سیدسجاد. (1389). نظارت بر قدرت در فقه سیاسی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
77
باقری، خسرو. (1387). هویت علم دینی. تهران: سازمان چاپ وانتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
78
بهروزی لک، غلامرضا و احمدی سفیدان. حسین. (1393). «مؤلفههای قدرت سیاسی در قرآن». فصلنامه علوم سیاسی. شماره 66.
79
بهشتی، احمد. (1360). حکومت در قرآن. قم: دفتر نشر پیام.
80
جاوید، محمدجواد. (1389). مبادی حقوق عمومی در اسلام: مشروعیت قدرت و مقبولیت دولت در قرآن. تهران: میزان.
81
جوادی آملی، عبدالله. (1367). اخلاق کارگزاران در حکومت اسلامی. چ2. تهران: مرکز نشر فرهنگی رجاء.
82
_________________. تفسیر موضوعی. سیره رسول اکرم(ص) در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
83
___________. (الف). (1387). تفسیر تسنیم. قم: اسرا.
84
____________.(ب). (1387). جامعه در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
85
حر عاملی، محمد بن حسن. (1424). وسایل الشیعه. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
86
راسخی لنگرودی، احمد. (1392). مهار قدرت. تهران: نشر علم.
87
سیدباقری، سیدکاظم. (1394). قدرت سیاسی از دیدگاه قرآن. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
88
سیوطی، عبدالرحمن بن ابوبکر. (1423). تفسیر الدرالمنثور فی التفسیر بالماثور. بیروت: دارالفکر.
89
صدر، سید محمدباقر. (1421). المدرسة القرآنیه یحتوی علی التفسیرالموضوعی للقرآن الکریم. قم: مرکز الابحاث والدراسات التخصّصیة للشهیدالصدر.
90
طباطبایی، محمدحسین. (1362). المیزان فی تفسیر القرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
91
طباطبائی، سید محمد حسین. (1374). تفسیرالمیزان. ترجمه سیدمحمد باقر موسوی همدانی. قم: جامعه مدرسین.
92
طبرسی، فضل بن حسن. (1365). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.
93
عباس نژاد، محسن. (1384). قرآن. مدیریت و علوم سیاسی. مشهد: بنیاد پژوهشهای قرآنی حوزه و دانشگاه.
94
عبدعلی بن جمعه حویزی. (۱373). تفسیر نور الثقلین. قم: مؤسسه اسماعیلیان.
95
عمید زنجانی، عباسعلی(1374). مبانی اندیشه سیاسی اسلام. تهران: مؤسسه فرهنگی اندیشه.
96
فارابی، ابونصرمحمد. (1379). السیاسة المدنیه. ترجمه و تحشیۀ سید جعفر سجادی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
97
قرائتی، محسن(1383). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن.
98
قمى، عباس. (بیتا). سفینة البحار و مدینة الحکم و الاثار. تهران: دار الاسوه.
99
لک زایی، نجف. احمدی سفیدان، حسین. (1392). «قرآن کریم و خط مشیهای سیاسی». فصلنامه سیاست متعالیه. شماره یک. صص 9-30.
100
مجلسی، محمدباقر. (1404). بحارالانوار. بیروت: مؤسسه وفا.
101
محسنی، منوچهر. (1381). مقدمات جامعهشناسی. تهران: نشر دوران.
102
مصباح یزدى، محمدتقى. (1376). اخلاق در قرآن. تحقیق و نگارش محمدحسین اسکندرى. قم: مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى (قدس سره).
103
مفتح، محمدمهدی. (1388). نظریه قدرت برگرفته از قرآن و سنت. قم: بوستان کتاب.
104
مکارم شیرازی، ناصر. (1373). ترجمه قرآن. قم: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.
105
مؤدب، سید رضا. (1390). مبانی تفسیر قرآن (ویرایش جدید). چاپ دوم. قم: دانشگاه قم.
106
میراحمدی، منصور. (1392). قدرت. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
107
نبوی، عباس. (1379). فلسفه قدرت. تهران: سمت با همکاری پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
108
قرآن کریم.
109
نهجالبلاغه.
110
ابن ابیجمهور، محمد بن زینالدین. (1403). عوالی اللئالی. قم: مطبعه سیدالشهدا.
111
ابن شعبه حرانی، حسن بن علی. (1363). تحف العقول عن آل الرسول. مصحح؛ علی اکبر غفاری. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
112
ایزدهی، سیدسجاد. (1389). نظارت بر قدرت در فقه سیاسی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
113
باقری، خسرو. (1387). هویت علم دینی. تهران: سازمان چاپ وانتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
114
بهروزی لک، غلامرضا و احمدی سفیدان. حسین. (1393). «مؤلفههای قدرت سیاسی در قرآن». فصلنامه علوم سیاسی. شماره 66.
115
بهشتی، احمد. (1360). حکومت در قرآن. قم: دفتر نشر پیام.
116
جاوید، محمدجواد. (1389). مبادی حقوق عمومی در اسلام: مشروعیت قدرت و مقبولیت دولت در قرآن. تهران: میزان.
117
جوادی آملی، عبدالله. (1367). اخلاق کارگزاران در حکومت اسلامی. چ2. تهران: مرکز نشر فرهنگی رجاء.
118
_________________. تفسیر موضوعی. سیره رسول اکرم(ص) در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
119
___________. (الف). (1387). تفسیر تسنیم. قم: اسرا.
120
____________.(ب). (1387). جامعه در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
121
حر عاملی، محمد بن حسن. (1424). وسایل الشیعه. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
122
راسخی لنگرودی، احمد. (1392). مهار قدرت. تهران: نشر علم.
123
سیدباقری، سیدکاظم. (1394). قدرت سیاسی از دیدگاه قرآن. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
124
سیوطی، عبدالرحمن بن ابوبکر. (1423). تفسیر الدرالمنثور فی التفسیر بالماثور. بیروت: دارالفکر.
125
صدر، سید محمدباقر. (1421). المدرسة القرآنیه یحتوی علی التفسیرالموضوعی للقرآن الکریم. قم: مرکز الابحاث والدراسات التخصّصیة للشهیدالصدر.
126
طباطبایی، محمدحسین. (1362). المیزان فی تفسیر القرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
127
طباطبائی، سید محمد حسین. (1374). تفسیرالمیزان. ترجمه سیدمحمد باقر موسوی همدانی. قم: جامعه مدرسین.
128
طبرسی، فضل بن حسن. (1365). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.
129
عباس نژاد، محسن. (1384). قرآن. مدیریت و علوم سیاسی. مشهد: بنیاد پژوهشهای قرآنی حوزه و دانشگاه.
130
عبدعلی بن جمعه حویزی. (۱373). تفسیر نور الثقلین. قم: مؤسسه اسماعیلیان.
131
عمید زنجانی، عباسعلی(1374). مبانی اندیشه سیاسی اسلام. تهران: مؤسسه فرهنگی اندیشه.
132
فارابی، ابونصرمحمد. (1379). السیاسة المدنیه. ترجمه و تحشیۀ سید جعفر سجادی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
133
قرائتی، محسن(1383). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن.
134
قمى، عباس. (بیتا). سفینة البحار و مدینة الحکم و الاثار. تهران: دار الاسوه.
135
لک زایی، نجف. احمدی سفیدان، حسین. (1392). «قرآن کریم و خط مشیهای سیاسی». فصلنامه سیاست متعالیه. شماره یک. صص 9-30.
136
مجلسی، محمدباقر. (1404). بحارالانوار. بیروت: مؤسسه وفا.
137
محسنی، منوچهر. (1381). مقدمات جامعهشناسی. تهران: نشر دوران.
138
مصباح یزدى، محمدتقى. (1376). اخلاق در قرآن. تحقیق و نگارش محمدحسین اسکندرى. قم: مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى (قدس سره).
139
مفتح، محمدمهدی. (1388). نظریه قدرت برگرفته از قرآن و سنت. قم: بوستان کتاب.
140
مکارم شیرازی، ناصر. (1373). ترجمه قرآن. قم: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.
141
مؤدب، سید رضا. (1390). مبانی تفسیر قرآن (ویرایش جدید). چاپ دوم. قم: دانشگاه قم.
142
میراحمدی، منصور. (1392). قدرت. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
143
نبوی، عباس. (1379). فلسفه قدرت. تهران: سمت با همکاری پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
144
قرآن کریم.
145
نهجالبلاغه.
146
ابن ابیجمهور، محمد بن زینالدین. (1403). عوالی اللئالی. قم: مطبعه سیدالشهدا.
147
ابن شعبه حرانی، حسن بن علی. (1363). تحف العقول عن آل الرسول. مصحح؛ علی اکبر غفاری. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
148
ایزدهی، سیدسجاد. (1389). نظارت بر قدرت در فقه سیاسی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
149
باقری، خسرو. (1387). هویت علم دینی. تهران: سازمان چاپ وانتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
150
بهروزی لک، غلامرضا و احمدی سفیدان. حسین. (1393). «مؤلفههای قدرت سیاسی در قرآن». فصلنامه علوم سیاسی. شماره 66.
151
بهشتی، احمد. (1360). حکومت در قرآن. قم: دفتر نشر پیام.
152
جاوید، محمدجواد. (1389). مبادی حقوق عمومی در اسلام: مشروعیت قدرت و مقبولیت دولت در قرآن. تهران: میزان.
153
جوادی آملی، عبدالله. (1367). اخلاق کارگزاران در حکومت اسلامی. چ2. تهران: مرکز نشر فرهنگی رجاء.
154
_________________. تفسیر موضوعی. سیره رسول اکرم(ص) در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
155
___________. (الف). (1387). تفسیر تسنیم. قم: اسرا.
156
____________.(ب). (1387). جامعه در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
157
حر عاملی، محمد بن حسن. (1424). وسایل الشیعه. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
158
راسخی لنگرودی، احمد. (1392). مهار قدرت. تهران: نشر علم.
159
سیدباقری، سیدکاظم. (1394). قدرت سیاسی از دیدگاه قرآن. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
160
سیوطی، عبدالرحمن بن ابوبکر. (1423). تفسیر الدرالمنثور فی التفسیر بالماثور. بیروت: دارالفکر.
161
صدر، سید محمدباقر. (1421). المدرسة القرآنیه یحتوی علی التفسیرالموضوعی للقرآن الکریم. قم: مرکز الابحاث والدراسات التخصّصیة للشهیدالصدر.
162
طباطبایی، محمدحسین. (1362). المیزان فی تفسیر القرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
163
طباطبائی، سید محمد حسین. (1374). تفسیرالمیزان. ترجمه سیدمحمد باقر موسوی همدانی. قم: جامعه مدرسین.
164
طبرسی، فضل بن حسن. (1365). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.
165
عباس نژاد، محسن. (1384). قرآن. مدیریت و علوم سیاسی. مشهد: بنیاد پژوهشهای قرآنی حوزه و دانشگاه.
166
عبدعلی بن جمعه حویزی. (۱373). تفسیر نور الثقلین. قم: مؤسسه اسماعیلیان.
167
عمید زنجانی، عباسعلی(1374). مبانی اندیشه سیاسی اسلام. تهران: مؤسسه فرهنگی اندیشه.
168
فارابی، ابونصرمحمد. (1379). السیاسة المدنیه. ترجمه و تحشیۀ سید جعفر سجادی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
169
قرائتی، محسن(1383). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن.
170
قمى، عباس. (بیتا). سفینة البحار و مدینة الحکم و الاثار. تهران: دار الاسوه.
171
لک زایی، نجف. احمدی سفیدان، حسین. (1392). «قرآن کریم و خط مشیهای سیاسی». فصلنامه سیاست متعالیه. شماره یک. صص 9-30.
172
مجلسی، محمدباقر. (1404). بحارالانوار. بیروت: مؤسسه وفا.
173
محسنی، منوچهر. (1381). مقدمات جامعهشناسی. تهران: نشر دوران.
174
مصباح یزدى، محمدتقى. (1376). اخلاق در قرآن. تحقیق و نگارش محمدحسین اسکندرى. قم: مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى (قدس سره).
175
مفتح، محمدمهدی. (1388). نظریه قدرت برگرفته از قرآن و سنت. قم: بوستان کتاب.
176
مکارم شیرازی، ناصر. (1373). ترجمه قرآن. قم: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.
177
مؤدب، سید رضا. (1390). مبانی تفسیر قرآن (ویرایش جدید). چاپ دوم. قم: دانشگاه قم.
178
میراحمدی، منصور. (1392). قدرت. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
179
نبوی، عباس. (1379). فلسفه قدرت. تهران: سمت با همکاری پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
180
قرآن کریم.
181
نهجالبلاغه.
182
ابن ابیجمهور، محمد بن زینالدین. (1403). عوالی اللئالی. قم: مطبعه سیدالشهدا.
183
ابن شعبه حرانی، حسن بن علی. (1363). تحف العقول عن آل الرسول. مصحح؛ علی اکبر غفاری. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
184
ایزدهی، سیدسجاد. (1389). نظارت بر قدرت در فقه سیاسی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
185
باقری، خسرو. (1387). هویت علم دینی. تهران: سازمان چاپ وانتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
186
بهروزی لک، غلامرضا و احمدی سفیدان. حسین. (1393). «مؤلفههای قدرت سیاسی در قرآن». فصلنامه علوم سیاسی. شماره 66.
187
بهشتی، احمد. (1360). حکومت در قرآن. قم: دفتر نشر پیام.
188
جاوید، محمدجواد. (1389). مبادی حقوق عمومی در اسلام: مشروعیت قدرت و مقبولیت دولت در قرآن. تهران: میزان.
189
جوادی آملی، عبدالله. (1367). اخلاق کارگزاران در حکومت اسلامی. چ2. تهران: مرکز نشر فرهنگی رجاء.
190
_________________. تفسیر موضوعی. سیره رسول اکرم(ص) در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
191
___________. (الف). (1387). تفسیر تسنیم. قم: اسرا.
192
____________.(ب). (1387). جامعه در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
193
حر عاملی، محمد بن حسن. (1424). وسایل الشیعه. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
194
راسخی لنگرودی، احمد. (1392). مهار قدرت. تهران: نشر علم.
195
سیدباقری، سیدکاظم. (1394). قدرت سیاسی از دیدگاه قرآن. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
196
سیوطی، عبدالرحمن بن ابوبکر. (1423). تفسیر الدرالمنثور فی التفسیر بالماثور. بیروت: دارالفکر.
197
صدر، سید محمدباقر. (1421). المدرسة القرآنیه یحتوی علی التفسیرالموضوعی للقرآن الکریم. قم: مرکز الابحاث والدراسات التخصّصیة للشهیدالصدر.
198
طباطبایی، محمدحسین. (1362). المیزان فی تفسیر القرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
199
طباطبائی، سید محمد حسین. (1374). تفسیرالمیزان. ترجمه سیدمحمد باقر موسوی همدانی. قم: جامعه مدرسین.
200
طبرسی، فضل بن حسن. (1365). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.
201
عباس نژاد، محسن. (1384). قرآن. مدیریت و علوم سیاسی. مشهد: بنیاد پژوهشهای قرآنی حوزه و دانشگاه.
202
عبدعلی بن جمعه حویزی. (۱373). تفسیر نور الثقلین. قم: مؤسسه اسماعیلیان.
203
عمید زنجانی، عباسعلی(1374). مبانی اندیشه سیاسی اسلام. تهران: مؤسسه فرهنگی اندیشه.
204
فارابی، ابونصرمحمد. (1379). السیاسة المدنیه. ترجمه و تحشیۀ سید جعفر سجادی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
205
قرائتی، محسن(1383). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن.
206
قمى، عباس. (بیتا). سفینة البحار و مدینة الحکم و الاثار. تهران: دار الاسوه.
207
لک زایی، نجف. احمدی سفیدان، حسین. (1392). «قرآن کریم و خط مشیهای سیاسی». فصلنامه سیاست متعالیه. شماره یک. صص 9-30.
208
مجلسی، محمدباقر. (1404). بحارالانوار. بیروت: مؤسسه وفا.
209
محسنی، منوچهر. (1381). مقدمات جامعهشناسی. تهران: نشر دوران.
210
مصباح یزدى، محمدتقى. (1376). اخلاق در قرآن. تحقیق و نگارش محمدحسین اسکندرى. قم: مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى (قدس سره).
211
مفتح، محمدمهدی. (1388). نظریه قدرت برگرفته از قرآن و سنت. قم: بوستان کتاب.
212
مکارم شیرازی، ناصر. (1373). ترجمه قرآن. قم: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.
213
مؤدب، سید رضا. (1390). مبانی تفسیر قرآن (ویرایش جدید). چاپ دوم. قم: دانشگاه قم.
214
میراحمدی، منصور. (1392). قدرت. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
215
نبوی، عباس. (1379). فلسفه قدرت. تهران: سمت با همکاری پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
216
قرآن کریم.
217
نهجالبلاغه.
218
ابن ابیجمهور، محمد بن زینالدین. (1403). عوالی اللئالی. قم: مطبعه سیدالشهدا.
219
ابن شعبه حرانی، حسن بن علی. (1363). تحف العقول عن آل الرسول. مصحح؛ علی اکبر غفاری. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
220
ایزدهی، سیدسجاد. (1389). نظارت بر قدرت در فقه سیاسی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
221
باقری، خسرو. (1387). هویت علم دینی. تهران: سازمان چاپ وانتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
222
بهروزی لک، غلامرضا و احمدی سفیدان. حسین. (1393). «مؤلفههای قدرت سیاسی در قرآن». فصلنامه علوم سیاسی. شماره 66.
223
بهشتی، احمد. (1360). حکومت در قرآن. قم: دفتر نشر پیام.
224
جاوید، محمدجواد. (1389). مبادی حقوق عمومی در اسلام: مشروعیت قدرت و مقبولیت دولت در قرآن. تهران: میزان.
225
جوادی آملی، عبدالله. (1367). اخلاق کارگزاران در حکومت اسلامی. چ2. تهران: مرکز نشر فرهنگی رجاء.
226
_________________. تفسیر موضوعی. سیره رسول اکرم(ص) در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
227
___________. (الف). (1387). تفسیر تسنیم. قم: اسرا.
228
____________.(ب). (1387). جامعه در قرآن. قم: مرکز نشر اسراء.
229
حر عاملی، محمد بن حسن. (1424). وسایل الشیعه. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
230
راسخی لنگرودی، احمد. (1392). مهار قدرت. تهران: نشر علم.
231
سیدباقری، سیدکاظم. (1394). قدرت سیاسی از دیدگاه قرآن. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
232
سیوطی، عبدالرحمن بن ابوبکر. (1423). تفسیر الدرالمنثور فی التفسیر بالماثور. بیروت: دارالفکر.
233
صدر، سید محمدباقر. (1421). المدرسة القرآنیه یحتوی علی التفسیرالموضوعی للقرآن الکریم. قم: مرکز الابحاث والدراسات التخصّصیة للشهیدالصدر.
234
طباطبایی، محمدحسین. (1362). المیزان فی تفسیر القرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
235
طباطبائی، سید محمد حسین. (1374). تفسیرالمیزان. ترجمه سیدمحمد باقر موسوی همدانی. قم: جامعه مدرسین.
236
طبرسی، فضل بن حسن. (1365). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.
237
عباس نژاد، محسن. (1384). قرآن. مدیریت و علوم سیاسی. مشهد: بنیاد پژوهشهای قرآنی حوزه و دانشگاه.
238
عبدعلی بن جمعه حویزی. (۱373). تفسیر نور الثقلین. قم: مؤسسه اسماعیلیان.
239
عمید زنجانی، عباسعلی(1374). مبانی اندیشه سیاسی اسلام. تهران: مؤسسه فرهنگی اندیشه.
240
فارابی، ابونصرمحمد. (1379). السیاسة المدنیه. ترجمه و تحشیۀ سید جعفر سجادی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
241
قرائتی، محسن(1383). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن.
242
قمى، عباس. (بیتا). سفینة البحار و مدینة الحکم و الاثار. تهران: دار الاسوه.
243
لک زایی، نجف. احمدی سفیدان، حسین. (1392). «قرآن کریم و خط مشیهای سیاسی». فصلنامه سیاست متعالیه. شماره یک. صص 9-30.
244
مجلسی، محمدباقر. (1404). بحارالانوار. بیروت: مؤسسه وفا.
245
محسنی، منوچهر. (1381). مقدمات جامعهشناسی. تهران: نشر دوران.
246
مصباح یزدى، محمدتقى. (1376). اخلاق در قرآن. تحقیق و نگارش محمدحسین اسکندرى. قم: مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى (قدس سره).
247
مفتح، محمدمهدی. (1388). نظریه قدرت برگرفته از قرآن و سنت. قم: بوستان کتاب.
248
مکارم شیرازی، ناصر. (1373). ترجمه قرآن. قم: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.
249
مؤدب، سید رضا. (1390). مبانی تفسیر قرآن (ویرایش جدید). چاپ دوم. قم: دانشگاه قم.
250
میراحمدی، منصور. (1392). قدرت. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
251
نبوی، عباس. (1379). فلسفه قدرت. تهران: سمت با همکاری پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
252
ORIGINAL_ARTICLE
روش های غلبه بر اضطراب(استرس) و ایجاد آرامش در قرآن و روایات
بشریت در طول تاریخ همیشه دچار انواع اضطرابها،نآارمی ها،استرسها، ترسها وغم های وحشتناک بوده است برای فرار ونجات از همه ترسها وغمها وناآرامی ها به انواع اوراد و اذکار در مناسکها،آئینها، ،عرفانهای نوظهور وغیره ایمان آورده وکاملا به آن وفادارشده هست. در این میان قرآن کریم به عنوان کتاب زندگی و شفا دهنده بیماری ها روشهایی را برای پیشگیری و درمان اضطرب و ایجاد آرامش ارائه داه است این پژوهش در صدد است با روش توصیفی و تحلیلی به این سؤال اساسی پاسخ دهد که روش های غلبه بر اضطراب (استرس) و ایجاد آرامش از منظر قرآن و روایات کدامند؟ به نظر میرسد که باتوجه به مبنای انسان شناختی قرآنی و روایی که انسان را موجودی مرکب از جسم و روح میدانند روش-های غلبه یر اضطراب را میتوان به دو قسم کلی؛ روش های بینشی و روش های رفتاری تقسیم کرد. روش های بینشی شامل ، باورها و اعتقادات و نگرش صحیح در باره زندگی دنیوی و فلسفه و اهداف سختی ها و رنج ها و روشهای رفتاری شامل؛یادخدا و ذکر ،توکّل و تقوا و دعا میباشند و مهمترین باورها و اعتقادات باور و ایمان به خدا و معاد میباشند که هریک ار آنها نقش اساسی در غلبه بر اضطراب و ایجاد آرامش دارند
https://rjqk.atu.ac.ir/article_13273_3698e5197d22cf36b5f9f6a218887e0e.pdf
2021-09-23
137
160
10.22054/rjqk.2021.56683.2198
اضطراب
قرآن
روایات
آرامش
محمد
صدقی
sedghi@atu.ac.ir
1
استادیار معارف اسلامی دانشگاه علامه طباطبائی
LEAD_AUTHOR
قرآن کریم.
1
نهج البلاغه.
2
ابن بابویه، محمد. (1362 ش.). الخصال. تصحیح: علیاکبر غفارى. قم: جامعۀ مدرسین.
3
_________. (1398ق.). توحید صدوق. تحقیق هاشم حسینی. قم: جامعۀ مدرسین.
4
ابن شعبه حرانى، حسن. (1404ق.). تحف العقول. چاپ دوم. تصحیح غفارى. قم: جامعه مدرسین.
5
ابن طاووس، علی. (1348ش.). اللهوف علی قتلی الطفوف. ترجمۀ احمد فهری. تهران: نشرجهان.
6
ابن فهد حلی، احمد. (1407ق.). عده الداعی و نجاح الساعی. تصحیح احمد موحدی قمی. قم: نشر دارالکتب.
7
جوادی آملی، عبدالله. (1388ش.). حکمت عبادت. تحقیق حسین شفیعی. چاپ15. قم: نشر اسراء.
8
جوادی آملی، عبدالله. (1387ش.). مبانی اخلاق در قرآن. تحقیق حسین شفیعی. قم: نشر اسراء.
9
جعفربن محمد. (1360ش.). مصباح الشریعة. ترجمۀ حسن مصطفوى. چاپ اول. تهران: انجمن اسلامى حکمت و فلسفه.
10
حر عاملی، محمد. (1409ق.). وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه. قم: موسسه آلالبیت.
11
گنجی، حمزه. (1394ش.). روانشناسی عمومی. تهران: نشرساوالان.
12
حویزى، عبدعلى. (1415ق.). تفسیر نور الثقلین. تصحیح هاشم رسولى. چاپ چهارم. قم: اسماعیلیان.
13
جوهرى، اسماعیل بن حماد. (1407ق.). صحاحاللغه. چاپ چهارم. تحقیق احمدبن عبدالغفورعطار. دارالعلم للملایین.
14
دهخدا، علی اکبر. (1377ش.). لغت نامه دهخدا. تهران: مؤسسه لغتنامۀ دهخدا با همکاری انتشارات روزنه.
15
دیلمی، حسن. (1412ق.). ارشاد القلوب الی الصواب. قم: نشر شریف رضی.
16
راغب اصفهانی، حسین. (1412ق.). مفردات الفاظالقرآن. به تصحیح داوودی و صفوان عدنان. بیروت: دارالقلم.
17
رجبی، محمود. (1395ش.). انسان شناسی. چاپ بیستم. مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
18
روشیلاو، آنماری و اُدیل بورفیون.(1371ش.). روانشناسی اجتماعی. ترجمه محمد دادگران. تهران: مروارید.
19
ساپینگتون، اندروا. (1398ش.). بهداشت روان. ترجمه: حمید رضا حسین شاهی برواتی. تهران: نشر روان.
20
صادقی، علی اشرف. شروع به چاپ از1370. فرهنگ جامع زبان فارسی. دو سه جلد چاپ شده است.
21
طباطبائی، محمدحسین. (1374ش.). ترجمه تفسیر المیزان. چاپ پنجم. ترجمه محمدباقر موسوی. قم: جامعه مدرسین.
22
طبرسی، حسن بن فضل. (1372ش.). مجمع البیان. تهران: ناصرخسرو.
23
طریحی، فخرالدین. (1362ش.). مجمعالبحرین. تهران: المکتبة المرتضویه.
24
__________. (1377ش.). تفسیر جوامع الجامع. تهران: دانشگاه تهران.
25
طبرسى، احمد بن على. (1403 ق.). إحتجاج ... طبرسی. تحقیق: خرسان. محمد باقر. مشهد. نشرمرتضى.
26
عمید، حسن. (1392 ش.). فرهنگ عمید. چاپ 39. تهران. امیرکبیر.
27
غزالی، ابوحامدمحمد. (1368ش.). کیمیای سعادت. به کوشش خدیوجم. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی .
28
فراهیدی، خلیل بن احمد. (1410). العین. چاپ دوم. قم: انتشارات هجرت.
29
فصل فضلاللّه، سیدمحمد حسین. (1419ق.). تفسیر مـن وحی القـرآن. بیروت: دار الملاک للطباعة و النشر.
30
کاشانی، فیض. (بیتا). محجهالبیضاء. تصحیح علی اکبرغفاری. قم: النشرالاسلامی.
31
قمى، عباس. (1414 ق.). سفینه البحار. قم: نشر اسوه.
32
کاپلان، سادوک. (1391ش.). خلاصه روان پزشکی 1. علوم رفتاری و روانپزشکی بالینی. ترجمه نصرالله پور افکاری. تهران: شهراب.
33
کلینی، محمد. (1407ق.). اصول کافی. تحقیق: غفاری. علی اکبر و ... چاپ چهارم. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
34
مجلسى، محمدباقر. (1403 ق.). بحار الانوار. تحقیق جمعى از محققان. چاپ دوم. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
35
مکارم شیرازی. ناصر. (1371ش). تفسیرنمونه. چاپ دهم. تهران: دارالکتبالاسلامیه.
36
___________. (1386ش.). پیا فران. چاپ نهم. تهران: دارالکتبالاسلامیه.
37
موسوى سبزوارى، عبدالاعلى. (بیتا). مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن(سبزوارى). نجف: دفتر سماحه آیتالله العظمى السبزوارى.
38
ORIGINAL_ARTICLE
واکاوی انسجام درونی سوره اسراء
تبیین انسجام درونی آیات قرآنی در مواجهه با گسسته انگاری آیات، یکی از دغدغه های مفسران معاصر به شمار می آید. شناسایی خطوط ارتباطی آیات در یک سوره، به فهم ارتباط وثیق آیات با یکدیگر و دستیابی به مقصود آن سوره می انجامد و روش نوینی در تفسیر قرآن به شمار می آید. در این نوشتار با استفاده از روش تحلیل محتوا، انسجام درونی آیات سوره اسراء مورد بررسی قرار گرفته است. موضوعات اصلی مطرح در سوره اسراء، بنی اسرائیل، امت مسلمان و وعده الهی می باشد. در این سوره ضمن یادکرد برهه های حیات قوم بنی اسرائیل و بهانه جویی های ایشان و عبرت آموزی از آنان، مسلمانان به توحیدمحوری وپذیرش حجت الهی دعوت شده اند و از بازگشت به فرهنگ جاهلی، انکار رسالت، تکذیب آیات الهی برحذر داشته شده اند. سرانجام ظهور وعده حق الهی بشارتی است که به هر دو قوم، مسلمانان و بنی اسرائیل داده می شود. از رهگذر تحلیل محتوای سوره اسراء ، هدف مهم سوره که همانا دعوت مردم به تمهید برای تحقق وعده الهی است، برداشت می شود.
https://rjqk.atu.ac.ir/article_13274_7a00cbd018d08261bb052a5f6e629d23.pdf
2021-09-23
161
194
10.22054/rjqk.2021.57526.2217
سوره اسراء
تحلیل محتوا
انسجام درونی
وعده الهی
مرضیه
محصص
m_mohases@sbu.ac.ir
1
عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی دانشکده الهیات و ادیان گروه معارف اسلامی
LEAD_AUTHOR
زهره
کوچک یزدی
zohrehyazdi70@gmail.com
2
دانشگاه پیام نور تهران
AUTHOR
قرآن کریم.
1
ابن بابویه، محمد بن على. (1395ق.). کمالالدین. تهران: اسلامیه.
2
ابن بابویه، محمدبن على. (1378 ق.). عیون اخبار الرضا علیهالسلام. تهران: نشر جهان.
3
ابن أبی زینب، محمد بن ابراهیم. (1397ق.). الغیبه. تهران: نشر صدوق.
4
ابن فارس، احمد. (1404ق.). معجم مقاییس اللغه. تصحیح عبدالسلام هارون. قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
5
ابن منظور، محمد.(1404ق). لسانالعرب. بیروت: دار صادر.
6
ابن طاووس، علی بن موسی. (1426ق.). مهج الدعوات. قم: دار انوار الهدی.
7
ابن شهر آشوب مازندرانى، محمد بن على. (1369ق.). المناقب. قم: دار بیدار للنشر.
8
ابن عاشور، محمدبن طاهر. (1420ق.). التحریر و التنویر. بیروت: مؤسسه التاریخ.
9
اسعدی، علی. (1382ش.). مبانی و مراتب فهم قرآن. مجله رشد آموزش قرآن. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی.
10
بحرانى، هاشم بن سلیمان. (1416ق.). البرهان فى تفسیر القرآن. تهران: بنیاد بعثت.
11
بهرامی فرد، فرجی. (1395ش.). مقاله نقد و بررسی انسجام آیات در یک سوره. تهران: همایش ملی علوم اسلامی حقوق و مدیریت.
12
جانی پور، محمد. (1391ش.). اخلاق در جنگ. تهران: دانشگاه امام صادق(ع).
13
حلی، احمدبن محمد.(1410ق.). عدهالداعی و نجاح الساعی. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
14
خویی، میرزا حبیبالله. (1324ق.). منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه. تهران: مکتبه الاسلامیه.
15
صادقی تهرانی، محمد. (1365ش.). الفرقان فى تفسیر القرآن بالقرآن. قم: انتشارات فرهنگ اسلامى.
16
صالح، صبحی (1414ق.). نهج البلاغه. قم: انتشارات هجرت.
17
طبرسى، فضلبن حسن. (1372 ش.). مجمع البیان فى تفسیر القرآن. تهران: انتشارات ناصر خسرو.
18
طوسى، محمدبن حسن. (1409ق.). التبیان فى تفسیر القرآن. بیروت: دار احیاء التراث العربى.
19
طباطبایی، سیدمحمدحسین. (1365ش.). المیزان فى تفسیر القرآن. قم: دفتر انتشارات اسلامى جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
20
عروسى حویزى، عبد على بن جمعه. (1415ق.). نورالثقلین. قم: انتشارات اسماعیلیان.
21
عیاشی، محمدبن مسعود. (1380 ق.). تفسیر عیاشی. تهران: چاپخانه علمیه.
22
عزتی، مرتضی. (1376ش.). روش تحقیق در علوم اجتماعی. تهران: موسسه تحقیقات اقتصادی دانشگاه تربیت مدرس.
23
فضلالله، سید محمدحسین. (1419ق). تفسیر من وحى القرآن. بیروت: دارالملاک للطباعه و النشر.
24
قمی، علی بن ابراهیم. (1363ش.). تفسیر قمی. قم: دارالکتاب.
25
قمى مشهدى، محمدبن محمدرضا. (1368ش.). کنزالدقائق و بحر الغرائب. تهران: سازمان چاپ وانتشارات وزارت ارشاد اسلامى.
26
کلینی،محمدبن یقوب. (1407 ق). اصول کافی. تهران: دارالکتب الإسلامیه.
27
مجلسی، محمدباقر. (1403ق.). بحار الأنوار الجامعه لدرر و الخبار فی ائمه الاطهار. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
28
مفید، محمدبن محمد. (1414ق.). الاختصاص. بیروت: دارالمفید.
29
مفید، محمد بن محمد. (1413ق.). الفصول المختاره. قم: کنگره شیخ مفید.
30
موسوی همدانی، سید محمدباقر. (1372ش.). ترجمه المیزان. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین.
31
میراحمدی، باوفا. (1397ش.). «نظریه انسجام متنی و محتوایی و نقش آن در اثبات توقیفی بودن چینش آیات سوره ممتحنه». دوفصلنامه قرآن پژوهی حسنا. ش35. صص 89-59.
32