TY - JOUR ID - 5548 TI - وحی و کاربردهای قرآنی آن JO - پژوهشنامه معارف قرآنی JA - RJQK LA - fa SN - 2008-9252 AU - خلعتبری, حسام الدین AD - هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی Y1 - 2011 PY - 2011 VL - 1 IS - 3 SP - 123 EP - 146 KW - وحی در لغت KW - کاربرد قرانی KW - وحی در اصطلاح KW - وحی تسدیدی KW - وحی رسالی DO - 10.22054/rjqk.2011.5548 N2 - وحی در لغت به معنای اشاره، نوشتن، کلام پنهانی، ... و هر چیزی است که به دیگری القا می کنند به هر شکلی با توجه به صحبت لغت شناسان، انتقال پنهانی تقریبا در همه موارد مشترک است. به نظر می رسد سرعت معنای مطابقی وحی نمی باشد. در قران واژه وحی و مشتقاتش بیش از ۷۰ بار به کار رفته که در تمام موارد آن، به نحوی انتقال پنهانی نهفته است. موارد کاربرد وحی در قران به لحاظ معنایی، تقدیر قوانین و سنن الهی در جهان هستی و هدایت غریزی و... می باشد. وحی رسالی شایع ترین کاربرد قرانی وحی است. در آیه 51 سوره شوری، وحی در معنای اخص از ارتباط رسالی امده است. تعریف حقیقی وحی نیازمند تجربه پیامبرانه است، لذا دیگران از درک آن ناتوان اند. در تعریفی جامع تر، وحی ارتباط ویژه خداوند با پیامبران، از راه هایی که آیات قرانی بر آن دلالت دارد (فرشته، مستقیم، ورای حجاب و در قالب گفتار با نوشتار و ...)، می باشد؛ وحی در این معنا مافوق آگاهی عادی بشر (حسی، عقل، تجربه عرفانی) و مقرون با عصمت انبیاست و نظیری در غیر انان ندارد؛ از این رو شنودهای غیبی امامان (ع) وحی اصطلاحی دانسته نمی شود. از موارد کاربرد وحی در استفاده می شود که: معنای جامعه وحی، همان «القای پنهانی» است. اصطلاح خاص وحی رسالی در قرآن اخص از مفهوم لغوی، و اصطلاح عام وحی رسالی متمایز از یا متعارض با دیگر کاربردهاست. UR - https://rjqk.atu.ac.ir/article_5548.html L1 - https://rjqk.atu.ac.ir/article_5548_bd99ac27b8112208c46500a7847fef4b.pdf ER -