عبرت حالتی است که انسان از امور ظاهری و مشهود، به شناخت باطنی و غیر مشهود امور نایل می شود. تشابه زندگی اقوام و ملل و تاثیر پذیری انسان از احوال امت های گذشته، سبب می شود که عبرت گیری به عنوان روشی تربیتی برای دست یابی به یک حیات مطلوب در نظر و عمل مطرح باشد. هر کس دیده ای عبرت بین داشته باشد می تواند از لا به لای حوادث و وقایع پیام ها را دریابد. در این مقاله سعی شده است مسئله عبرت و عبرت آموزی از منظر حضرت علی، به ویژه در نهج البلاغه بررسی شود و پیامدهای ارزشمند آن تبیین گردد.
Taking an example is a state that human beings achieve through transition from the apparent and obvious affairs to recognize the intrinsic issues and internalize the obscure affairs. The similarities in the life style of nations and tribes and the impression that the past nations leave on humans are the causes for discussing such moral lessons as a way to achieve a desirable life. Everyone who enjoys a profound insight can get the messages across. This study examines the moral lessons from the perspective of Nahjul Balaghe and gives an account of its invaluable messages such as insight and wisdom, piety, benevolence, understanding and knowledge, slipping away from sin, and growth and development.
ابتدای صفحه