نوع مقاله : علمی - ترویجی

نویسندگان

1 استادیار فلسفه مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی،قم ایران

2 دانش آموخته تفسیر و علوم قرآن دانشگاه قم

چکیده

افکار انسانی علاوه بر نوع تربیت و عوامل تأثیر‌گذار محیط مادی، متأثر از ماوراء‌الطبیعه هستند، که بر وجود معنوی انسان تأثیرگذار است و ازجمله این عوامل الهام و تلقین‌اند، که در لسان آیات و روایات الهامات و تلقین‌ها، از جانب فرشته و شیطان به انسان می‌رسد. خواطرِ از جانب شیطان‌که انسان را به گمراهی می‌کشاند و افکاری از جانب فرشته که انسان را به اعمال صالح متمایل می‌گرداند. قرآن کریم مفاهیمی که به دل القا می‌شود را کلام؛ و آنچه از شیطان به دل‌های آدمیان خطور می‌کند، کلام، قول، امر، وسوسه، وحی و وعده خوانده است. این پژوهش به روش توصیفی و تحلیلی، رابطه نفوذ شیطان با ادراکات انسان در تعابیر مستفاد آیات قرآن را سؤال خود قرار داده و با مراجعه به کتب تفسیری به فحص و بحث برای پاسخ به این سؤال پرداخته است. آیات زیادی در قرآن کریم صراحتاً اذعان به دشمنی شیطان داشته و یا به تعبیری، مبدأ فاعلی شر معرفی می‌کند و قلمرو اغوا و اضلال شیطان، ادراک انسانی و ابزار کار او عواطف، احساسات، غرایز، امیال و صفات نفسانی بشری است که در آیات قرآنی مورد اشاره قرارگرفته است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Devil's Methods for Impact on Perceptual Forces

نویسندگان [English]

  • mahdi jalalvand 1
  • behzad jalalvand 2

1 Assistant Professor of Philosophy of Shahid Mahallat Higher Education Complex

2 a

چکیده [English]

Human thoughts, in addition to the type of education and the factors influencing the material environment, are influenced by the transcendentalism, which affects the spiritual existence of man, and among which these elements are inspirational and inculcated, which, in the language of the verses and traditions of inspiration and indoctrination, From angel and devil to man. Mutahh from the devil that makes man astray, and the thoughts of the angel, which leads man to righteous deeds. The Quran reads the concepts that are instilled into the heart; and what Satan calls into the hearts of men is the word, promise, command, temptation, revelation, and promise. This descriptive and analytical study questions the relation between the influence of Satan and human perceptions on the interpretations of the Quranic verses and, by referring to the interpretive books, discussed the subject and the discussion to answer this question. Many verses in the Holy Quran expressly acknowledge Satan's hostility, or in the sense of the causal agent of evil, and the realm of Satan's seduction and subjugation, human perception, and tools of his work are the emotions, emotions, instincts, desires and human senses that mankind The Quranic verses are mentioned.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Devil's Infiltration
  • Human Perception
  • Distinction
  • Verses
قرآن کریم.
آلوسی، سید محمود. (۱۴۱۵ق.). روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم. بیروت: دار الکتب العلمیة.
ابوعوده، خلیل. (۱۴۰۵ ق.). التطور الدلالی بین لغةالشعر الجاهلی و لغةالقرآن الکریم. اردن: مکتب النّار.
ابن‌بابویه، محمدبن علی (صدوق). (۱۴۱۳ق.). من لا یحضره الفقیه. چ 2. قم: انتشارات جامعة مدرسین.
ایروانی، محمود و محمدکریم خداپناهی. (1371). روان‌شناسی احساس و ادراک. تهران: سمت.
تانکارد، جیمز و سورین ورنر. (1386). نظریه‌های ارتباطات. ترجمة علیرضا دهقان. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
جزائری، نعمت‌الله‌. (۱۴۰۴ ق.). النور المبین فی قصص الأنبیاء و المرسلین. قم: مکتبة آیةالله المرعشی النجفی.
جوادی آملی، عبدالله. (۱۳۸۴). معرفت‌شناسی در قرآن. قم: اسراء.
ــــــــــــــــــــــــــــ . (۱۳۸۶). مراحل اخلاق در قرآن. محقق علی اسلامی. چ 7. قم: اسراء.
ــــــــــــــــــــــــــــ . (۱۳۸۸). قرآن در قرآن. قم: اسراء.
ــــــــــــــــــــــــــــ . (۱۳۸۹). تسنیم. ج ۳. قم: اسراء.
حسینی همدانی، سید محمدحسین. (۱۴۰۴ق.). انوار درخشان. تهران: کتابفروشی لطفی.
خزائلی، محمد. (۱۳۷۸). اعلام قرآن. تهران: امیرکبیر.
خوری شرتونی، سعید. (۱۴۰۳ ق.). اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد. قم: کتابخانة آیت‌الله مرعشی.
دهخدا، علی‌اکبر. (۱۳۷۷). لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران.
راغب اصفهانی، حسین‌بن محمد. (۱۴۱۲ ق.). المفردات الفاظ القرآن. بیروت: دار القلم.
سجادی، سید جعفر. (۱۳۷۹). فرهنگ اصطلاحات فلسفی ملاصدرا. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد.
طباطبایی، سید محمدحسین. (۱۴۱۷ ق.). المیزان فی تفسیر القرآن. ترجمة محمدباقر موسوی همدانی. قم: جامعة مدرسین.
طبرسی، فضل‌بن حسن. (۱۳۷۲). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصر خسرو.
طریحی، فخرالدّین. (۱۴۱۶ ق.). مجمع البحرین. ج ۶. چ ۴. تهران: مرتضوی.
العروسی الحویزی، عبدعلی‌بن جمعه. (۱۴۱۵ ق.). تفسیر نور الثقلین. قم: اسماعیلیان.
قرائتی، محسن. (۱۳۸۲). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن.
قرشی بنایی، علی‌اکبر. (۱۴۱۲ ق.). قاموس قرآن. تهران: دار الکتب الإسلامیة.
قمی مشهدی، محمدبن محمدرضا. (۱۳۶۸). تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
کاشانی، ملاّ فتح‌الله. (۱۳۳۶). تفسیر منهج الصادقین فی إلزام المخالفین. تهران: کتابفروشی علمی.
کبیر مدنی، سید علیخان‌بن احمد. (۱۴۰۹ ق.). ریاض السالکین فی شرح صحیفة سید الساجدین. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
گنابادی، سلطان محمد. (۱۴۰۸ق.). تفسیر بیان السعادة فی مقامات العبادة. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
گنجی، حمزه. (1391). روانشناسی عمومی. ویراست 5. تهران: ساوالان.
مجلسی، محمدباقر. (۱۴۰۳ ق.). بحار الأنوار. ترجمة محمدباقر کمره‌ای. چ 2. بیروت: دار الإحیاء التراث.
مصباح یزدی، محمدتقی. (۱۳۸۳). اخلاق در قرآن. تهران: مؤسسة امام خمینی(ره).
مصطفوی، حسن. (۱۳۸۰). تفسیر روشن. تهران: مرکز نشر کتاب.
مکارم شیرازی، ناصر و دیگران (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الإسلامیة.