منابع و مآخذ
قرآن کریم
آذرنوش، آذرتاش. (1387). آموزش زبان عربی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
ابراهیم شاذلی، سید قطب. (1412ق.). فی ظلال القرآن. چ17. بیروت: دارالشروق.
ابن‌الرسول، محمدرضا و حبیب عسکری. (1390). «الحروف الجارة عند جمهور النحاة والعلامة البهبهانی». مجلة بحوث فی اللغة العربیةوآدابها. ش4. صص 7 ـ 15.
ابن‌جنی، ابوالفتح عثمان. (1993م.). سرّ صناعة الإعراب. تحقیق حسن هنداوی. دمشق: دارالقلم.
ـــــــــــــــــــــــــــــ . (بی‌تا). الخصائص. تحقیق محمدعلی نجار. قاهره: المکتبة العلمیة.
ابن‌مالک اندلسی، محمّدبن عبدالله. (بی‌تا). متن الألفیه. بیروت: المکتبة السعبیة.
ابن‌عاشور، محمدبن طاهر. (بی‌تا). التحریر و التنویر. بیروت: مؤسسة التاریخ.
ابن‌یعیش. موفق‌الدین. (2001م.). شرح المفصّل للزمخشری. بیروت: دارالکتب العلمیة.
ابوحیان، محمدبن یوسف. (1420ق.). البحر المحیط فی التفسیر. بیروت: دارالفکر.
ابوموسی، محمدحسین. (بی‌تا).البلاغة القرآنیةفی تفسیر الزمخشری و أثرها فی الدراسات البلاغیة. قاهره: دارالفکر العربی.
بنت الشاطیء، عایشه عبدالرحمن. (1968م.). الإعجاز البیانی للقرآن. مصر: دارالمعرف.
جواری، احمد عبدالستار. (1974م.). نحو القرآن. بغداد: مطبعة المجمع العلمی العراقی.
حسین، عبدالقادر. (1998م.). أثر النحاة فی البحث البلاغی. قاهره: دار غریب للطباعة والنشر والتوزیع.
خضری، محمدحسین. (1989م.). من أسرار حروف الجر فی الذکر الحکیم. قاهره: مکتبة وهبة.
خضیر، محمد احمد. (2001م.). علاقةالظواهر النحویةبالمعنی فی القرآن الکریم. قاهره: مکتبة الانجلو المصریة.
خیامپور، عبدالرسول. (1344). دستور زبان فارسی. تبریز: ستوده.
درویش، محی‌الدین. (1415ق.). اعراب القرآن الکریم وبیانه. دمشق: دارالإرشاد.
دسوقی، ابراهیم. (2006). المجال الدلالی للفعل و معنی حرف الجر المصاحب له. قاهره: دار غریب.
راغب اصفهانی، حسین‌بن محمد. (1390). مفردات الفاظ قرآن کریم. ترجمة حسین خداپرست. قم: انتشارات نوید اسلام.
زمخشری، جارالله محمود. (1407ق.). الکشّافعنحقائقالتنـزیلوعیونالأقاویلفیوجوهالتأویل. چ2. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
ــــــــــــــــــــــــــــــ . (1998). أساس البلاغة. تحقیق محمّد باسل عیون السود. بیروت: دارالکتب العلمیة.
سامرائی، فاضل صالح. (2000م.). معانی النحو. عمان: دار الفکر.
ـــــــــــــــــــــــــــ . (2008م.). أسئلة بیانیة فی القرآن الکریم. قاهره: مکتبة التابعین.
سیبویه، عمروبن عثمان. (1375). الکتاب. تحقیق عبدالسلام محمد هارون. قاهره: مکتبة الخانجی للنشر والتوزیع.
سیوطی، جلال‌الدین. (1388). الإتقان فی علوم القرآن. ترجمة سید محمود دشتی. قم: دانشکدة اصول‌الدّین.
شفیعی کدکنی. محمدرضا. (1375). صور خیال در شعر فارسی. چ6. تهران: انتشارات نگاه.
طالقانی، محمود. (1362). پرتویی از قرآن. چ4. تهران: شرکت سهامی انتشار.
طباطبایی، سید محمدحسین. (1374). ترجمةتفسیرالمیزان. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعة مدرسین حوزة علمیه.
طبرسی، فضل‌بن حسن. (1372). مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن. چ3. تهران: انتشارات ناصر خسرو.
عباس‌زاده، حمید. (1390). «کارکردهای زیباشناختی حذف حروف جارّه در قرآن کریم». آموزه‌های قرآنی. ش13. صص 89 ـ 109.
علوی، یحیی‌بن حمزه. (1914م.). الطراز المتضمن لأسرار البلاغة وعلوم حقائق الإعجاز. قاهره: مقتطف.
عمّار، محمود اسماعیل. (1418ق.). الأخطاء الشائعة فی استعمالات حروف الجر. ریاض: دار عالم الکتب.
غلائینی، مصطفی. (2005م.). جامع الدروس العربیة. بیروت: دار الکوخ.
مبارک، مازن. (1999م.). الموجز فی تاریخ البلاغة. دمشق: دار الفکر.
مرادی، حسن بن القاسم. (1992م.). الجنی الدانی فی حروف المعانی. تحقیق فخرالدّین قباوه ومحمد ندیم فاضل. بیروت: دار الکتب العلمیة.
مصطفوی، حسن. (1385). التحقیق فی کلمات القرآن. تهران: مرکز نشر آثار علامه مصطفوی
)