1ـ «أَرَی نُورَ الْوَحْی وَالرِّسَالَةِ وَ أَشُمُّ رِیحَ النُّبُوَّةِ وَ لَقَدْ سَمِعْتُ رَنَّةَ الشَّیطَانِ حِینَ نَزَلَ الْوَحْی عَلَیهِ(ص) فَقُلْتُ یا رَسُولَ اللَّهِ مَا هَذِهِ الرَّنَّةُ فَقَالَ هَذَا الشَّیطَانُ قَدْ أَیسَ مِنْ عِبَادَتِهِ إِنَّکَ تَسْمَعُ مَا أَسْمَعُ وَ تَرَی مَا أَرَی إِلَّا أَنَّک لَسْتَ بِنَبِی وَ لَکنَّک لَوَزِیر» (نهج‌البلاغه/ 300ـ301).
منابع و مآخذ
قرآن کریم.
ابن أبی‌حاتم، عبدالرحمن‌بن محمد. (1419ق.). تفسیر القرآن العظیم. 13ج. چ3. ریاض: مکتبة نزار مصطفی الباز.
ابن‌بابویه، محمدبن علی. (1414ق.). إعتقادات الإمامیة. 1ج. چ2. قم: کنگرة شیخ مفید.
ـــــــــــــــــــــــــــــ . (1385). علل الشرائع. 2ج. چ1. قم: کتابفروشی داوری.
ابن‌شهرآشوب مازندرانی، محمدبن علی. (1379ق.). مناقب آل‌أبیطالب علیهم‌السلام. 4ج. چ1. قم: علامه.
ابن‌عاشور، محمدطاهر. (1420ق.). تفسیر التحریر والتنویر المعروف بتفسیر ابن‌عاشور. 30ج. چ1. لبنان ـ بیروت: مؤسسة التاریخ العربی.
ابوزید، نصر حامد. (1380). معنای متن. ترجمة مرتضی کریمی‌نیا. چ1. تهران: انتشارات طرح نو.
ــــــــــــــــــــــ . (1383). نقد گفتمان دینی. ترجمة حسن یوسفی اشکوری و محمد جواهرکلام. چ2. تهران: انتشارات یادآوران.
ثعلبی، احمدبن محمد. (1422ق.). الکشف والبیان. 10ج. چ1. لبنان ـ بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
حسینی تهرانی، سید محمدحسین. (1423ق.). معادشناسی. چ1. مشهد: بی‌تا.
سروش، کلام محمد اعجاز محمد. (گفتگو با رادیو هلند). 1386. روزنامة کارگزاران.20/11/1386؛ قابل دسترس: www.drsoroush.com: 12/3/88
سیوطی، عبدالرّحمن‌بن ابی‌بکر. (1404ق.). الدر المنثور فی التفسیر بالماثور. 6ج. قم: کتابخانة عمومی حضرت آیت‌الله العظمی مرعشی نجفی(ره).
شافعی، محمدبن ادریس. (1385ق.). الرسالة. تحقیق احمد محمد شاکر. چ1. مصر: مطبعة المصطفی البابی الحلبی.
شریف‌الرضی، محمدبن حسین. (1414ق.). نهج‌البلاغة.تصحیح صبحی صالح. 1ج. چ1. قم: هجرت.
طباطبائی، محمدحسین. (1417ق.). المیزان فی تفسیر القرآن. چ5. قم: انتشارات جامعة مدرسین.
طبری، محمدبن جریر. (1412ق.). جامع‌البیان فی تفسیر القرآن. 30ج. لبنان ـ بیروت: دار المعرفة.
عاملی، جعفر مرتضی. (1416ق.). الصحیح من سیرة النبی الأعظم. 35ج. قم: دار الحدیث.
علم‌الهدی، علی‌بن حسین. (1998م.). أمالی المرتضی (غرر الفوائد و درر القلائد). 2ج. قاهره: دار الفکر العربی.
علمی، محمدجعفر. (1393). «مصاحبه با حجت‌الإسلام دکتر محمدجعفر علمی». جریان‌شناسی اعتزال نو. به کوشش عرب صالحی. چ1. تهران: انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.
علیا، شیخ محمد. (1421ق.). صلة السنةبالقرآن. دمشق: دار الفیجاء.
العنزی، عبدالله‌بن یوسف. (1422ق./ 2001م.). المقدمات الأساسیة فی علوم القرآن. ط1. بریطانیا: مرکز البحوث الإسلامیة لیدر.
عیاشی، محمدبن مسعود. (1380ق.). تفسیر العیاشی. 2ج. چ1. تهران: المطبعة العلمیة.
فضل‌الله، محمدحسین. (1419ق.). من وحی القرآن. 25ج. چ1. لبنان ـ بیروت: دار الملاک.
قمی، علی‌بن ابراهیم. (1363). تفسیر القمی. 2ج. 3چ. قم: دار الکتاب.
کاشفی، حسین‌بن علی. (1379). جواهر التفسیر. چ1. تهران: مرکز پژوهشی میراث مکتوب.
کلینی، محمدبن یعقوب. (1407ق.). الکافی. 8ج. چ4. تهران: دار الکتب الإسلامیة.
مجلسی، محمدباقر. (1403ق.). بحار الأنوار الجامعةلدرر أخبار الأئمةالأطهار. 111ج. چ2. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
مراغی، احمد مصطفی. (بی‌تا). تفسیر المراغی. 30ج. بیروت: دار الفکر.
معرفت، محمدهادی. (1382). تاریخ قرآن. چ5. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت).
ـــــــــــــــــــــــــ . (1387). التفسیر الأثری الجامع. 6ج. چ1. قم: مؤسسة فرهنگی انتشاراتی التمهید.
مغنیه، محمدجواد. (1424ق.). التفسیر الکاشف. 7ج. قم: دار الکتاب الإسلامی.
مفید، محمدبن محمد. (414ق.). تصحیح اعتقادات الإمامیة. چ2. قم:کنگرة شیخ مفید.
موسوی سبزواری، عبدالأعلی. (1409ق.). مواهب الرّحمن فی تفسیر القرآن. 11ج. چ2. بی‌جا: دفتر سماحة آیت‌الله العظمی السبزواری.
)