پی‌نوشت‌ها:
1ـ انسان‌شناسی در قرآن خود موضوع مستقلی است که دربارة آن پژوهش و بررسی مشروح انجام شده‌است (ر.ک؛ مطهری، 1383 و مصباح یزدی، 1388).
منابع و مآخذ
آقایی، محمدرضا و نصرالله نظری. (1392). «مبانی و ساختار نظام فرهنگی از منظر قرآن کریم». قرآن و علم. س7. ش 12. صص 79ـ108.
ابن‌اثیر، عزّ‌الدّین. (1989م.). أسد الغابة فی معرفة الصحابة. بیروت: دار الفکر.
ابن‌حجر، احمدبن علی. (1995م.). الإصابة فی تمییز الصحابة. عادل احمد عبدالموجود. چ1. بیروت: دار الکتب العلمیة.
ابن‌خیاط، خلیفة. (1995م.). تاریخ خلیفه. چ1. بیروت: دار الکتب العلمیة.
ابن‌سلیمان، مقاتل. (1423ق.). تفسیر مقاتل‌بن سلیمان. به کوشش عبدالله محمود شحاته. چ1. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
ابن‌عبدالبر، یوسف‌بن عبدالله. (1992م.). الإستیعاب فی معرفة الأصحاب. علی محمد البجاوی. چ1. بیروت: دارالجیل.
ابن‌کثیر، اسماعیل‌بن عمر. (1986م.). البدایة والنهایة. بیروت: دارالفکر.
ابن‌هشام، عبدالملک. (بی‌تا). السیرة النبویة. مصطفی السقا. بیروت: دار المعرفة.
ادگار، اندرو و پیتر سج ویک. (1378). مفاهیم بنیادی نظریة فرهنگی. چ1. تهران: آگاه.
اسمیت، فلیپ و الگزندر رایلی. (1394). نظریة فرهنگی. ترجمة محسن ثلاثی. 1 ج. چ1. تهران: انتشارات علمی.
انصاری، رضا. (1397). شاخصه‌های جامعة دینی از دیدگاه قرآن کریم. چ1. قم: نشر معارف.
بشیریه، حمید. (1385). فرهنگ از دیدگاه انسان‌شناسی و قوم‌شناسی. چ2. تهران: نگاه معاصر.
پهلوان، چنگیز. (1387). فرهنگ‌شناسی. چ1. تهران: پیام امروز.
جمشیدی، مهدی. (1393). نظریة فرهنگی استاد مطهری. چ1. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشة اسلامی.
حرّانی، ابن‌شعبه. (1363). تحف العقول. چ2. قم: جامعة مدرسین.
خرمشاهی، بهاء‌الدّین. (1375). قرآن‌شناخت. چ2. تهران: طرح نو.
دانش‌کیا، محمدحسین. (1393). نگاهی دیگر به تاریخ در قرآن. چ1. قم: نشر معارف.
رضایی اصفهانی، محمدعلی. (1392). منطق تفسیر قرآن؛ 3 روش تحقیق در تفسیر و علوم قرآن. چ2. قم: نشر المصطفی.
صالحی امیری. (1386). مفاهیم و نظریه‌های فرهنگی. چ1. تهران: انتشارات ققنوس.
طباطبائی، سید محمدحسین. (1390ق.). المیزان فی تفسیر القرآن. چ2. بیروت: مؤسسة الأعلمی.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ . (1393). قرآن در اسلام. به کوشش سیدهادی خسروشاهی. چ7. قم: بوستان کتاب.
طبرسی، فضل‌بن حسن. (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. ترجمة هاشم رسولی محلاتی. چ3. تهران: ناصرخسرو.
طبری، محمدبن جریر. (1967م.). تاریخ الطبری. به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم. چ2. بیروت: دار التراث.
قاسمی، محمدعلی. (1384). «اسلام و زیبایی». رواق اندیشه. ش 42. صص 107ـ126.
قمی، علی‌بن ابراهیم. (1404ق.). تفسیر القمی. به کوشش طیب موسوی جزائری. چ3. قم: دارالکتاب.
کافی، مجید. (1392). فرهنگ دینی: مفاهیم، نظریه‌ها و راهکارها. چ1. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
مسعودی، علی‌بن حسین. (بی‌تا). التنبیه و‌الإشراف. به کوشش عبدالله اسماعیل الصاوی. قاهره: دارالصاوی.
مصباح یزدی، محمدتقی. (1388). انسان‌شناسی در قرآن. چ1. قم: انتشارات مؤسسة آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره).
مصلح، علی‌اصغر. (1393). فلسفة فرهنگ. چ1. تهران: نشر علمی.
مطهری، مرتضی. (1383). مجموعة آثار. چ11. تهران: انتشارات صدرا.
معین، محمد. (1386). فرهنگ معین. چ4. تهران: ادنا.
مفید، محمدبن محمد. (1413ق.). الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد. چ1. قم: کنگرة شیخ مفید.
مکارم شیرازی، ناصر و دیگران. (1371). تفسیر نمونه. قم: جامعة مدرسین.
واقدی، محمدبن عمر. (1989م.). المغازی. به کوشش مارسدن جونس. چ3. بیروت: مؤسسة الأعلمی.
یعقوبی، احمدبن أبی‌یعقوب. (بی‌تا). تاریخ الیعقوبی. بیروت: دار صادر.
رهنمایی، سید احمد. (1388). «آسیب‌شناسی فرهنگی». معرفت. ش 30. صص 25ـ32.
en.oxforddictionaries.com
)