Document Type : Research Paper

Authors

1 PhD Student, Department of Quran and Hadith, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

2 دانشگاه آزاد تهران واحد مرکز

Abstract

The study of the words of the Qur'an is one of the basic pillars of understanding the concepts and purposes of the Qur'an, which has been studied from different perspectives and dimensions and at different levels. In the interpretive narrations of the Ahl al-Bayt (AS) - as the true interpreters of the Qur'an - lexicography has also been highly regarded and various analyzes of these holy essences (AS) have been issued. The present article, considering the importance of the term research, by collecting relevant data from interpretive narrations and describing and analyzing these data, deals with their typology and expresses the obtained types in the following topics: Explanation The apparent meaning of the word, synonymy in expressing the primitive meaning of words, expression of nouns, lexicography, explanation of the virtual meaning of words, expression of instances of words, expression of the meaning of opposing words, syntactic analysis of words, explanation of words in different readings, word Cultural-minded exploration and expression of the ventricular and interpretive meanings of words. Although these interpretive narrations help in explaining the meaning of words, but some of them are weak in terms of signification, and in using them, one should pay attention to the criteria of textual critique, such as offering to the Qur'an, and so on.

Keywords

ابن شعبه حرانی، حسن بن علی. (1404ق). تحف العقول. محقق/ مصحح: علی اکبر غفاری. قم: جامعه مدرسین. چاپ دوم.
ابن فارس، احمد. (1404ق). معجم مقاییس اللغه. محقق/ مصحح: عبدالسلام محمد هارون. چاپ اول. قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم. (بی­تا). غریب القرآن. بی­جا: بی­نا.
ابن منظور، محمدبن مکرم. (1414ق). لسان العرب. بیروت: دار صادر. چاپ سوم.
ابن­بابویه، محمدبن­علی. (1378ق.). عیون اخبار الرضا(ع). محقق/ مصحح: مهدی لاجوردی. تهران: نشر جهان.
(1385). علل الشرائع. قم: کتاب فروشی داوری.
(1398ق.). التوحید. محقق/ مصحح: هاشم حسینی. چاپ اول. قم: جامعه مدرسین.
احسانی­فر لنگرودی، محمد. (بی­تا). اسباب اختلاف حدیث. قم: موسسه علمی-فرهنگی دارالحدیث.
بابایی، علی اکبر و همکاران. (1379). روش شناسی تفسیر قرآن. زیر نظر محمود رجبی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. چاپ اول.
بابایی، علی اکبر(1394). قواعد تفسیر قرآن. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. چاپ اول.
بحرانی، سید هاشم بن سلیمان. (1374). البرهان فی تفسیر القرآن. قم: موسسۀ بعثۀ. چاپ اول.
بروجردی، حسین. (1386ق). منابع فقه شیعه. ترجمه: گروهی از مترجمان. تهران: فرهنگ سبز. چاپ اول
بلاغی نجفی، محمد جواد. (1420ق). آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن. قم: بنیاد بعثت.
بنت الشاطی، عایشه. (1390). تفسیر بیانی قرآن کریم. مترجم: سید محمود طیب حسینی. قم: دانشکده اصول دین.
(1388ق). التفسیر البیانی للقرآن الکریم. قاهره: دار المعارف.
(1376). اعجاز بیانی قرآن. مترجم: حسین صابری. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی- مرکز فرهنگ و معارف قرآن. (1389). دائرۀ المعارف قرآن کریم. قم: بوستان کتاب. چاپ اول.
جفری، آرتور. (1386). واژه های دخیل در قرآن مجید. مترجم: فریدون بدره­ای. تهران: توس.
حاجی خلیفه (کاتب چلبی)، مصطفی بن عبدالله (بی­تا). کشف الظنون. بی­جا: بی­نا (مکتبۀ الشامله).
حکیمی، محمدرضا. (1358). ادبیات و تعهد در اسلام. دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
خامه ­گر، محمد. (1386). ساختار هندسی سوره­های قرآن. تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.
خرمشاهی، بهاء­الدین. (1381). دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی. تهران: ناهید. چاپ دوم.
الخطیب، عبداللطیف. (1422ق). معجم القرائات. دمشق: دار سعد الدین. الطبعۀ الاولی.
الخولی، امین. (1961م.). مناهج تجدید فی النحو و البلاغۀ و التفسیر و الادب (مجموعه مقالات). بی­جا. دارالمعرفه. الطبعة الاولی.
(1987م). من هدی القرآن...فی اموالهم. قاهره: الهیئۀ المصریۀ العامۀ للکتاب.
دیلمی، حسن بن محمد. (1412ق). ارشاد القلوب الی الصواب. قم: الشریف الرضی.
راغب اصفهانی، حسین­بن­محمد. (1412ق.). مفردات الفاظ القرآن. محقق/ مصحّح: صفوان عدنان داوودی. بیروت- دمشق: دارالقلم- دارالشامیه.
رجبی، محمود. (1391). روش تفسیر قرآن. چاپ پنجم. بی­جا: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
رومی، فهدبن عبدالرحمن بن سلیمان. (1407ق). اتجاهات التفسیر فی القرن الرابع عشر. عربستان سعودی: بی­نام.
زرقانی، محمد عبدالعظیم. (1385). مناهل العرفان فی علوم القرآن. مترجم: محسن آرمین. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
زرکشی، بدرالدین. (1410ق). البرهان فی علوم القرآن. بیروت: دارالمعرفه.
زمخشری، محمودبن عمر. (1407ق.). الکشاف فی حقائق غوامض التنزیل. بیروت. دار الکتب العربی.
(1389). الکشاف فی حقائق غوامض التنزیل. مترجم: مسعود انصاری. تهران: ققنوس.
ستوده ­نیا، محمدرضا و همکارن. (1390). جایگاه سیاق در تفسیر آیات از دیدگاه امام رضا(ع). فدک سبزواران. سال دوم. شماره 8. صص73-89.
سیوطی، جلال­الدین. (بی­تا). معترک الاقران فی اعجاز القرآن. محقق: علی محمد بجاوی. قاهره - مصر: دارالفکر عربی.(1380). الاتقان فی علوم القرآن. مترجم: سید مهدی حائری قزوینی. تهران: امیر کبیر.
صانعی پور، محمد حسن. (1390). مبانی تحلیل کارگفتی در قرآن کریم. تهران: دانشگاه امام صادق. چاپ اول.
طاهری کنی، علی. (1377). تفسیر ادبی قرآن. به کوشش: مهدی اسلامی یزدی. بی­جا: رواق اندیشه. چاپ اول.
طباطبائی، حیدر. (1387). پژوهش تطبیقی در بطون قرآن. قم: پژوهش­های تفسیر و علوم قرآن.
طباطبائی. سید محمدحسین. (1417ق). المیزان فی تفسیر القرآن. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم. جاپ پنجم.
(1374). المیزان. مترجم: سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: جامعه مدرسین.
طبری، محمدبن جریر. (1412ق). جامع البیان فی تفسیر القرآن. چاپ اول. بیروت: دارالمعرفه.
طوسی، محمد بن حسن. (بی­تا). التبیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه. (1415ق). تفسیر نور الثقلین. چاپ چهارم. قم: اسماعیلیان.
عطاردی، عزیز الله. (1388). اخبار و آثار امام رضا(ع). چاپ اول. بی­جا: عطارد.
عیاشی، محمدبن مسعود. (1380ق). تفسیر العیاشی. محقق/مصحح: هاشم رسولی محلاتی. چاپ اول. تهران: المطبعۀ العلمیه.
الفاخوری، حنّا. (1388). تاریخ ادبیات زبان عربی از عصر جاهلی تا قرن معاصر. ترجمه عبدالمحمد آیتی. چاپ هشتم. بی­جا: انتشارات توس.
فراء، یحیی بن زیاد. (2000م). معانی القرآن. محقق: محمد علی نجار. احمد یوسف نجاتی. قاهره - مصر: الهیئه المصریه العامه للکتاب.
فیض کاشانی، محمد بن مرتضی. (1415ق). تفسیر الصافی. تهران: مکتبۀ الصدر.
قاسم نژاد، زهرا و ستوده نیا، محمدرضا و شاملی، نصرالله. (1393). اثر سیاق در اختلاف قرائات. قم: مجمع ذخایر اسلامی.
قمرزاده، محسن. (1396). گونه­شناسی روایات تفسیر نورالثقلین. رساله دکتری دانشگاه علوم و تحقیقات تهران. دانشکده الهیات. رشته علوم قرآن و حدیث.
قمی مشهدی، محمد بن محمدرضا. (1368). تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامی.
قمی، علی بن ابراهیم. (1363). تفسیر القمی. محقق/مصحح: طیب موسوی جزائری. قم: دار الکتب. چاپ سوم.
کلینی، محمد بن یعقوب. (1407ق). الکافی. محقق/ مصحح: علی­اکبر غفاری و محمد آخوندی. چاپ چهارم. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
مجلسی، محمدباقر. (1403ق.). بحار الانوار. محقق/مصحح: جمعی از محققان. چاپ دوم. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
محمد سعد، محمود توفیق. (1430ق). دلاله الالفاظ علی المعانی عند الاصولیین؛ دراسه منهجیه تحلیله. قاهره: مکتبۀ وهبه.
مرکز الثقافه و المعارف القرآنیه. (1417ق). علوم القرآن عند المفسرین. قم: مکتبه الاعلام الاسلامی. الطبعه الاولی.
مصطفوی، حسن. (1430ق). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. بیروت، لندن، قاهره: دارالکتب العلمیۀ- مرکز نشر آثار علامه مصطفوی.
منجد، محمد نور الدین. (1997م). الترادف فی القرآن الکریم. دمشق: دارالفکر.
مهریزی، مهدی. (1389). روایات تفسیری شیعه. گونه­شناسی و حجیت. مجله علوم حدیث. شماره 55. بهار. صص3-36.
میرسید، سید محمدرضا و حاج اسماعیلی، محمدرضا. نقش روایات امامیه در معادل گزینی مفردات قرآنی و بازتاب آن در نقد ترجمه های معاصر. فصلنامه پژوهش­های زبانشناختی قرآن. سال دوم. شماره دوم. پاییز و زمستان 1392.
نحاس، ابوجعفر. (بی­تا). معانی القرآن. بی جا: بی­نا: مکتبه الشامله.
(1421ق). اعراب القرآن. چاپ اول. بیروت: منشورات محمد علی بیضون. دار الکتب العلمیه.
هاشمی خوئی، میرزا حبیب­الله. (1400ق.). منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه. مترجمان: حسن حسن زاده آملی و محمدباقر کمره­ای. تهران: مکتبۀ الاسلامیه.