ابن أبی جمهور، محمد بن زین الدین. (۱۴۰۵ق.). عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیه. قم: دار سید الشهداء للنشر.
ابن أبی طاهر، احمد بن أبی طاهر. (بی‌تا). بلاغات النساء. قم: الشریف الرضی.
ابن بابویه، محمد بن علی. (۱۳۶۲ش.). صفات الشیعه. تهران: أعلمی.
____________. (۱۳۷۶ش.). الأمالی. چاپ ششم. تهران: کتابچی.
____________.(۱۳۷۸ق.). عیون أخبار الرضا علیه‌السلام. محقّق: لاجوردی. مهدی. تهران: نشر جهان.
____________. (۱۳۹۵ق.). کمالالدین و تمام النعمه. به تحقیق علی اکبر غفاری: چاپ دوم. تهران:
اسلامیه.
____________. (۱۴۰۳ق.). معانی الأخبار. محقّق: غفاری. علیاکبر. قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
____________. (۱۴۱۳ق.). من لا یحضره الفقیه. محقّق: غفاری. علیاکبر. چاپ دوم. قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
ابنبطریق، یحیی بن حسن. (۱۴۰۷ق.). عمدة عیون صحاح الأخبار فی مناقب إمام الأبرار. قم: جماعة المدرسین بقم. مؤسسة النشر الإسلامی.
ابن عاشور، محمدطاهر. (۱۴۲۰ق.). تفسیر التحریر و التنویر. بیروت: مؤسسة التأریخ العربی.
استرآبادی، علی. (۱۴۰۹ق.). تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهره. به تحقیق حسین ولی. قم: مؤسسة النشر الإسلامی.
امام حسن عسکری (ع). (۱۴۰۹ق.). التفسیر المنسوب إلی الإمام الحسن العسکری علیه‌السلام. قم: مدرسة الإمام المهدی عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف.
بانکی‌پورفرد، امیرحسین. (۱۳۹۷ش.). نسیم حمد. اصفهان: انتشارات حدیث راه عشق.
برقی، احمد بن محمد بن خالد. (۱۳۷۱ق.). المحاسن. به تحقیق جلالالدین محدث. چاپ دوم. قم: دار الکتب الإسلامیه.
جوادی آملی، عبدالله. (۱۳۹۰ش.). تسنیم. ج ۲۳. قم: انتشارات إسراء.
رجبی، محمود. (۱۳۸۳ش). روش تفسیر قرآن. قم: پژوهشکده حوزه و دانشگاه.
رستمیان، مرضیه و رضایی کرمانی. محمدعلی. (۱۳۹۷ش). «رهیافتی نوین به قاعده جری و تطبیق در ارتباط با پدیده‌ی اشتراک. مجاز و آراء علّامه طباطبائی». پژوهش‌های قرآنی. شماره ۸۸. صص۵۴- ۷۳.
رضایی اصفهانی. محمدعلی. (۱۳۸۶ش.). «تجلی جاودانگی قرآن در قاعدۀ جری و تطبیق». اندیشه دینی. شماره ۲۵. صص۵۱- ۶۶.
رضایی کرمانی، محمدعلی و همکاران. (۱۳۹۵ش.). «روش‌های به کارگیری قاعده جری و تطبیق در حوزه فهم قرآن». پژوهش‌های قرآنی. شماره ۸۰. صص۴- ۲۷.
صدر، سید محمدباقر. (۱۴۳۴ق.). موسوعة الإمام الشهید السید محمدباقر الصدر. قم: پژوهشگاه علمی تخصصی شهید صدر. دار الصدر.
صفّار، محمد بن حسن. (۱۴۰۴ق.). بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد صلّی‌الله‌علیهم. محقّق: کوچه‌باغی. محسن بن عباسعلی. چاپ دوم. قم. مکتبة آیة الله المرعشی النجفی.
طباطبائی. سید محمدحسین. (۱۳۹۰ق.). المیزان فی تفسیر القرآن. چاپ دوم. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
_______________. (۱۳۸۸ش.). قرآن در اسلام. قم: بوستان کتاب قم (انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم).
طبرسی، فضل بن حسن. (. بی‌تا). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دار المعرفه.
عزیزی‌کیا، غلامعلی. (۱۳۹۳ش.). «بازخوانی احادیث جری و بطن با تأملی بر مباحث روایی المیزان». قرآن شناخت. شمارۀ ۱۴. صص۲۵- ۴۶.
عیاشی، محمد بن مسعود. (۱۳۸۰ق.). تفسیر العیاشیبه تحقیق رسولی محلاتی. هاشم. تهران: المطبعه العلمیه.
قمی، علی بن ابراهیم. (۱۴۰۴ق.). التفسیر القمی. به تحقیق طیب موسوی جزائری. چاپ سوم. قم: دار الکتب.
کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق. (۱۴۰۷ق.). الکافی. به تحقیق علیاکبر و محمد آخوندی. چاپ چهارم. تهران: دار الکتب الإسلامیه.
مدرسی، محمدتقی. (۱۴۱۹ق.). من هدی القرآن. تهران: دار محبی الحسین.
مسعودی صدر، همکاران. (۱۳۹۷ش.). «مبانی کاربرد جری و تطبیق در تفسیر قرآن». مطالعات قرآنی. شماره ۳۴. صص۱۵۳- ۱۷۵.
مظفر، محمدرضا. (بی‌تا). اصولالفقه. قم: مؤسسهالنشر الإسلامی التابعه لجماعة المدرسین بقم.
معرفت، محمدهادی. (۱۴۱۸ق.). التفسیر والمفسرون فی ثوبه القشیب. مشهد: الجامعة الرضویة للعلوم الإسلامیه.
___________. (۱۳۷۵ش.). تاریخ قرآن. تهران: سمت.
مؤدب، سیدرضا. (۱۳۹۳ش.). مبانی تفسیر قرآن. قم: انتشارات دانشگاه قم.
نجارزادگان، فتحالله. (۱۳۹۱ش.). بررسی تطبیقی تفسیر آیات ولایت اهل بیت علیهم‌السلام در دیدگاه فریقین. چاپ پنجم. تهران: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
نفیسی، شادی. (۱۳۸۹ش). علّامه طباطبائی و حدیث. چاپ دوم. تهران. شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
_______. (۱۳۹۲ش.). «مبانی جری و تطبیق از دیدگاه علّامه طباطبائی». قرآن شناخت. شماره ۱۲. صص۵- ۲۶.
نکونام، جعفر. (۱۳۷۹ش.). «زبان قرآن. گفتاری یا نوشتاری». پژوهش‌های فلسفی کلامی. شماره ۳. صص۲۰- ۳۷.
یزدان‌پناه، سید یدالله. (۱۳۹۱ش.). «جری و تطبیق. روش‌ها و مبانی آن». انوار معرفت. شماره ۴. صص۷- ۳۲.
)