ابراهیم انیس و دیگران.(1972م). المعجم الوسیط. ط الثانیة. استانبول: دارالدعوه.
ابن‌جوزی، ابیالفرج. (بیتا) .الموضوعات من الاحادیث المرفوعات. بیروت: دارالعلمیه.
ابن‌اثیر جزری، مبارک بن محمد.(199ق). النهایه فی غریب الحدیث و الاثر. بیروت: المکتبة العلمیه.
ابوالفتوح رازى، حسین بن على.(1408ق). روضالجنان و روحالجنان فى تفسیرالقرآن. تحقیق محمد مهدی ناصح و محمد جعفر یاحقی. مشهد: آستان قدس رضوی.
ابوحاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد. (بیتا).علل الحدیث. تحقیق ابو یعقوب المصری. بیجا: بینا.
ابوزید، نصرحامد. (1994م). مفهوم النص: دراسه فی علوم القرآن. بیروت: المرکز الثقافی العربی.
بستانی، محمود،.(1380).التفسیر البنایی للقرآن الکریم. مشهد: آستان قدس رضوی.
الجمل، بسّام. (1389). پژوهشی نو در باب اسباب النزول قرآن. ترجمه سید حسین سیدی. تهران: نشر سخن.
جوادی آملی، عبدالله.(1388ش). تفسیر تسنیم. قم: موسسه اسراء.
حجتی، سید محمد باقر.(1393ش). اسباب النزول. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
حنفی، حسن. (2010م). الوحی والواقع؛ تحلیل المضمون. دمشق: المرکز الناقد الثقافی.
دروزه، محمد عزت. (1383ق). التفسیر الحدیث ترتیب السور حسب النزول. قاهره: دارالکتب العربیه.
الذهبی، محمد حسین. (1396م). التفسیر و المفسرون. الطبعۀ الثانیه. بیروت: دارالکتب الحدیثه.
رامیار، محمود. (1379ش). تاریخ قرآن. تهران: امیرکبیر.
رجبی، محمود. (1387ش). روش تفسیر قرآن. چاپ سوم. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
رشید رضا. (1990م). تفسیر القرآن الحکیم(المنار)، مصر، نشر الهیئه المصریه العام للکتاب.
الزرقانی، محمد عبدالعظیم. ( 1409ق). مناهل العرفان فی علوم القرآن. بیروت: دارالکتب العلمیه.
زمخشری، محمود بن عمر. (1407ق). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل. بیروت: دار الکتاب العربی.
سبحانی، جعفر.(1410ق). تهذیب الاصول. قم: دارالفکر.
سعید، عبدالله.(1385).«فضل الرحمن و اندیشه‌های وی در باب فهم و تفسیر قرآن». مدرسه. ش4 . 71-76
شاذلی، سید بن قطب بن ابراهیم. (1425ق). فی ظلال القرآن. بیروت: دارالشروق.
شریعت ناصری، زهره،.(1399). «رویکرد مفسران به مواجهه سیاق با روایت در دلالتیابی آیات حوزه زنان (مطالعه موردی سوره نسا)».علوم حدیث. زمستان: پیاپی98.
سیوطی، عبدالرحمن.(1404ق). الدر المنثور فى تفسیر المأثور. قم: کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی.
شلتوت، محمد.(1380ش). تفسیر القرآن الکریم. تهران: مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی.
صادقی تهرانی، محمد.(1406ق). الفرقان فی تفسیر القرآن و بالقرآن و السنه. بیجا: بینا.
صدر، سید محمد باقر.(1419ق). دروس فی علم الاصول، الطبعه الثانیه. قم: مجمع الفکر الاسلامی.
طباطبائی، سید محمد حسین. (1417ق.). المیزان فی تفسیر القرآن. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین.
طباطبائی، سید محمد حسین.(1388ش). قرآن در اسلام. مصحح هادی خسروشاهی. چاپ اول. قم: بوستان کتاب.
طبرسی، فضل بن حسن.(1412ق). جوامع الجامع. قم: مرکز مدیریت حوزه علمیه قم.
طبرسی، فضل بن حسن.(1372ش). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. چاپ اول. تهران: ناصر خسرو.
طوسی، محمد بن حسن.(بیتا). التبیان فی تفسیر القرآن. چاپ اول. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
فخررازی، محمد بن عمر.(1420ق). مفاتیح الغیب. چاپ اول. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
محدث نوری، حسین.(1408ق). مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل. چاپ اول. قم: مؤسسه آل البیت.
مراغی، مصطفی.(بیتا). تفسیر المراغی. چاپ اول. بیروت: دارالفکر.
مظفر، محمد رضا.(1430ق). اصول الفقه. تحقیق رحمه الله الرحمتی الاراکی. الطبعه الخامسه. قم: موسسه النشر الاسلامی.
مهدوی راد، محمد علی.(1379ش). سیر نگارش‌های علوم قرآنی. تهران: دبیرخانه نمایشگاه قرآن کریم.
نفیسی، شادی. (1371). «علّامه طباطبائی و معیارهای فهم و نقد احادیث اسباب النزول». فصلنامه الهیات و حقوق. 69-100.
ویلانت، رتراود. (1383). «جریان شناسی تفاسیر قرآن در دوره معاصر». مترجم مهرداد عباسی. آینه پژوهش. ش58. 130-145.
)