قرآن کریم.
ابن‌سیده، علی بن اسماعیل. (بیتا). المحکم و المحیط الاعظم. بیروت: دارالکتب العلمیه. منشورات محمدعلی بیضون.
ابنعربی، محیی‌الدین‌محمد. (1422ق.). تفسیر ابن عربی. چاپ اول. بیروت: دارالاحیاءالتراث‌العربی.
ابنمنظور، محمدبن‌مکرم. (1414ق.). لسانالعرب. محقق میردامادی جمال الدین. بیروت: دارالفکر للطباعه والنشر و التوزیع. دارصادر.
احمدی، بابک. (1371ش.). از نشانههای تصویری تا متن. تهران: نشر مرکز.
اخوان مقدم، زهره. (1393ش.). از دریا به آسمان. اصول تفسیر قرآن برگرفته از روایات اهلبیت ع. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع).
ازهری، محمدبن احمد. ( 1347ق.). تهذیباللغه. تصحیح محمد هارون عبدالسلام و محمد علی نجار. قاهره: مؤسسه المصریه العامه.
امامی، صابر. (1378ش.). نماد و جایگاه آن در قرآن. کتاب ماه هنر. ش12.
ایزوتسو، توشیهیکو. (1361ش.). خدا و انسان در قرآن. ترجمه احمد آرام. تهران: شرکت سهامی انتشار.
بارت، رولان. (1370ش.). عناصر نشانهشناسی. ترجمه مجید محمدی. چ اول. تهران. هدی.
جوهری، اسماعیل بن حماد. (1407ق.). الصحاح تاجاللغه وصحاحالعربیه. تحقیق أحمدعبدالغفور عطار. بیروت: دارالعلم للملایین. مؤسسه المصریه العامه.
دوسوسور، فردینان. (1382ش.). دوره زبانشناسی عمومی. ترجمه: کورش صفوی. تهران: انتشارات هرمس.
دینه‌سن، آنه ماری. (1380ش.). درآمدی بر نشانهشناسی. مظفر قهرمان. تهران: پرسش.
زمخشری، محمود بن عمر. (1979م.). اساسالبلاغه. بیروت: دارصادر.
سلدن، رامان. (1372ش.). راهنمای نظریه ادبی معاصر. ترجمه: عباس مخبر. تهران: انتشارات طرح نو.
شفلر، ایزریل. (1366ش.). چهار پراگماتیست. ترجمه: محسن حکیمی. تهران: نشر مرکز.
صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد. (1414ق.). المحیط فی اللغه. محقق آل یاسین. محمدحسن. بیروت: عالم الکتاب.
صفوی، کورش. (1383ش.). از زبانشناسی به ادبیات. تهران: نشر سوره.
عامری نیا، محمدباقر. (1396ش.). «پژوهشی فلسفی-کلامی درباره وحیانیت الفاظ قرآن کریم». نامه الهیات. ش40.
عرب صالحی، محمد. (1393ش.). چالش با ابوزید. مجموعه مقالات جریان‌شناسی و نقد اعتزال نو. تهران: سازمان انتشارات پژوهشکده فرهنگ و اندیشه اسلامی.
علوی مهر، حسین. (1392ش.). مسأله وحی و پاسخ به شبهات آن. قم: مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی.
__________. (1382ش.). وحیانیت نص. قبسات. شمارۀ 29.
فخاری، علیرضا و همکاران. (1397ش.). «بازتعریف دلالت ثمانیه ازواج در آیه 6 سوره زمر با تکیه بر روابط معنایی شمارواژه ثمانیه». مطالعات قرآنی و فرهنگ اسلامی. شمارۀ 3.
فراهیدی، خلیل بن احمد. (1409ق.). العین. قم: نشر هجرت.
کوپال، عطاءالله. (1386ش.). «فراز و فرود نشانهشناسی از دانش تا روش». باغ نظر. ش7.
گیرو، پی‌یر. (1383ش.). نشانهشناسی. محمد نبوی. تهران: آگه.
لطفی، سید مهدی. (1391ش.). «مجله الهیات تطبیقی. الگوهای ارتباط وحیانی». الهیات تطبیقی. شمارۀ 7.
محمدی حسنآبادی. ( 1393ش.). «فیروزه. رویکرد نشانهشناختی به مفهوم رنگ و کاربست آن در قرآن کریم». پژوهشهای زبانشناختی قرآن. شمارۀ 1. -77.
مشکوهالدینی، مهدی. (1381ش.). سیر زبانشناسی. مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی.
مکاریک، ایرناریما. (1384ش.). دانشنامه نظریههای ادبی معاصر. ترجمه: مهران مهاجر. محمدنبوی. تهران: انتشارات آگاه.
یاکوبسن، رومن. (1380ش.). زبانشناسی و شعرشناسی. ترجمه: کورش صفوی. تهران: هرمس.
یونگ، کارل گوستاو. (1395ش.). انسان و سمبل‌هایش. ترجمه: محمود سلطانیه. تهران: جامی.
Costaz, Louis. (2002). Dictionarie Syriaque-Francais/Syriac-English Dictionary. Beirut Dar El-Machreq.
Gesenius, William. (1939). A Hebrew and English Lexicon of the Old Testament. ed. F.A. Brown, Oxford.
Hirschfeld, H.(1902). NEW RESEARCHES INTO THE COMPOSITION AND EXEGESIS OF THE QURAN, Royal Asiatic Society, London.
)