Document Type : علمی - ترویجی

Authors

1 Professor of Quran and Hadith Sciences of Allameh Tabatabai University, Tehran, IRAN.

2 Assistant Professor of Quran and Hadith Sciences of Hazrat-e Masoumeh University, Qom, IRAN.

Abstract

Comparative studies are the blessed events in the contemporary period that put humanities at the departure point for a dramatic progress. The various branches of religious studies, including the interpretation of the Quran, can be one of the manifestations of such studies. The particular religious thought of the Quran commentators has led to the production of different exegetical products, so that the effect of the two schools of Shi’a and Sunni on the interpretation of some verses - especially theological and jurisprudential verses- is undeniable. Applying a comparative approach in interpreting these two kinds of Quranic verses, while also giving rise to the transparency of the exegetical views of the Shi’a and Sunni commentators, will increase the knowledge of the interpretation and selection of stronger views by Quran exegetes. The present paper seeks to study the beginning of the comparative approach to the interpretation and evolution of it through the study of the most important inferential interpretations of the Fourth, the Fifth and Sixth Centuries. In this essay, some of the most controversial verses among jurisprudents and theologians of Shi’a and Sunni have been selected and the viewpoints of a commentator of a cult in comparison to another cult commentator have been evaluated. The authors of this paper seek to answer the question of what the characteristics are in the comparative approach in the relevant commentaries and what each commentator has looked at, and by what criteria, criticized these views. The results of this research show that with the simultaneously development of two knowledge of theology and jurisprudence in the Middle Centuries A.H, a comparative Shiite-Sunni approach has led to inferential interpretations, and in both schools there has been evolutionary development, and subsequent commentators have compensated for the weaknesses of previous interpreters. Examples that have been examined in this study include points that highlight the strengths and weaknesses of the comparative interpretation, which could be a light for commentators, and a good departure point for interpretive knowledge.

Keywords

بابایی، علی‌اکبر. (۱۳۹۰). تاریخ تفسیر قرآن. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
پاکتچی، احمد. (۱۳۹۰). تاریخ تفسیر قرآن. تهران: انجمن علمی دانشگاه امام صادق(ع).
جلیلی، سیدهدایت و انسیه عسکری. (۱۳۹۳). «تفسیر مقارن/ تطبیقی؛ فرازبانی لغزان و لرزان». پژوهشنامة تفسیر و زبان قرآن. د 2. ش 2. صص 65ـ82.
خرمشاهی، بهاءالدین. (۱۳۶۳). تفسیر و تفاسیر جدید. تهران: کیهان.
ذهبی، محمدحسین. (بی‌تا). التفسیر والمفسرون. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
رازی، محمدبن عمر. (۱۴۲۰ق.). مفاتیح الغیب. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
شلتوت، محمود. (۱۳۷۷). «تقدیم الکتاب مجمع‌البیان». رسالة الإسلام. س 10. ش3. صص 229ـ241.
طباطبائی، سید محمدحسین. (۱۴۱۷ق.). المیزان. قم: جامعة المدرسین.
طبری، محمدبن جریر. (۱۴۱۲ق.). جامع البیان فی تفسیر آیّ القرآن. بیروت: دار المعرفة.
طبرسی، فضل‌بن حسن. (۱۳۸۴). مقدمة مجمع‌البیان. تهران: اسوه.
ـــــــــــــــــــــــــــ . (۱۳۷۲). مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن. تهران: ناصرخسرو.
طوسی، محمدبن حسن. (بی‌تا). التبیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
عسقلانی، احمدبن علی. (1406ق.). لسان المیزان. ج4. بیروت: مؤسسة الأعلمی.
عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم. (۱۳۸۷). طبقات مفسران شیعه. قم: نوید اسلام.
قمی، علی‌بن ابراهیم. (۱۳۶۷). تفسیر قمی. قم: دارالکتاب.
کالدر، نورمن. (۱۳۸۹). «تفسیر از طبری تا ابن‌کثیر». رهیافت‌هایی به قرآن. به کوشش مهرداد عباسی. تهران: نشر حکمت.
کریمی‌نیا، مرتضی. (۱۳۹۰). «چهار پارادیم تفسیری شیعه: مقدمه‌ای در تاریخ تفسیری شیعی بر قرآن کریم». صحیفة مبین. ش۵۰. صص 172ـ196.
کمپانی زارع، مهدی. (۱۳۸۹). شیخ طوسی و تفسیر تبیان. تهران: خانة کتاب.
معرفت، محمدهادی. (۱۳۷۹). تفسیر و مفسران. ترجمة خیاط و نصیری. قم: التمهید.
نعمانی، شبلی. (۱۳۸۶). تاریخ علم کلام. ترجمة سید محمدتقی فخر داعی. تهران: اساطیر.
واعظ‌زاده، محمد. (۱۳۸۵). «شرح حال و آثار شیخ طوسی هزاره شیخ طوسی». هزارة شیخ طوسی. تهران: امیرکبیر.
وزیر مغربی، حسین‌بن علی. (۱۴۲۱ق.). المصابیح فی تفسیر القرآن العظیم. تحقیق عبدالکریم الزهرانی. عربستان: جامعة أم‌ّالقری.