رحمان عشریه؛ سید محمد موسوی؛ مرتضی سازجینی
چکیده
روایتشناسی یکی از شاخههای نقد ادبی، بهویژه روایتهای داستانی است و در اصل به بررسی دستور زبان حاکم بر روایتها میپردازد. این شاخه از دانش میکوشد تا چارچوب و الگویی نظریـ کاربردی برای تحلیل گونههای مختلف روایت را فراهم کند. گریماس، معناشناس فرانسوی، به عنوان مهمترین نظریهپرداز معناشناسی روایت کوشیدهاست تا الگویی ...
بیشتر
روایتشناسی یکی از شاخههای نقد ادبی، بهویژه روایتهای داستانی است و در اصل به بررسی دستور زبان حاکم بر روایتها میپردازد. این شاخه از دانش میکوشد تا چارچوب و الگویی نظریـ کاربردی برای تحلیل گونههای مختلف روایت را فراهم کند. گریماس، معناشناس فرانسوی، به عنوان مهمترین نظریهپرداز معناشناسی روایت کوشیدهاست تا الگویی منسجم برای مطالعة روایت ارائه نماید. بر اساس آنچه از نظر وی و معناشناسی نوین دریافت میشود، شناخت مراحل تولید تا دریافت معنا، ژرفساخت روایت در قالب الگوی کُنش و زنجیرهها و گزارههای متنوع مورد تجزیه و تحلیل قرار میگیرد. در این جستار، سعی شده که بر اساس این الگو، داستان کودکی حضرت موسی(ع) بررسی شود و بر همین اساس، نتایج ذیل حاصل گردید: 1ـ نقش محوری عنصر الهی در قصص قرآنی و تأثیر آن در پیشبرد روند اصلی 2ـ تقسیم پیکرة کلیدی این داستان قرآنی بر وجود دو عنصر در حال پیکار و تغلیب کنشگر توکلکننده بر خدا. 3ـ قصص قرآنی عموماً، بهویژه این داستان، در حال انتقال روحیة توحیدمحوری به مخاطبین خود است.