قرآن و معارف قرآنی
محسن قاسم پور؛ پروین شناسوند
چکیده
حقایق دینی به شرط برخورداری از یک منطق راسخ و مبانی استدلالی استوار، همواره مورد اقبال و پذیرش واقع میشود. از همین روست که قرآن کریم بهمثابه آخرین وحی نامه الهی، پرسش و شبهات – مستقیم یا غیرمستقیم- پرسشگران و شبهه کنندگان را طرح و روشهای منطقی مواجهه با آن را گزارش نموده است. فهم این مقوله مهم، فرع بر پذیرش جامعیت و جاودانگی ...
بیشتر
حقایق دینی به شرط برخورداری از یک منطق راسخ و مبانی استدلالی استوار، همواره مورد اقبال و پذیرش واقع میشود. از همین روست که قرآن کریم بهمثابه آخرین وحی نامه الهی، پرسش و شبهات – مستقیم یا غیرمستقیم- پرسشگران و شبهه کنندگان را طرح و روشهای منطقی مواجهه با آن را گزارش نموده است. فهم این مقوله مهم، فرع بر پذیرش جامعیت و جاودانگی قرآن، بهعنوان آخرین نسخه هدایت الهی برای بشریت است. اهمیت این پژوهش ازاینروست که در عصر و روزگار فعلی، توجه به این موضوع اساسی، بار دیگر ما را به اهمیت مواجهه منطقی و مستدل، با شبهات دگراندیشان واقف میسازد. قرآن بهعنوان سند جاودان سعادت انسان با شبهه مواجههای منطقی و خردمندانه دارد؛ و راهکارهایی را در شناخت شبهه و گونههای نظری و عملی مخالفان انبیاء بهعنوان اصلیترین جریان شبهه کننده ارائه نموده است. در گام نخست، گزارش دقیق شبهه که معطوف به دو جنبه گفتاری و عملی شبههکنندگان است و تبیین صحیح عناصر هر گفتار و نحوه عمل مخالفان و معاندان را میتوان مقدمه راهکار قرآنی به شمار آورد. در گام بعدی ارائه پاسخهای قرآن ابتدا مبتنی بر مؤلفههای فطری انسان، تحریک عقل و وجدان آنها، و سرانجام در صورت لجاجت و استمرار دشمنی آنان، مواجهه بر اساس سنتهای الهی است. برخی مفسّران عصری، همچون محمدجواد مغنیه که در تفسیر آیات قرآنی تحولات اجتماعی را بهعنوان یک عامل مهم در نظر گرفته از همین روش مواجهه قرآنی با شبهات الگو گرفته و در مقام پاسخ به آنها برآمده است. این جستار با روش توصیفی–تحلیلی به جنبههای گونهگون شبهه و آموزههای قرآنی پرداخته است. بر این مبنا ابتدا آیات ناظر بر شبهه کنندگان در قرآن مطرح و روشهای مواجهه این کتاب الهی با آنها توصیف و بررسی میشود. در پی این بررسی نمونههایی از دیدگاههای تفسیری مغنیه در الکاشف با رویکرد شبهه شناسانه ارائه میگردد.
قرآن و معارف قرآنی
سید حسین شفیعی دارابی؛ طیبه حیدری راد
چکیده
یکی از آیات مورد استناد دانشوران شیعی در جهت وجوب مودّت به اهلبیت (علیهم السلام) و اطاعت از آنان؛ و نیز اثبات امامت ائمه معصومین (علیهم السلام)، آیه23/ شوری معروف به آیه «مودّت» است؛ ابنتیمیه از جمله دانشوران اهل سنت است که با طرح شبهات متنوع تاریخی، مفهومی، مصداقی، ادبی و کلامی؛ تلاش نموده است تا مفهوم واقعی تعبیر«موده فی ...
بیشتر
یکی از آیات مورد استناد دانشوران شیعی در جهت وجوب مودّت به اهلبیت (علیهم السلام) و اطاعت از آنان؛ و نیز اثبات امامت ائمه معصومین (علیهم السلام)، آیه23/ شوری معروف به آیه «مودّت» است؛ ابنتیمیه از جمله دانشوران اهل سنت است که با طرح شبهات متنوع تاریخی، مفهومی، مصداقی، ادبی و کلامی؛ تلاش نموده است تا مفهوم واقعی تعبیر«موده فی القربی» را، محدود به حفظ رابطه خویشاوندی با خویشان پیامبر(ص) و عدم آزار رسانی به آنان نماید؛ و دلالت این آیه بر لزوم رجوع مردم به اهلبیت (علیهم السلام) برای آگاهی از تفسیر قرآن و دین و پذیرش امامت آن بزرگواران را منکر شود؛ از این رو این نوشتار که با استفاده از منابع کتابخانهای و به شیوه توصیفی ـ تحلیلی، به قصد اثبات بنیادی ترین ارمغان واقعه غدیر (یعنی محبت به اهل بیت و قبول امامت آنان) تدوین یافته؛ در پی پاسخ به این پرسش است: شبهات ابن تیمیه درباره آیه مودّت و نقد وارد بر آنها چیست؟ یافتههای پژوهش حاکی از این است که: ابنتیمیه در هریک از امور پیرامونی آیه «مودّت»:(شأن نزول، مکان نزول؛ مفاهیم، مدالیل و مصادیق و...)، ایجاد شبهه نموده؛ و مدعی اجماع بر تکذیب روایات متواتر موافق با دیدگاه شیعه گردیده، و درستی گفتار علامه حلّی، و دلالت ادله عقلی قطعی و سیاق آیه بر دیدگاه شیعه را مورد تردید و انکار قرار دادهاست؛ وی در مقام تفسیر آیه «مودّت»، بر مبنای متعصبانه خویش، به گونهای مرتکب تفسیر به رأی شده که حتّی اقوال افراد شاخص مورد وثوق خویش مانند ابنعباس، طبری، حاکم نیشابوری و... را نیز انکار نمودهاست؛ در ضمن، اموری همچون: وجود اجماع بر قول شیعه، نقل روایات متواتر همخوان با دیدگاه شیعه در منابع معتبر اهلسنت، و...؛ موجب بطلان قول ابنتیمیه و صحّت قول شیعه خواهند بود.