عنایتالله شریفی؛ سیّدحسین جعفرینسب
چکیده
این پژوهش پیرامون «روشهای قرآن در نهادینهسازی اخلاق در جامعه» با روش کتابخانهای، توصیفی و تحلیلی انجام شده است. از ضروریّات ایمان پروری انسان، شناخت نوع ارتباط با خداست که با اعتقاد به مبدأ و معاد شروع و با خودسازی، مراحل آن طیّ و با حبّ و بغض فیالله به تکامل میرسد. اخلاق توحیدی، مراحل تزکیه را در بر دارد و هدف اصلی اخلاق ...
بیشتر
این پژوهش پیرامون «روشهای قرآن در نهادینهسازی اخلاق در جامعه» با روش کتابخانهای، توصیفی و تحلیلی انجام شده است. از ضروریّات ایمان پروری انسان، شناخت نوع ارتباط با خداست که با اعتقاد به مبدأ و معاد شروع و با خودسازی، مراحل آن طیّ و با حبّ و بغض فیالله به تکامل میرسد. اخلاق توحیدی، مراحل تزکیه را در بر دارد و هدف اصلی اخلاق نیز قرب الهی است تا زمینههای رشد انسان، فراهم و موانع از سر راه برطرف گردد. روش قرآن در تربیت انسان، رسیدن به توحید در زمینة اعتقاد و عمل است تا به عبودیّت برسد. روش قرآن بر تشویق قبل از تنبیه تکیه دارد، هرچند هر دو مکمّل یکدیگرند و علاوه بر غفلتزدایی، به کمال نَفْس کمک میکند. معرّفی اُسوهها در قرآن برای نجات انسان از گمراهی است و الگوی کامل از جمله ویژگیهای اسلام است. آیات قرآن، پیامبران را با دیدة الگو و اُسوه مینگرند و به عنوان سرمشق در صفات برجستة خود معرّفی میکند. در قرآن، برترین الگوی حسنه، پیامبر(ص) و آنگاه ابراهیم(ع) به عنوان الگو معرّفی شده است و داستان برخی از پیامبران و پیشوایان برای پندآموزی نیز آورده شده است.
