قرآن کریم.
ابن أبی عون، ابراهیم. (بی‌تا). التشبیهات. مصحح: محمد عبد المعید خان. جامعة کمبریج.
ابن جنی، عثمان. (۲۰۰۸م). الخصائص. بیروت: دار الکتب العلمیه.
ابن حجه، تقی الدین. (۱۴۲۵ق). خزانة الأدب و غایة الأرب. بیروت: دار صادر.
ابن عاشور، محمدطاهر. (1420ق). تفسیر التحریر و التنویر. بیروت: مؤسسة التاریخ العربی.
ابن مالک، محمد بن محمد. (1989م). المصباح. قاهره: مکتبة الآداب.
اب‍وال‍ب‍ق‍اء، ای‍وب. (1998م). الکلیات معجم فی‌المصطلحات و الفروق اللغویه. بیروت: موسسة الرساله.
افراشی، آزیتا. (1395ش). مبانی معناشناسیِ‌شناختی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
أبوحیان، محمد. (۱۴۲۰ق). البحر المحیط فی التفسیر. بیروت: دارالفکر.
أخفش، سعید. (1423ق). معانى القرآن. بیروت: دارالکتب العلمیة.
ازهرى، محمد. (1421ق). تهذیب اللغة. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
آلوسى، محمود. (1415ق). روح المعانی. بیروت: دارالکتب العلمیه.
بشّار بن برد. (1957م). دیوان بشار بن برد. قاهره: لجنة التألیف والترجمة والنشر.
بغوى، حسین بن مسعود. (1420ق). معالم التنزیل. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
بقاعى، ابراهیم. (1427ق). نظم الدرر فى تناسب الآیات و السور. بیروت: دار الکتب العلمیه.
بلاغی، محمدجواد. (بی‌تا). الهدی إلی دین المصطفی. قم: دار الکتب الإسلامیه.
پاکتچی، احمد. (۱۳۸۳ش). «اندیشة هفت اقلیم و ارزیابی یادکردهای آن در احادیث». مطالعات اسلامی، دانشکده الهیات و معارف مشهد(65-66). 17-42.
ثعلبى، احمد بن محمد. (1422ق). الکشف و البیان. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
جرجانى، عبدالقاهر. (1430ق). درج الدرر فى تفسیر القرآن العظیم(منسوب به جرجانی). اردن: دار الفکر.
جوهرى، اسماعیل. (1376ق). الصحاح. بیروت: دار العلم للملایین.
خازن، على بن محمد. (1415ق). لباب التأویل فی معانی التنزیل. بیروت: دار الکتب العلمیه.
خالدی، صلاح عبدالفتاح. (2007م). القرآن و نقض مطاعن الرهبان. دارالنشر: دمشق: دار القلم.
خطیب، عبدالکریم. (1424ق). التفسیر القرآنى للقرآن. بیروت: دار الفکر العربی.
خفاجی، أحمد. (۱۴۱۷ش). عنایة القاضی و کفایة الراضی. بیروت: دار الکتب العلمیه.
درویش، محىالدین. (1415ق). اعراب القرآن الکریم و بیانه. حمص: الارشاد.
دینورى، عبدالله. (1424ق). الواضح فى تفسیر القرآن الکریم. بیروت: دار الکتب العلمیه.
راغب‌اصفهانی، حسین. (۱۴۱۲ق). مفردات ألفاظ القرآن. بیروت. دار الشامیة.
رضایی‌اصفهانى، محمدعلى. (1381ش). پژوهشى در اعجاز علمى قرآن. رشت: کتاب مبین.
زجاج، ابراهیم بن سرى. (1416ق). اعراب القرآن (منسوب به زجاج). قم: دارالتفسیر.
زرکشى، محمد. (1410ق). البرهان فى علوم القرآن. بیروت: دارالمعرفه.
زمخشرى، محمود. (1407ق). الکشاف. بیروت: دار الکتاب العربی.
سمرقندى، نصر. (1416ق). بحر العلوم. بیروت: دار الفکر.
سمین، احمد (۱۴۱۴ق). الدّر المصون فی علوم الکتاب المکنون. بیروت: دار الکتب العلمیه.
سیوطی، عبد الرحمن. (2001م). الإتقان فی علوم القرآن. بیروت: دارالکتاب العلمی.
شریفرضى، محمد. (1414ق). نهج البلاغه. قم: هجرت.
شعرانى، ابوالحسن. (1386ش). پژوهش‌هاى قرآنى. قم: بوستان کتاب.
شمیسا، سیروس. (1394ش). بیان. تهران: میترا.
شوکانى، محمد.( 1414ق). فتح القدیر. دمشق: دار ابن کثیر.
شهرستانی، سید هبة‌الله. (1965م). الهیئة و الاسلام. نجف: مطبعه الآداب.
شیخ‌زاده، محمد. (۱۴۱۹ق). حاشیه شیخ زاده على تفسیر البیضاوى. بیروت: دار الکتب العلمیه.
صابونى، محمدعلى. (1421ق). صفوة التفاسیر. بیروت: دارالفکر.
صادقىتهرانى، محمد. (1380ش). ستارگان از دیدگاه قرآن. تهران: امید فردا.
صبان، محمد. (۱۴۲۵ق). حاشیة الصبان علی شرح الأشمونی. بیروت: المکتبة العصریه.
صفوی، کورش. (1394). از زبان‌شناسی به ادبیات. جلد دوم: شعر. تهران: سوره مهر.
طباطبایى، محمدحسین. (1390ق). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
طبرانى، سلیمان. (2008 م). التفسیر الکبیر: تفسیر القرآن العظیم. اردن: دار الکتاب الثقافی.
طبرسی، فضل. (۱۴۰۸ق). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دارالمعرفه.
طنطاوی جوهری. (1351ق). الجواهر فی تفسیر القرآن الکریم. مصر: مطبعه مصطفی البابی الحلبی.
طنطاوى، محمد سید. (1997م). التفسیر الوسیط. قاهره: نهضه مصر.
طوسى، محمد. (بی‌تا). التبیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
فخررازى، محمد. (1420ق). التفسیر الکبیر(مفاتیح الغیب). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
فراء، یحیى. (۱۹۸۰م). معانى القرآن. مصر: الهیئهالمصریه العامه للکتاب.
فراهیدى، خلیل. (1409ق). کتاب العین. قم: نشر هجرت.
فضلالله، محمدحسین. (1419ق). من وحى القرآن. بیروت: دارالملاک.
قرشى‌بنابى، علىاکبر. (1375ش). تفسیر احسن الحدیث. تهران: بنیاد بعثت.
قرطبى، محمد. (1364ق). الجامع لأحکام القرآن. تهران: ناصر خسرو.
قونوی، اسماعیل. (۱۴۲۲ق). حاشیة القونوی علی تفسیر البیضاوی. بیروت: دارالکتب العلمیه.
کلینى، محمد. (1407ق). الکافی. تهران: دار الکتب الإسلامیه.
گنجی، محمدحسن. (1379ش). «اقلیم». دایرة المعارف بزرگ اسلامی(جلد 9). تهران: مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
ماوردى، على. (بی‌تا). النکت و العیون. بیروت: دار الکتب العلمیه.
محلى، محمد. (1416ق). تفسیر الجلالین. بیروت: مؤسسة النور للمطبوعات.
مدرسى، محمدتقى. (1419ق). من هدى القرآن. تهران: دار محبی الحسین.
مراغى، احمد مصطفى. (بی‌تا). تفسیر المراغى. بیروت: دارالفکر.
مرتضىزبیدى، محمد. (1414ق). تاج العروس. بیروت: دارالفکر.
مصباح‌یزدی، محمدتقی. (1391ش). معارف قرآن(1-3): خداشناسی. کیهان‌شناسی. انسان‌شناسی. قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
معرفت، محمدهادی. (2002م). شبهات و ردود حول القرآن. قم: موسسة التمهید.
مغنیه، محمدجواد. (1414ق). التفسیر الکاشف. قم: دار الکتاب الإسلامی.
مقاتل بن سلیمان. (1423ق). تفسیر مقاتل بن سلیمان. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
مکارم‌شیرازى، ناصر. (1371ش). تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الإسلامیه.
مُهَلهَل بن ربیعه. (بی‌تا). دیوان مُهلهَل بن ربیعة. تحقیق: طلال حَرب. بیروت: الدار العالمیه.
میدانى، عبدالرحمن حسن حبنکه. (1361ش). معارج التفکر و دقائق التدبر. دمشق: دار القلم.
نجفی، روح الله. (1398ش). «بررسی انگاره «زمین‌های هفت‌گانه» در قرآن». علوم قرآن و حدیث. دوره51؛ شماره1. 262-249.
نظام‌الأعرج، حسن. (1416ق). تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان. بیروت: دار الکتب العلمیه.
نیشابورى، محمود. (1415ق). إیجاز البیان عن معانی القرآن. بیروت: دار الغرب الإسلامی.
)