نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیارگروه فلسفه، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

2 مدرسه علمیه دارالسلام، تهران

3 دانشجوی دکتری گروه اخلاق، دانشگاه قرآن و حدیث، قم، ایران

چکیده

معنای لغوی (اساسی) مادّه «ح ف ظ» از آن جهت که در مقابل معنای «ن س ی» قرار دارد؛ در موضعی بکار میرود که به جهت تعهّدپذیری و کمی غفلت و وفاداری کامل ذهن در فرایند ذخیره سازی مفاهیم، موجودی ترک نشده و در نتیجه سالم مانده و هلاک و ضایع نشود. همچنین تفاوت این ریشه با دیگر ریشههایی که به لحاظ معنایی، شبیه مادّه «ح ف ظ» اند در این است که این مادّه، مانند ماده «رعایة» سبب عدم هلاکت را بیان نمیکند، یعنی در فرایند خود حالت خاصّی را در بر نداشته و محلّ تحقّق حفاظت نیز باید قابل جمعآوری و نگهداری، متناهی و قابل حصر باشد. همچنین در این مادّه، زمان و استمرار آن مورد توجّه نیست. بنابراین با توجه به تدریج موجود در معنای فعل «نزّلنا» در آیه نهم سوره حجر و با این که «الذّکر» نزولی تدریجی دارد، از آن جهت که واژه «الحافظون»، از سویی دلالت بر محلّ تحقّقی متناهی و جمع آوری شده داشته و از سویی دیگر، زمان و استمرار در آن مد نظر نیست و توجّهی به زمان در آن نیست، معنای ثبوت و پایداری حفاظت را متبادر میسازد. به بیان دیگر تنها با بهرهگیری از معنای لغوی حافظ برای حفاظت، با حرکت تدریجی محفوظ (الذکر) در طول زمان حرکت نمیکند. یعنی خداوند تمام قرآن کریم را در همه زمانها محافظت مینماید.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Interpretive Study of the Root "H F Z" (ح ف ظ) in the Ninth Verse of Surah Al-Hijr, with an Emphasis on the Semantic Method

نویسندگان [English]

  • mohsen habibi 1
  • Alireza Ghadrdan 2
  • Ahmad Shahrabi Farahani 3

1 Assistant Professor, Department of Philosophy, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran

2 Dar al-Salam Theological School, Tehran

3 Ph.D. student, Department of Ethics, University of Quran and Hadith, Qom, Iran

چکیده [English]

Since the literal (basic) meaning of the article "Ha Fa Za" (ح ف ظ) stands in opposition to the meaning of "N S I" (ن س ی), It is used in a position that due to commitment and a little neglect and complete loyalty of the mind in the process of storing concepts, an entity is not abandoned and as a result remains healthy and does not perish. Also, the difference between this root and other roots that are similar to the substance "Ha fa za" in terms of meaning is that this substance does not express the cause of non-destruction, that is, a special state in the process itself. It does not contain and the place of protection must be collectable and maintainable, finite and limitable. Also, in this material, time and its continuity are not considered. Therefore, considering the gradualness in the meaning of the verb "descending" in the ninth verse of Surah Hajar and the fact that "Al-Dhikr" has a gradual descent, because the word "Al-Hafizun", on the one hand, implies a place of finite and collected research and On the other hand, time and continuity are not considered in it, and there is no attention to time in it, it implies the meaning of proof and stability of protection. In other words, by only using the literal meaning of Hafez for protection, it does not move with the gradual movement of Mahfouz (Al-Dhikr) over time. It means that God protects the entire Holy Quran at all times.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Semantic
  • The Basic Meaning
  • Hyponymy
  • Semantic Fields
  • Relative Meaning
منابع
قرآن کریم، چاپ سازمان تبلیغات اسلامی، 1395.
احمد زاده، سید مصطفی. (1396). چیستی عمل صالح در قرآن کریم: روش معناشناختی. چاپ اوّل. قم: پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی.
ایزوتسو، توشیهیکو. (1391). خداوند و انسان در قرآن. ترجمه احمد آرام. چاپ هفتم. تهران: شرکت سهامی انتشار.
جوادی آملی، عبدالله. (1396)، تسنیم. چاپ اوّل. قم: إسراء.
رکعی، محمّد؛ نصرتی، شعبان. (1396). میدان­های معنایی در کاربست قرآنی. چاپ اوّل. قم: مؤسسه علمی– فرهنگی دارالحدیث.
صفوی، کورش. (1397). درآمدی بر معناشناسی. چاپ ششم. تهران: سوره مهر.
طباطبائی، سیّد محمّدحسین. (1374). المیزان. ترجمه محمّد باقر موسوی همدانی. چاپ پنجم. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم- دفتر انتشارات اسلامی.
طباطبائی، سیّدمحمّد حسین. (1389). المیزان. ترجمه محمّد باقر موسوی همدانی. چاپ سی­ام. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
ابن­سیّده، علی­بن اسماعیل. (1421 ه.ق). المحکم و المحیط الأعظم. چاپ اوّل. تحقیق و تصحیح علی شیری. بیروت: دارالفکر.
ابن فارس، أحمد بن فارس. (1414ه.ق). معجم مقاییس اللغه، تحقیق و تصحیح عبد­السلام محمّد هارون. چاپ اوّل. قم: مکتب الأعلام الإسلامی.
ابن منظور، محمّد بن مکرم. (1414ه.ق). لسان العرب. چاپ سوم. بیروت: دار صادر.
ابن هشام، عبدالله بن یوسف. (1396). چاپ پانزدهم. قم: انتشارات أدباء.
راغب اصفهانی، حسین بن محمّد. (1412 ه.ق). مفردات ألفاظ قرآن. چاپ اوّل. بیروت: دارالقلم.
صاحب، اسماعیل بن عباد. (1414 ه.ق). المحیط فی­اللغه. چاپ اوّل. تحقیق و تصحیح محمّد حسن آل یاسین. بیروت: عالم کتاب.
عسکری، حسن بن عبدالله. (1400 ه.ق). الفروق فی اللغه. چاپ اوّل. بیروت: دار الآفاق الجدیده.
 فراهیدی، خلیل بن أحمد. (1409 ه.ق). کتاب العین. چاپ دوم. قم: هجرت.
فیروزآبادی، محمّد بن یعقوب. (1415 ه.ق). القاموس المحیط. چاپ اوّل. بیروت: دارالکتاب العالمیه.
فیّومی، أحمد بن محمّد. (1414 ه.ق). المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی. چاپ دوم. قم: مؤسسه دارالهجره.
مرتضی زبیدی، محمّد بن محمّد. (1414 ه.ق). تاج العروس مِن جواهر القاموس. تحقیق و تصحیح علی شیری. چاپ اوّل. بیروت: دارالفکر.
المصطفوی، حسن. (1386). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. چاپ اوّل. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
واعظ­زاده خراسانی، محمّد. (1388).  المعجم فی فقه لغه القرآن و سرّ بلاغته. چاپ دوم. خراسان رضوی: بنیاد پژوهش­های اسلامی آستان قدس خراسان رضوی.
حموی، یاقوت بن عبد الله. (1995 م). المعجم البلدان. چاپ دوم. بیروت: دارصادر.
طوسی، خواجه نصیرالدین (1395). اساس الإقتباس. چاپ دوم. تهران: انتشارات فردوس.
احمد زاده، سید مصطفی (1396). چیستی عمل صالح در قرآن کریم روش معناشناختی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
صناعتی، مرضیه. (1382): پیشنهادی در طبقه­بندی تقابل معنایی در زبان فارسی. متن پژوهی ادبی. تهران: دانشگاه علّامه طباطبائی، دوره هفت. شماره هجده.
خوانین­زاده، محمّد علی. (1394). بررسی معناشناختی کاربرد اسم «فاطر” در قرآن کریم. علوم قرآن و حدیث. تهران: دانشگاه خوارزمی. شماره نود و چهار.
سعیدی روشن، محمّدباقر. (1387). متن، فرامتن و تحلیل معنای پایه و نسبی و تطبیق آن با تفسیر. مطالعات اسلامی. مشهد: دانشکده الهیات و معارف. شماره هشتاد.